Читать книгу Zapisane w wodzie - Paula Hawkins - Страница 7

Topielisko

Libby

Jeszcze raz! Jeszcze raz!

Znowu ją wiążą. Tym razem inaczej: lewy kciuk do dużego palca u prawej nogi, prawy do dużego u lewej. I opasują sznurem w talii. A potem niosą do wody.

– Proszę – błaga, bo nie wie, czy da radę to znieść, ten czarny mrok, to zimno.

Chce wrócić do domu, którego już nie ma, do czasów, kiedy siadywały z ciotką przy ogniu i snuły opowieści. Do chatki i swojego łóżka, chce znowu być mała, chce wdychać zapach dymu, róż i słodką woń ciocinej skóry.

– Proszę…

Tonie. Kiedy wyciągają ją po raz drugi, ma sine usta i już nie oddycha.