Читать книгу Singapur. Przewodnik - Magdalena Nowakowska - Страница 6

Wszechobecne drapacze chmur, morze betonu, tafle szkła, chrom. Singapur jest miastem nie tylko na wskroś nowoczesnym, ale też wyznaczającym trendy w architektonicznym świecie. To właśnie tu najlepsi projektanci zamieniają swoje wizje w rzeczywistość, a każdy nowo powstały budynek staje w szranki o tytuł symbolu miasta i najbardziej niesamowitego osiągnięcia architektonicznego. Dźgające niebo budynki noszą logo międzynarodowych korporacji, słynnych firm i znanych niemal w każdym zakątku świata marek. Nocą, podświetlane na wszystkie możliwe kolory, zamieniają się w kadr z futurystycznego filmu, sprawiający nieco nierealne wrażenie. Wbrew pozorom jednak, o kształcie dzisiejszego Singapuru wciąż decyduje w dużej mierze jego historia. Uważny obserwator, który nie da się oszołomić hipernowoczesnym projektom, dojrzy budynki z czasów kolonialnych, chińskie domy-sklepy (shophouses), a nawet – choć to już raczej na obrzeżach miasta – dawne wiejskie domki, stawiane na palach, przewiewne i lekkie w konstrukcji.

Najstarsze budynki Singapuru pamiętają czasy kolonialne i pochodzą z początków XIX wieku. Obok nielicznych już dziś shophouses – niskich, piętrowych domów służących niegdyś kupcom za miejsce życia i pracy – uwagę przyciągają budynki rządowe i administracyjne. Chcąc je obejrzeć, udajmy się do dzielnicy historycznej (zwanej też kolonialną) i rozejrzyjmy się za teatrem Victoria, dawnym budynkiem Sądu Najwyższego, Ratuszem, Muzeum Narodowym, czy Parlamentem, a także słynnym hotelem Raffles. Większość z nich w mniej lub bardziej udany sposób łączy europejskie i pozaeuropejskie style architektoniczne, tworząc interesujący przykład eklektyzmu. Wszystkie zyskały nieco lokalnych cech – przewiewne okiennice, lekkie ścianki, patia, okazałe zacienione arkady – dających ich użytkownikom lub mieszkańcom nieco wytchnienia od prażącego słońca i wilgotnego upalnego klimatu.