Читать книгу นภาแห่งเวทมนตร์ หนังสือเล่มที่ 9 ในชุดวงแหวนของผู้วิเศษ - Морган Райс, Morgan Rice - Страница 12

ธอร์ยืนอยู่ในทุ่งโล่ง กำลังเผชิญหน้ากับแอนโดรนิคัส พวกเขาต่างล้อมรอบไปด้วยกองทัพจากทั้งสองฝ่าย พวกเขายืนหยุดนิ่งต่างจ้องมองกันและกัน เมื่อพ่อกับลูกต้องมาเผชิญหน้ากันอีกครั้ง  แอนโดรนิคัสยืนอยู่เหนือธอร์ด้วยความรุ่งโรจน์ทั้งหมดที่มีของเขา มือหนึ่งถือขวานศึกขนาดใหญ่ ส่วนอีกมือหนึ่งกำดาบเอาไว้ ในขณะที่ธอร์หันหน้าไปปะทะกับเขานั้น เขาพยายามบังคับตัวเองให้หายใจอย่างช้าๆและลึกๆ  เพื่อที่จะควบคุมอารมณ์ของตัวเอง ธอร์มีจิตใจที่กระจ่างชัดและมีสมาธิขณะต่อสู้กับชายคนนี้ ซึ่งมันก็เหมือนกับทุกๆ ครั้งที่เขาต่อสู้กับศัตรูคนอื่นๆ เขาบอกตัวเองว่าไม่ได้กำลังเผชิญหน้ากับพ่อของตนเอง แต่เป็นศัตรูที่ร้ายกาจที่สุด ผู้ชายคนนี้ได้ทำร้ายราชินีเกว็นโดลีน ชายคนนี้เป็นคนที่ทำร้ายประชาชนของเขา เป็นคนที่ล้างสมองเขา และเป็นคนที่ควรค่าแก่ความตาย

เมื่อราฟี่ตายไปแล้วอาร์กอนก็กลับเข้ามาควบคุมสถานการณ์ พวกสัตว์ประหลาด ต่างกลับลงไปอยู่ภายใต้พื้นผิวโลกมันไม่มีอะไรมาถ่วงเวลาการเผชิญหน้ากันครั้งสุดท้าย ที่แอนโดรนิคัสจะต้องปะทะกับธอร์กรินอีกแล้ว มันเป็นการสู้รบที่จะส่งผลต่อชะตากรรมของสงคราม ธอร์จะไม่ปล่อยให้เขาไปไหน มันไม่ใช่เวลานี้ ส่วนแอนโดรนิคัสเองก็เต็มใจที่จะเผชิญหน้ากับลูกชายของเขาเช่นกัน

"ธอร์นิคัส เจ้าคือลูกชายของข้า" เขากล่าวด้วยเสียงทุ้มต่ำและดังกังวาน "ข้าไม่อยากจะทำร้ายเจ้า"

"แต่ข้าอยากจะทำร้ายเจ้า" ธอร์ตอบกลับมา เขาปฏิเสธที่จะเข้าไปพัวพันกับเกมทายใจของแอนโดรนิคัส

"ธอร์นิคัส ลูกข้า" แอนโดรนิคัสกล่าวซ้ำ ในขณะที่ธอร์ก้าวอย่างระมัดระวังเข้ามาใกล้ขึ้น "ข้าไม่อยากจะฆ่าเจ้า จงวางอาวุธลง แล้วมาเป็นพวกเดียวกับข้า มาเป็นพวกเดียวกัน เหมือนที่เจ้าเคยเป็นมาก่อน เจ้าคือลูกข้า เจ้าไม่ใช่ลูกของพวกนั้น เจ้ามีสายเลือดของข้า ไม่ใช่สายเลือดของพวกมัน บ้านเกิดของข้าคือบ้านเกิดของเจ้า อาณาจักรวงแหวนเป็นเพียง สถานที่ชุบเลี้ยงเจ้ามา เจ้าคือประชาชนของข้า ประชาชนพวกนี้ไม่ได้มีความหมายอะไรกับเจ้า จงกลับบ้าน จงกลับมาสู่จักรวรรดิ ให้โอกาสข้าเป็นพ่อเจ้า เหมือนที่เจ้าปรารถนามาโดยตลอด และจงมาเป็นลูกของข้าอย่างที่ข้าปรารถนาให้เจ้าเป็นเสมอมา"

"ข้าจะไม่สู้กับเจ้า" แอนโดรนิคัสกล่าวเป็นครั้งสุดท้าย ในขณะที่เขาลดขวานศึกลง

ธอร์รับฟังมามากพอแล้ว ในตอนนี้ เขาต้องการเคลื่อนตัว ก่อนที่จิตใจของเขาจะกวัดแกว่งไปตามคำพูดของสัตว์ประหลาดนี่

ธอร์กู่ร้องเสียงแห่งการประจัญบาน เขายกดาบขึ้นสูงและเข้าจู่โจม ฟาดดาบลงมาด้วยมือทั้งสองหมายลงยังหัวของแอนโดรนิคัส แอนโดรนิคัสจ้องมองกลับมาด้วยความตกตะลึง แล้วในวินาทีสุดท้ายนั้นเอง เขาก็เอื้อมไปจับเข้ากับขวานศึกและยกมันขึ้นป้องการหันของธอร์

ประกายไฟปะทุออกมาจากดาบของธอร์ เมื่ออาวุธทั้งสองชิ้นถูกตรึงแน่นไว้ด้วยกัน พวกเขาต่างร้องครวญครางในขณะที่แอนโดรนิคัสกำลังตั้งรับการจู่โจมของธอร์

"ธอร์นิคัส" แอนโดรนิคัสส่งเสียงคำราม "พละกำลังของเจ้ายิ่งใหญ่ แต่นั่นคือพละกำลังของข้า ข้าได้ให้สิ่งนี้กับเจ้า เลือดของข้าไหลวนอยู่ในเส้นโลหิตเจ้า จงหยุดเรื่องบ้าๆนี่ และเข้ามาเป็นพวกเดียวกับข้า"

แอนโดรนิคัสผลักธอร์ไปข้างหลังจนเขาสะดุดถอยหลังไป

"ไม่มีทาง" ธอร์กรีดร้องอย่างขัดขืน "ข้าจะไม่กลับไปหาเจ้าอีก เจ้าไม่ใช่พ่อของข้า เจ้ามันเป็นแค่คนแปลกหน้า เจ้าไม่สมควรจะได้เป็นพ่อข้า!"

ธอร์เข้าจู่โจมอีกครั้ง เขาตะเบ็งเสียงดังแล้วจึงฟาดดาบลงมา แอนโดรนิคัสป้องมันไว้ได้และธอร์ก็คาดการณ์ไว้ไม่ผิด เขาหมุนไปโดยรอบอย่างเร็ว แล้วใช้ดาบฟันเข้าที่แขนของแอนโดรนิคัส

แอนโดรนิคัสร้องออกมาลั่น เมื่อเลือดกระเซ็นออกจากบาดแผลเขาเดินโซเซไปด้านหลัง จ้องมาที่ธอร์อย่างไม่เชื่อสายตา เขาเอื้อมมือไปจับที่บาดแผลและสำรวจดูเลือดที่อยู่ในมือ

"เจ้าต้องการจะฆ่าข้า" แอนโดรนิคัสกล่าวและดูเหมือนว่าเขาจะเพิ่งรับรู้มันเป็นครั้งแรก "หลังจากที่ข้าทำทุกสิ่งทุกอย่างให้เจ้า งั้นหรือ?"

"ข้าต้องการทำเช่นนั้นอย่างที่สุด" ธอร์กล่าว

แอนโดรนิคัสสำรวจดูเขาราวกับว่ากำลังสำรวจดูธอร์คนใหม่ และในไม่ช้า อารมณ์ของเขาก็เปลี่ยนจากความสงสัยและความผิดหวังไปเป็นความโกรธเคือง

"อย่างนั้น เจ้าก็ไม่ใช่ลูกชายของข้า!" เขาแผดเสียง "แอนโดรนิคัสผู้ยิ่งใหญ่จะไม่ถามซ้ำสอง!"

แอนโดรนิคัสโยนดาบของเขาทิ้ง เขายกขวานศึกขึ้นสูงด้วยมือทั้งสองและกู่ร้องเสียงประจันบานดังสนั่น พร้อมกับรี่เข้ามาจู่โจมธอร์ ในที่สุดการต่อสู้ก็เริ่มขึ้น

ธอร์ยกดาบขึ้นป้องกันการฟาดฟัน แต่ขวานนั้นฟาดลงมาอย่างแรง ธอร์ต้องตกใจสุดขีดเมื่อมันทำให้ดาบของเขาหัก แยกออกเป็นสองซีก

แม้ธอร์จะมิได้ทันตั้งตัว แต่เขาก็หลบเลี่ยงออกไปได้อย่างรวดเร็วในช่วงที่ขวานฟาดลงมา มันทำได้เพียงครูดไปเป็นรอยถลอก มันพลาดจากเขาไปเพียงแค่หนึ่งนิ้วซึ่งมันใกล้ตัวของเขามากจนเขาสัมผัสได้ถึงแรงลมที่ปัดผ่านตรงหัวไหล่ พ่อของเขามีพละกำลังอันมหาศาลซึ่งมันมากกว่านักรบคนใดที่เขาเคยปะทะมา ธอร์รู้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องง่าย พ่อของเขามีความรวดเร็วด้วยเช่นกัน นับเป็นส่วนผสมแห่งความตายที่สมบูรณ์แบบ และในตอนนี้ ธอร์ก็ไม่มีอาวุธในมือ

แอนโดรนิคัสเหวี่ยงขวานไปรอบๆอีกครั้ง เขาเหวี่ยงมันไปด้านข้างอย่างไม่ลังเล เล็งที่จะสับธอร์ออกเป็นสองส่วน ธอร์กระโจนขึ้นในอากาศสูงขึ้นไปเหนือหัวของแอนโดรนิคัสเขาตีลังกากับหลังโดยใช้พลังที่อยู่ภายในในการขับเคลื่อน มันทำให้เขาขึ้นไปสูงในอากาศและลงมาอยู่ด้านหลังของแอนโดรนิคัส เขาลงมาด้วยเท้าทั้งสอง จากนั้นจึงเอื้อมไปหยิบดาบของพ่อที่ตกอยู่บนพื้น เขาหมุนมันไปรอบๆ และเข้าจู่โจม กวัดแกว่งดาบเตรียมเข้ามาอย่างด้านหลังของแอนโดรนิคัส แต่ธอร์ถึงกับต้องตกตะลึงสุดขีด เมื่อแอนโดรนิคัสมีความเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ แอนโดรนิคัสเตรียมพร้อมรับมือโดยการหมุนไปรอบๆ และป้องกันการจู่โจมได้ ธอร์รับรู้ถึงแรงจากการกระทบกันของโลหะที่มันสะท้านไปทั่วทั้งร่างของเขา ดาบของแอนโดรนิคัสมีความแข็งแรงมากกว่าดาบของเขา มันรู้สึกแปลกที่ต้องมาถือดาบของพ่อและใช้มันในการปะทะกับเขา

ธอร์เหวี่ยงดาบไปรอบๆ และฟาดไปข้างยังไหล่ของแอนโดรนิคัส ส่วนแอนโดรนิคัสก็สามารถป้องกันการฟาดฟันจากธอร์ได้

พวกเขาผลัดกันรุกผลัดกันรับ ผลัดกันเข้าจู่โจมและปัดป้อง ธอร์ทำให้แอนโดรนิคัสล่าถอยไปด้านหลัง ส่วนแอนโดรนิคัสก็ผลักให้ธอร์ร่นไปด้านหลังบ้าง ประกายไฟปลิวว่อนไปทั่ว เมื่อสองอาวุธเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว มันปล่อยแสงวูบวาบ ปล่อยเสียงปะทะดังก้องกังวานอย่างน่าประทับใจในสมรภูมิรบ พวกทหารจากสองฝ่ายต่างพากันเฝ้าดูอย่างตะลึงงัน เมื่อสองยอดนักรบผู้ยิ่งใหญ่ต่างผลัดกันรุก ผลัดกันรับไปทั่วบริเวณทุ่งโล่ง ไม่มีใครได้เปรียบเสียเปรียบไปกว่ากัน

ธอร์ยกดาบของเขาขึ้นฟาดฟันอีกครั้ง แต่ครั้งนี้แอนโดรนิคัสทำให้เขาประหลาดใจด้วยการก้าวมาข้างหน้าและเตะเขาเขาที่แผ่นอก ส่งผลให้ธอร์ลอยล่ะลิวไปทางด้านหลังแล้วล้มลงหงายหลังลงสู่พื้น

แอนโดรนิคัสเร่งมาข้างหน้าพร้อมกับฟาดขวานของเขาลง ธอร์กลิ้งตัวออกไปจากตรงนั้นได้ แต่มันก็ยังไม่เร็วพอ ขวานนั่นตัดผ่านลำแขนส่วนบนของเขาซึ่งมันเพียงพอให้เขาหลั่งเลือด ธอร์ร้องดังลั่น แต่กระนั้น เขาก็เหวี่ยงตัวไปรอบๆ และแกว่งดาบไปตัดเข้าที่น่องของแอนโดรนิคัส

แอนโดรนิคัสสะดุดล้มและส่งเสียงลั่น ขณะที่ธอร์กลิ้งตัวออกไป พร้อมกับลุกขึ้นยืนบนเท้าทั้งสอง ทั้งสองคนต่างประจัญหน้ากันและกัน และต่างได้รับบาดเจ็บทั้งคู่

"ข้าแข็งแกร่งกว่าเจ้า ไอ้ลูกชาย" แอนโดรนิคัสกล่าว "และมีประสบการณ์ในสนามรบมากกว่า ยอมข้าซะตั้งแต่ตอนนี้ พลังดรูอิดของเจ้าใช้กับข้าไม่ได้ มันมีเพียงข้ากับเจ้า สู้ตัวต่อตัวอย่างลูกผู้ชาย ดาบต่อดาบ และในฐานะนักรบแล้ว ข้าเหนือกว่าเจ้า เจ้าก็รู้เรื่องนี้ดี ยอมข้าเสียและข้าจะไม่ฆ่าเจ้า"

ธอร์ทำหน้าบึ้งตึง

"ข้าไม่ยอมใครทั้งนั้น โดยเฉพาะพวกเจ้าทั้งหมด"

ธอร์บังคับตนให้คิดถึงราชินีเกว็นโดลีนในสิ่งที่แอนโดรนิคัสได้กระทำต่อพระนาง จากนั้นความเดือดดาลของเขาก็เพิ่มพูนทับทวี ตอนนี้ถึงเวลาแล้ว ธอร์ตัดสินใจที่จะกำจัดแอนโดรนิคัสให้สิ้นซาก เพื่อส่งสัตว์ประหลาดอันน่าสะพรึงกลัวนี้กลับไปสู่ขุมนรก

ธอร์เข้าจู่โจมด้วยการระเบิดพละกำลังขุมสุดท้าย เขาใส่กำลังทั้งหมดที่เขามีลงไปพร้อมกับกู่ร้องเสียงแห่งการประจันบาน เขาฟาดฟันดาบไปทั้งซ้ายและขวา เขากวัดแกว่งมันอย่างรวดเร็วอย่างที่เขายับยั้งมันไม่อยู่ แอนโดรนิคัสปัดป้องการตีแต่ละครั้ง แม้จะร่นถอยหลังไปทีละก้าวๆ การต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไป แอนโดรนิคัสก็รู้สึกประหลาดใจที่เห็นลูกชายแสดงพละกำลังขนาดนั้นและใช้มันอยู่เป็นเวลานาน

ธอร์หาจังหวะและโอกาสที่เหมาะสมได้ เมื่อแขนของแอนโดรนิคัสมีท่าทีอ่อนแรง ธอร์เหวี่ยงดาบเข้าไปยังส่วนต่อของหัวขวานกับด้ามและจัดการกระแทกใบมีดของขวานให้หลุดออกจากมือของแอนโดรนิคัส แอนโดรนิคัสมองมันลอยผ่านไปในอากาศด้วยอาการตกตะลึง ธอร์เตะพ่อของเขาเข้ายังแผ่นอก ส่งให้เขาลอยไปด้านหลัง หงายหลังลงสู่พื้น

ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นมาได้ ธอร์ก็ก้าวมาข้างหน้าแล้ววางฝ่าเท้าลงอยู่ที่ลำคอของเขา ทำให้เขาตรึงอยู่กับที่ ธอร์ยืนอยู่ตรงนั้นมองลงมาที่เขา

ทั่วทั้งสมรภูมิต่างตกตะลึงตัวแข็งค้าง เมื่อเห็นว่าธอร์ยืนอยู่เหนือแอนโดรนิคัส เขาถือดาบพร้อมกับชี้ปลายดาบไปยังลำคอของพ่อ

แอนโดรนิคัสที่มีเลือดซึมออกมาจากปากก็แสยะยิ้มแยกเขี้ยวออกมา

"เจ้าทำมันไม่ได้หรอก" เขากล่าว "นั่นคือความอ่อนแออันยิ่งใหญ่ของเจ้า เจ้ารักข้า มันก็เหมือนกับความอ่อนแอของข้าที่มีต่อเจ้า ข้าไม่อาจจะฆ่าเจ้าได้ ไม่ใช่ในตอนนี้และชั่วชีวิตของเจ้า การสู้กันมันช่างไร้ประโยชน์ เจ้าก็จะปล่อยข้าไปเพราะว่าเจ้ากับข้า เราเป็นหนึ่งเดียวกัน"

ธอร์ยังคงยืนอยู่เหนือร่างของเขา มือของเขาสั่นไหว เมื่อปลายดาบชี้ลงมายังลำคอของพ่อ เขายกมันขึ้นอย่างช้าๆ ส่วนหนึ่งของเขารู้ว่าคำพูดของพ่อเป็นความจริง เขาจะปล่อยให้ตัวเองฆ่าพ่อลงได้อย่างไร?

แต่เมื่อเขาจ้องมองลงไป เขาก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดทั้งหมด รู้สึกถึงความเสียหายทั้งหมด พ่อของเขาได้สร้างความเจ็บปวดให้กับทุกคนรอบตัวเขา เมื่อเขาคำนึงถึง ผลของการปล่อยให้เขามีชีวิตอยู่ มูลค่าที่มาจากความเห็นอกเห็นใจนี้ ตีค่าเป็นราคาที่ต้องชดใช้อย่างมโหฬาร ไม่ใช่เพียงแต่ธอร์ แต่เป็นทุกคนที่เขารักและห่วงใย ธอร์ชำเลืองไปที่เขาและเห็นทหารนับหมื่นๆ ของจักรวรรดิ ผู้ซึ่งเข้ามารุกรานบ้านเกิดของเขา ที่ยืนกันอยู่ตรงนั้น รอคอยที่จะโจมตีประชาชนของเขาอยู่ ชายคนนี้เป็นผู้นำกองทัพนั่น ธอร์เป็นหนี้ชีวิตแก่บ้านเกิดของเขา เป็นหนี้กับราชินีเกว็นโดลีน และที่มากที่สุดนั้นคือ หนี้แก่ตนเอง ชายคนนี้เป็นพ่อก็เพียงเพราะสายเลือด นั่นมันคือทั้งหมดที่เขามี เขาไม่ใช่พ่อไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด เลือดเพียงอย่างเดียวไม่พอที่จะทำให้เขาเป็นพ่อได้

ธอร์ยกดาบขึ้นสูงและปล่อยเสียงร้องประจัญบาน เขาเหวี่ยงดาบนั้นลง

ธอร์ปิดตาลง แล้วจึงเปิดดวงตาขึ้นมองดาบฝังตัวลึกลงไปในดิน มันอยู่ด้านข้างของศีรษะของแอนโดรนิคัส ธอร์ปล่อยมันทิ้งไว้ตรงนั้นและก้าวถอยหลังไป

พ่อของเขาพูดถูก เขาทำมันไม่ได้ ไม่ว่าจะอะไรก็ตาม เขาปล่อยให้ตัวเองฆ่าคนที่ไร้ทางสู้ไม่ได้

ธอร์หันหลังให้กับพ่อมาเผชิญหน้ากับประชาชน เผชิญหน้ากับราชินีเกว็นโดลีน เห็นได้ชัดว่าเขาชนะในสงครามนี้ และเขา ได้แสดงจุดยืนแล้วในตอนนี้หากแอนโดรนิคัสยังคุมมีเกียรติอยู่บ้างเขาก็จะไม่มีทางเลือกอื่นใด นอกจากนำทัพกลับไปบ้านเกิดของตน

"ธอร์กริน!" ราชินีเกว็นโดลีนกรีดร้อง

ธอร์หันไปด้วยความตกตะลึงอย่างสุดขีด เมื่อขวานของแอนโดรนิคัสเหวี่ยงตรงลงมายังหัวของเขา ธอร์ก้มหลบไปได้ในวินาทีสุดท้าย เมื่อขวานผ่านมันไปอย่างฉิวเฉียด

การเคลื่อนไหวของแอนโดรนิคัสมีความเร็วมาก ในการเคลื่อนไหวครั้งเดียวกันนั้นเอง เขาก็ใช้ถุงมือเหล็กยาวตีเข้ากับขากรรไกรของธอร์ ส่งผลให้เขาล้มลงและพยุงตัวอยู่บนเข่าและมือทั้งสอง

ธอร์รู้สึกได้ถึงอาการแตกร้าวบริเวณซี่โครงเมื่อแอนโดรนิคัสใช้รองเท้าบู้ทเตะเขาเข้าตรงช่องท้อง ส่งผลให้เขากลิ้งไปบนพื้น และอ้าปากหายใจหอบ

ธอร์ทรงตัวอยู่บนเขาและมือทั้งสองเขาหายใจหอบเหนื่อยพร้อมกับมีเลือดไหลออกมาจากปาก ความเจ็บปวดบริเวณซี่โครงกำลังจะฆ่าเขา ธอร์พยายามรวบรวมพละกำลังทั้งหมดที่มีเพื่อลุกขึ้นยืน แต่ภาพที่ปรากฎที่ปลายหางตาของเขาคือ ภาพแอนโดรนิคัสที่ก้าวมาข้างหน้า พร้อมกับใช้มือมั้งสองยกขวานขึ้นสูง เล็งตรงมาเพื่อตัดหัวของเขาออก ธอร์เห็นมันกับตาอันแดงก่ำของตัวเองแล้วว่าแอนโดรนิคัสไร้ซึ่งความเมตตาซึ่งต่างจากที่เขามี

"ข้าน่าจะทำสิ่งนี้เมื่อสามสิบปีก่อน" แอนโดรนิคัสกล่าว

แอนโดรนิคัสปล่อยเสียงร้องแห่งการประจัญบาน เขาเหวี่ยงขวานลงมายังส่วนคอที่เปิดโล่งของธอร์

ส่วนธอร์ก็ยังคงไม่จบการต่อสู้ เขาใช้พลังงานที่มีในขุมสุดท้าย แม้จะมีอาการเจ็บปวด แต่เขาตะเกียกตะกายลุกขึ้นยืน แล้วรี่เข้าไปจู่โจมพ่อของเขา โดยตะครุบเขาที่ซี่โครงและดันเขาไปด้านหลัง ผลักเขาลงล้มหลังกระแทกพื้น

ธอร์คร่อมตัวอยู่ด้านบน ปล้ำต่อสู้กันด้วยมือเปล่า มันกลายมาเป็นการต่อสู้ด้วยการปล้ำ แอนโดรนิคัสเอื้อมมือมาที่ลำคอของธอร์ ธอร์ต้องตกตะลึงถึงความแข็งแกร่งของเขา ธอร์รู้สึกขาดอากาศหายใจอย่างทันทีเมื่อเขาถูกบีบคอ

ธอร์จับเข้าที่เอวอย่างดิ้นรน เพื่อเสาะหามีดสั้น มันเป็นมีดสั้นของราชวงศ์แม็คกิลที่ราชาแม็คกิลทรงประทานมันให้กับเขา ก่อนที่พระองค์ จะสวรรคต ธอร์ขาดอากาศหายใจอย่างรวดเร็ว และเขารู้ว่าหากเขายังหามันไม่เจอ เขาจะต้องตายในทันที

ธอร์พบมันจนได้ในลมหายใจเฮือกสุดท้าย เขาใช้มือทั้งสองยกดาบสั้นขึ้นสูงและฝังมันลงไปในส่วนอกของแอนโดรนิคัส

แอนโดรนิคัสสะดุ้งอ้าปากค้างพร้อมกับดวงตาที่ปูดโปน จ้องมองมาด้วยสายตาแห่งความตาย เขายังนั่งอยู่ตรงนั้นและบีบคอลูกชายอย่างต่อเนื่อง

ธอร์กำลังขาดอากาศหายใจ เขามองเห็นดวงดาวพร่างพรูและร่างของเขาอ่อนปวกเปียก

ในที่สุด อุ้งมือของแอนโดรนิคัสก็ถูกปลดออก แขนของเขาตกอยู่ด้านข้างลำตัว ดวงตาเกลือกกลิ้งไปด้านข้างและหยุดการเคลื่อนไหวใดๆ เขาล้มตัวลงนอนอยู่ตรงนั้น ตัวแข็งค้าง สิ้นชีพ

ธอร์อ้าปากหายใจหอบ เมื่อเขาชำเลืองไปเห็นมือที่ไร้กำลังของพ่อหลุดออกจากลำคอของเขา เขาลากตัวออกมาพร้อมกับไอสำลักกับอากาศ ผลักร่างไร้วิญญาณของพ่อออกไปจากตัว

ตัวของธอร์สั่นไปทั้งตัว เมื่อรู้ว่าเขาเพิ่งจะฆ่าพ่อลงไป เขาคิดว่ามันไม่น่าจะเป็นไปได้ ธอร์ชำเลืองไปรอบๆ เห็นนักรบจากทั้งสองฝ่ายมองมาที่เขาอย่างตกตะลึง ธอร์รู้สึกถึงคลื่นความร้อนอย่างมหาศาลไหลเวียนอยู่ทั่วทั้งร่าง ราวกับว่ามันมีอะไรหมุนเวียนเปลี่ยนไปในตัวเขา ราวกับว่าเขาได้ชำระล้างปีศาจออกจากร่าง เขารู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงรู้สึกตัวเบาขึ้น

ธอร์ได้ยินเสียงดังสนั่นมาจากท้องฟ้าเสียงเหมือนกับเสียงฟ้าร้อง เมื่อเขามองขึ้นไปก็เห็นว่า มีก้อนเมฆขนาดเล็กสีดำทะมึนปกคลุมอยู่เหนือร่างของแอนโดรนิคัส และกลับกลายมาเป็นกรวยสีดำขนาดเล็กที่หมุนวนอยู่บนพื้นดิน มันดูเหมือนกับปีศาจร้าย มันหมุนวนอยู่รอบตัวของพ่อ ล้อมอยู่รอบตัวเขา มีเสียงโหยหวนดังขึ้น มันยกร่างของเขาขึ้นมาในอากาศ ยกสูงขึ้นและสูงขึ้นไป จนกระทั่งสูญหายลับตาไปในก้อนเมฆ ธอร์เฝ้ามองด้วยอาการช็อคและสงสัยว่า จิตวิญญาณของพ่อจะถูกลากไปยังนรกขุมไหน

ธอร์มองเห็นกองทัพของจักรวรรดิที่เผชิญหน้ากับเขา มันเป็นกองทัพทหารหลายหมื่นนาย พวกเขามาพร้อมกับแววตาอาฆาตแค้น แอนโดรนิคัสผู้ยิ่งใหญ่ได้ถูกสังหารแล้ว แต่กระนั้น กองทัพของเขาก็ยังคงอยู่ ธอร์และทหารทั้งหมดของอาณาจักรวงแหวนมีจำนวนน้อยกว่าศัตรอยู่ราวหนึ่งในร้อย แม้ธอร์จะชนะการดวลกัน แต่เขาก็กำลังจะพ่ายแพ้ในศึกสงครามนี้

อีเร็ค เจ้าชายเคนดริค และสร็อกกับเจ้าชายบรอนสันต่างเดินเข้ามาเคียงข้างธอร์พร้อมกับจับดาบแน่น พวกเขาทุกคนพร้อมเผชิญหน้ากับกองทัพจักรวรรดิไปด้วยกัน สัญญาณแตรถูกเป่าดังขึ้นมาจากฝั่งของจักรวรรดิ และธอร์ก็เตรียมพร้อมจะเข้าเผชิญกับการรบครั้งสุดท้าย เขารู้ว่าพวกเขามิอาจเอาชนะพวกมันได้ แต่อย่างน้อย พวกเขาทุกคนก็จะร่วมรบไปด้วยกัน รบไปพร้อมกับความรุ่งโรจน์อันยิ่งใหญ่