Читать книгу Абусупиян Апенди – уьмметни берекети - Магомедшапи Минатуллаев - Страница 5

Яш заманындан берли Абусупиян апен дини гьакъында кёп эшите бола эдим. Ону аты бизин агьлюде де чакъда-чакъда Абу супиян апенди олай айтгъан, булай айт гъан деп уллу гьюрмет булан эсгериле эди.

Анабыз Абусупиян апендини гьакъ ында бир-нече керенлер хабарлагъан эс делик, ол магъа бугюн айтгъанда йимик эсимде къалгъан: Анабыз да ва булкъагъа кёмекге гел ген он-он бешге ювукъ къатын-къыз би зин ерде (шагьаргъа барагъан ёлда «Орта кёпюрню» къырыйында, ёл ягъада) гьа биждайгъа каза уруп тура болгъанлар. (Бизинкилер колхозгъа гирип битмеген заман болгъан). Буланы лап ёлну ягъа сында каза уруп турагъаны:

– Вуя, Абусупиян агъавну тутуп, юрт дан алып геле тура, – деп бирден къы чырып, гьуя салып йиберген. Шонда булкъада ишлеп турагъан къатын-къыз къоркъуп, сесгенип гетгенлер.

Шо гюн буланы арасында анабызны апсунуну анасы, булкъадагъыланы лап эслиси, Хадижат бажив де болгъан. Ол Абусупиян апендилени хоншусунда, жу мамежитге тийип турагъан уьйлерде, Шихшеид деген эри булан яшай болгъан. Хадижат бажив эсер-месер болуп, алгъа сап ёлгъа багъып чапгъан. Ону арты булан къалгъанлар да тербенген.

Абусупиян апенди ювукъ болуп гелеген де, Хадижат бажив ону алдына багъып ба рып, бек языкъсыныв тавуш булан тарлана ва йыламсырай туруп булай башлагъан:

– Абусупиян! Аявлум! Булар недей сагъа? Булагъа не этгенсен?! Сени не гю нагьынг бар, тутуп алдына да салып ба рардай?! Там тешип уьй урлагъанмысан?! Ат, оюгюз урлагъанмысан?! Адам оьл тюргенмисен?! Халкъгъа яхшылыкъ эт сенг тюгюл, гёре-биле туруп, хомурсгъа бар ерге аягъынгы басагъан тюгюлсен! Артынгдан улуй къалгъан яшларынга не тейим, олагъа ана да, ата да болуп къал гъан амалсыз-талайсыз Хадижатгъа не тейим, не амал этейим!

Абусупиян апенди:

– Йылама, Хадижат! Йылама! Адамны башына не гюн де гелип къала экен. Аллагьдан гелген къадаргъа чыдамаса ярамай! Ассилик этме ярамас! Юрекге сабурлукъ салма тарыкъ! – дей Хадижат баживге.

– Аллагь кёмек этсин! Аллагь сени шу Шурадан (гьлиги Буйнакск) арекге чыгъ армай къайтарсын!

– Аллагь бизге рыцкъыны къайда бу юргъан дагъы, бир оьзю Аллагь билсе тюгюл, бизге къарангы. Сав болугъуз! Эсен-аман туругъуз! Гёрюшгюнче гече гиз-гюнюгюз яхшы болсун! – дей Абусу пиян апенди артгъа башын бургъан гьал да, аста алгъа абатларын ала туруп.

Йылавун токътатып болмайгъан Ха дижат бажив:

– Яхшы ёл, Абусупиян! Яхшы ёл! Ал лагьгъа аманат бол! Къайда болсанг да Жабрайыл малайикни къанат тюбюнде болгъур! – дей артындан бир бошамай, гёзъяшларын явлугъуну буччагъы булан сибире туруп.