Читать книгу Polska - niespełniony sojusznik Hitlera - Krzysztof Grzegorz Rak - Страница 7

Aby ze zrozumieniem analizować politykę Adolfa Hitlera wobec Polski, trzeba przede wszystkim odpowiedzieć na pytanie o jej źródła i tak zwany program. Historycy zajmują w tej sprawie często skrajne stanowiska i toczą gorące spory na ten temat. Jedni przekonują, że Hitler nie miał żadnego stałego programu i był oportunistą, czyli w swojej polityce kierował się zewnętrznymi okolicznościami, a nie jakimiś stałymi przekonaniami i zamysłami. Inni z kolei odtwarzają jego wieloetapowy polityczny plan. Warto więc przyjrzeć się chociażby pobieżnie najważniejszym ujęciom tego zagadnienia.

Jednym z pierwszych wpływowych interpretatorów narodowego socjalizmu był Hermann Rauschning, członek NSDAP od roku 1932, a w latach 1933–1934 prezydent Senatu Wolnego Miasta Gdańska. Po zerwaniu z nazistami, na emigracji w 1938 roku, napisał głośną książkę Rewolucja nihilizmu[42], w której zaprzeczył dwóm rozpowszechnionym poglądom na temat ruchu narodowosocjalistycznego. Pierwszemu, głoszącemu, że „przemiany w Rzeszy, planowo przygotowane i przemyślane, miały zmierzać ku osiągnięciu raz na zawsze ustalonych celów”, oraz drugiemu, że „istotę narodowego socjalizmu określają doktrynalne punkty programowe”[43]. Rauschning uważał zatem, że celem nazistów nie jest realizacja jakichś elementów światopoglądu lub punktów programu partyjnego. Nie mają one bowiem najmniejszego znaczenia dla nowych niemieckich elit przywódczych. Prawdziwy cel jest tylko jeden, a mianowicie zdobycie władzy i przeprowadzenie rewolucji mającej zniszczyć dotychczasowy ład. Narodowe i socjalistyczne frazesy kryją najzwyklejszą w świecie żądzę władzy i pogoń za stanowiskami, do których droga prowadzi poprzez wykorzystanie bezwzględnej przemocy. Nowoczesna rewolucja nie ma nic wspólnego z obrazem obecnym w zbiorowej wyobraźni, rewolucją XVIII- i XIX-wieczną, z walkami na barykadach. Jest ona zdyscyplinowaną akcją, której niszczycielski pęd nie zna żadnych ograniczeń: „Siły napędzające ten ruch i kierujące nim są całkowicie wolne od wstępnych uwarunkowań, pozbawione programu, stale gotowe do akcji; doborowe oddziały ruchu działają instynktownie, zaś przywódcza elita – z najwyższą rozwagą, w sposób chłodny i wyrafinowany. Nie było i nie ma takiego celu, którego narodowy socjalizm nie byłby gotów ze względu na ruch w każdej chwili poświęcić lub właśnie uznać za swój”[44].

Treść dostępna w pełnej wersji eBooka.