Читать книгу Stracone złudzenia - Оноре де Бальзак - Страница 6

Ty, który dzięki przywilejom Rafaelów i Pittów byłeś już wielkim w wieku, w którym ludzie są jeszcze tak mali, i Ty musiałeś, jak Chateaubriand, jak wszystkie prawdziwe talenty, walczyć przeciw zawiści ukrytej poza kolumnami dziennika lub też przyczajone w jego podziemiach. Toteż pragnę, aby Twoje zwycięskie nazwisko dopomogło do zwycięstwa temu dziełu, które Ci poświęcam, a które, zdaniem niektórych osób, jest w równej mierze aktem odwagi, co pełną prawdy historią. Czyż dziennikarze nie byliby, jak markizi, finansiści, lekarze i adwokaci, tematem dla Moliera i jego talentu? Czemu tedy dla „Komedii ludzkiej”, która castigat ridendo mores[1], miałaby stanowić wyjątek jedna potęga, skoro prasa paryska nie uznaje za nietykalną żadnej?

Szczęśliwy jestem, drogi Panie, iż przy tej sposobności mogę się nazwać Twoim szczerym wyznawcą i przyjacielem – de Balzac.

1 Castigat ridendo mores (łac.) – śmiechem poprawia obyczaje.