Читать книгу Яхьядынъ яшав бактысы. Жизненная судьба Яхьи - - Страница 7

Бала он сегиз ясына толмага аз калганда, атасын коьрмеге таяктай бойлы болган Муслимхан (Люба) кызы келеди. Кыз Рамазаннынъ баьри айтканын тынълап, баладынъ йойылганын да билип кетеди. Муслимхан да оьзине мырат салады, сол бебесин кайдан болса да излестирип таппага. Ер казып болса да таппага уьмит этеди.

Суьйтип, юрагатлы Муслимхан бармаган ери калмайды. Ол баьри шеркеш авылларды тергеп-тешкерип шыгады. Йилиншиктинъ бойында орынласкан Бесленей деп аталган авылга келгенде, ол анъсыздан бир хабар эситеди. Сосы авылда бир шеркеш аьелде бала яшайтаган эди, ама онынъ сеси де шыкпайды, авылшылар сейирсинип оьзлерининъ авылдасы Мамонтовлардынъ аьеллерине келип сорайдылар. Кайда йок болган ды кол-аяктай бала? Аьелдинъ иеси Роза Мамонтова бала тоьске ойнамага шыккан эди деп анълаткан келгенлерге. Авыл балалары коьргенлер. «Тоьстинъ йогарыннан, тап кара карга ушып келгендей, кара ат пан атлы келип балады атка коьтерип алып кашканын коьргенлер», – деп айтканлар сосы Бесленей авылда яшайтаган авылшылар Муслимханга.

Яс кызалактынъ юреги тынышлык бир де таппайды. Барган еринде, коьрген аьдемлерден сорастырып, оьз излевлерин яс кыз бир де токтатпайды. Муслимхан аданасын излеп Адыгеядагы шеркеш авылларга дейим де барады. Коьплеген аьдемлер мен де айкасып, коьп кылыплыкларды да кулланып карайды. Оьзин баска аьдем деп те айтып, илми куллыкшысы болып та, аьеллердинъ тарихлерин тергей мен деп те айткан куьнлери болган. Ама излевлер бир де оьз пайдасын бермегенлер. Оьсип келеяткан яс тап бир ийне пишеннинъ ишинде йойылган ийнедей йойылды да кетти. Муслимхан кешеси-куьндиз бебеси акында ойланып турды.

Бир кешелердинъ биринде Муслимханнынъ эсине бир аьлемет ой келеди. Сол ой онынъ уйкысын бузады. Сол кеше ол танъды бир авыр аткарып шыгады. Танъ атып-атпай Муслимхан Карамурзай авылына келип, аты бар болган сув тасувшы кисиге келеди. Сол атлы эсли картка ол тилейди: – «Мен сени разы этермен. Сен тек мени мажадагы йолларга бир аькетип аькел», – дейди. Сол йоллар косылыскан ерлеринде, кайзаман барсанъ да, аьдемлер болатаган деп барады яс кызалак. Сонда келгени мен ок сол ердеги аьдемлерден хабар сорастырады. Коьргенме экен олар бала ман атлыды деп. Келгени бос болмайды. Коймай-уьзбей излеген аьдем таппай болмас дегенге усап, бир сатувшы карт арбадынъ арысын ярастырып турган еринде Муслимханга хабар айтады. – Олар булайда токталып, авыз аштылар! Сонъ, турып ок тоьменге карап йол алдылар! – дейди сатувшы карт. Муслимхан сол саьат анълайды атлы бала ман баска бир уьйкен йолга шыкканын, йолын оьзге ерлерге карап алганын.

Ол яде Кара денъиздинъ бойына, яде Каспий бетке кеткен деп ойланады Муслимхан. Муслимхан алгасавлы юриси мен атасына, Карамурзайга, келеди. Хабарын айтып, йол шыкпага аьзирленеди.

– «Сак бол, кызым! Йолынъ узак. Бар акылынъды, сулыплыгынъды салып, сол бебенъди таппага мырат эткеннен сонъ, йолынъ ашылсын!» – деп кызынынъ артпагына йол азыгын салып Рамазан оны озгарады. Йол шыгаяктан алдын акыллы кыз-бала атасына бир маслагатлар береди.

Онынъ маьнеси булай болыпты: эгер эр бала табыла калса, Рамазан сол улын алып, тап дуныядынъ шетине дейим етип ясырынмага керек. Неге десенъ, онынъ анасынынъ кардашы Мусса койып калмаяк. Оннан сонъ бир алып кашсалар таптыраяк тувыллар деген ойды атасына айтып озады Муслимхан. Сол ерде бир абыт алдыга этип, бир абыт артка этип Муслимхан атасынынъ коьзине карап: «Дада, улынъды суьйетаган болсанъ, мен оны тапканша сен оьзинъе бир косак тап. Балага ана йылувы керек», – дейди атасына кызалак. Суьйтип, Муслимхан уьйкен йолга шыгады. Ол басында кайсы яка карап бараягын да оьзи де билмейди, бас деп Азербайджаннынъ бас каласына барайыма яде, Каспий бойындагы авыллардан излестирейиме экен деп ойланады.

Йол бойы Муслимхан ойга коьмилип барады. Кыз аьр бир йол косылыскан, айырылыскан ерлерде эринмей сорастырып барады йолавшылардан. Олардынъ айтувларына коьре, Муслимханга Баку каласына дейим бармага керек болады. Бир юмадан баьленше атларды авыстырып, ол Баку каласына етеди. Мунда да акыллы кызалакка, кайдай да бир ойларга келеди. Эгер атлы бала ман сосы ерге дейим еткен болса, ол кайда барар экен деп. Эм ол ойынынъ бавын табады. Калада аьдем ат пан коьп юрип болмас. Соннан себеп атлыга тек каладан шыгып, кайсы авылларга болса да бармага керек болаяк. Сол ой ман Муслимхан баьленше йолларды аьдемлерден сорап тергейди.