Читать книгу Zapisane w wodzie - Paula Hawkins - Страница 9

2015

Jules

Chciałaś mi coś powiedzieć, prawda? Chyba próbowałaś. Czuję się tak, jakbym już dawno przestała cię słuchać. Zdekoncentrowałam się, myślałam o czymś innym, o swoich sprawach, nie słuchałam i zgubiłam wątek. Ale już, już się skupiam. Tylko mam wrażenie, że gdzieś po drodze umknęło mi coś ważnego.

Kiedy przyszli mnie zawiadomić, byłam zła. W pierwszej chwili mi ulżyło, bo gdy dwóch policjantów odwiedza cię, kiedy wychodzisz do pracy i właśnie stoisz w drzwiach, szukając biletu na pociąg, spodziewasz się najgorszego. Ja bałam się o tych, na których mi zależy; o przyjaciół, mojego byłego, o kolegów z biura. Ale powiedzieli, że nie chodzi o nich, tylko o ciebie. Dlatego ulżyło mi, lecz tylko na chwilę, bo zaraz wyjaśnili, co się stało, co zrobiłaś, gdzie cię znaleziono, i wpadłam w gniew. Wpadłam w gniew i jednocześnie ogarnął mnie strach.

Zastanawiałam się, co ci powiem, kiedy przyjadę, bo przecież wiem, że zrobiłaś mi to na złość, że chciałaś mnie zdenerwować, nastraszyć, zakłócić mi życie. Zwrócić moją uwagę, zaciągnąć mnie tam, gdzie według ciebie powinnam być. No i proszę, udało ci się; przyjechałam, chociaż nigdy nie chciałam tu wracać. Na domiar złego muszę zająć się twoją córką i posprzątać cały ten nieszczęsny bałagan.