Читать книгу Պատմութիւն - იაკობ ცურტაველი - Страница 4
[Դ]
ОглавлениеՈրովհետեւ առաւել սիրոյն, զոր ունէր ընդ հիգոյս առեալ զիս վեհն՝ զբօսանաց աղագաւ գնացինք ի վանորայս եւ յանապատս: Բայց ոչ կարացին տեւել անդանօր ի սուրբ ուխտն՝ վասն զբաղմանցն եւ մեծի հոգունակութեան սուրբ աթոռոյն: Եւ զի աւելի քան զԼ (30) մարդ կայինք՝ նոյնպէս եւ առաւել գրաստքն, եւ թուիւր ձանձրութիւն լինիլ ասպնջակացն մերոց: Եւ զի նրբահայեաց գոլով Վե (հե)հն եւ յոյժ ցաւեցող վասն ամենեցուն՝ ոչ կամէր բնաւ զձանձրանալն ումէք, վասն որոյ աճապարէր դառնալ ի սուրբ գահն:
Մանաւանդ զի էր եւ ժամանակն խառնակ, եւ ազգի-ազգի զրոյցք գային ի լսելիս վեհին վասն գալստեան Թահմազ [ղուլի] – խանին եւ շարժելոյ զօրացն պարսկային, փութացաւ զդարձն անդրէն առ ի սուրբ աթոռն, զի հոգասցէ զհոգս ամենեցուն: Եւ զի այսպէս բնաւորեալ է ի բնութիւնս մերազնեացս ի բնուստ անտի՝ ոչ հոգալ, եւ ոչ ցաւել եւ ոչ փոյթ ունել յամենայնէ, այլ իւրաքանչիւր զիւր հանգստութիւնն ջանալ, եւ ապահովիլ եւ պաշտիչ ուրուականին իւրոյ լինել, իսկ զամենայն ցաւս ընկենուլ ի վերա գլխոյն: Եւ մինչ կենդանի է թէ՛ իրաւի, եւ թէ՛ անիրաւ, սակաւ մի ցաւեցող ցուցանել զինքն մեծաւորին իւրոյ, եւ այնպէս թուի ինձ՝ վասն օգտի անձին իւրոյ իսկ եւ բարեկեցութեան: Եւ յետ վախճանին այլ ոչ յիշել ամենեւիմբ եւ ոչ ցաւիլ, այլ փոխանակ ցաւելոյ եւ կսկծելոյ՝ եպերել եւ հեգնել, որպէս ի բնուստ անտի ունին զայն ազգն մեր, որոյ զպատճառն ոչ այլ ինչ գիտեմ, եթէ ոչ՝ զտգիտութիւն եւ զապերախտութիւն:
Բայց ես կրկին հրաման առի ի վեհէն գնալ ի սուրբ անապատն Լուսաւորչայ եւ մնալ անդ շաբաթ մի առանձին, եւ ապա գալ: Եւ ետ հրաման գնալ: Որ եւ եկեալ հայրն անապատին՝ Յոհան վարդապետն, իբրու խնդրելով զիս ի վեհէն: Էառ եւ տարաւ յանապատն: Եւ գնացեալ մնացի անդ շաբաթ մի եւ դարձայ ի սուրբ աթոռն:
