Читать книгу In het zicht van de moordenaar: Thriller - Neal Chadwick - Страница 9

5

Chicago, 765 Braxton Lane, ongeveer op hetzelfde moment....

MPi vuur rammelen. Gezichten barsten. Bloedrood spatte het op.

Tony Barese's gezicht was een masker van woede.

Hij schoot tot het tijdschrift van het wapen leeg was.

Toen klikte het. Tony Barese worstelde om adem te halen, hijgde naar adem, hijgde. Er was nauwelijks iets menselijk aan zijn gezicht. Zweetkralen stonden op zijn voorhoofd. Hij heeft de MPi gedownload. Een wapen van het bedrijf Heckler & Koch. Het duurde een paar seconden voor hij kalmeerde.

Uiteindelijk rukte hij het lege tijdschrift eruit en gooide het onzorgvuldig in het gras.

"Ze worden verondersteld te betalen, die klootzakken!" schreeuwde hij. "Ik zal ze allemaal neerhalen. Je zult zien wat het betekent om een Barese te doden."

Hij stak zijn hand uit.

Een veeleisend, noodzakelijk gebaar.

Een van de lijfwachten om hem heen gaf hem haastig een nieuw tijdschrift. Met schokkerige, inharmonische bewegingen stopte hij het in de MPi.

"En nu wil ik nieuwe hoofden die ik kan schieten," zei hij.

Zijn mensen keken elkaar aan. Een half dozijn ijzerharde gorilla's, die anders niet zo snel zouden kunnen schrikken.

Maar zo'n uitbarsting van agressiviteit en haat maakte zelfs deze mannen bleek. Ze kenden Tony Barese, de grillige kroonprins van de grote Billy. En ze wisten hoe onvoorspelbaar hij kon worden.

Helaas was het ook onmogelijk te voorspellen tegen wie zijn woede zich vervolgens zou keren. Meestal waren dit de vijanden van de familie. Maar als ze niet eens tastbaar waren, was Tony's woede ook gericht tegen zijn eigen volk.

"Nieuwe hoofden!" Tony Barese schreeuwde nu met geblancheerde tanden die deden denken aan een roofdier. "Kom op, haal ze hierheen, klootzakken! Ik wil iets voor de pijp hebben!"

Hij zwierf rond, liet de MPi los.

Zijn gorilla's ontweken.

Het MPi-salvo sist dicht boven hun hoofd.

Tony Barese lachte cynisch.

"Je moet je een beetje meer opschieten, jullie klootzakken. Ik betaal je tenslotte goed genoeg."

De mannen haastten zich. Ze hingen nieuwe meloenen aan de takken van een van de spreidende bomen in de tuin van de Barese-Villa. Toen hebben ze de foto's erop geplakt. Fotokopieën van zwart-witfoto's van gezichten die tot levensgroot zijn ingezoomd.

"Tony, laat de schietpartij los. We komen in de problemen!"

Het was een vrouwelijke stem die dat zei.

In Tony's gezicht trilde een spier zenuwachtig net onder het linkeroog.

Hij draaide zich om.

"Bemoei je er niet mee, zus."

"Tony...."

"Het wapen is wettelijk geregistreerd. Ik kan er alles mee doen wat ik wil op mijn eigen land. En als een van de buren klaagt, stop ik een bundel van duizend dollar in zijn mond."

"Tony, we moeten het hoofd koel houden. Hoe moeilijk het ook is om te begrijpen dat papa niet langer bij ons is..."

Een gemartelde glimlach verscheen op Tony Barese's gezicht.

Hij keek even naar de jonge vrouw.

Tony was halverwege de jaren dertig, zijn zus tien jaar jonger.

"Je hebt een te goed hart, Melanie. Maar ik wil dat degenen die onze vader op hun geweten hebben, ervoor boeten. Niet alleen de teef die hem vermoordde, maar de mensen erachter."

"Tony!"

"Die klootzakken! Je bent al zo goed als dood als dood!"

"Waar heb je het over?"

"Ze zullen verdrinken in hun eigen bloed en sommige van deze klootzakken zullen wensen dat ze nooit geboren waren! "

"Rustig aan, Tony!"

"Rustig? En misschien toestaan dat een Barese man ongestraft vermoord wordt?" Hij maakte een wegwerpgebaar. Minachting werd weerspiegeld in zijn gezicht.

"Pah!" riep hij uit.

"Je stuurde een paar goede mensen naar New York om alles voor je te regelen."

"Helemaal niet, Melanie.... Ik wil in ieder geval zelf de grootste klootzakken voor de pijp hebben!"".

Melanie Barese trok zich onvrijwillig terug toen Tony's MPi weer begon te rammelen.

De ballen sloegen gaten in de gezichten, waarbij de ene meloen na de andere barstte.

"New York, ik kom eraan!" schreeuwde hij en zijn gezichtskleur veranderde in een vrij donkerrode kleur.