Читать книгу Zachowaj swoją wizję - Pavel Artemiev - Страница 4

Debata na temat tego, kiedy dokładnie ludzie na Ziemi zaczęli działać, jak działa ludzkie oko, nie cichnie do dziś. Według rosyjskiego okulisty Światosława Fiodorowa był zdumiony, gdy zapoznał się z instrumentami medycznymi starożytnych Egipcjan. Wiele narzędzi dokładnie tak, jak widać skalpele, sondy, piły, haczyki, pęsety i zaciski. Właściwie w średniowiecznej Europie, dzięki naukowcom takim jak Leonardo da Vinci i Andreas Vesalius, wiele było już wiadomo o błędach ciała.

Oczywiście nie wszystko poszło gładko, a nauka okulistyki, ktora bada anatomię oczu, nie od razu stała się nauką. Odkrycia dokonywano metodą prob i błędów. Przypomnijmy sobie smutną wykonaną wykonaną na kompozytorze Johannie Sebastianie Bachu. W tamtych czasach rozumieli już, czym jest zaćma, a nawet strasznymi metodami próbowali ją leczyć. Za pomocą specjalnej igły, którą nazywa się «siekierą», ówcześni uzdrowiciele nakłuwali gałkę oczną i po prostu wypchnęli zmętniałą soczewkę z jecz miejsca naturalnego, chowająk ję. ó Oczywiście nie tego można użyć lekarstwem, ale zamiast tego pacjent naprawdę zaczął coś przywracać. Niestety w tamtych czasach o sepsie wiadomo bardzo niewiele i dopiero w drugiej połowie XVIII wieku, po odkryciach Pasteura, Esmarcha i Kocha, chińskich producentach do dezynfekowania odzieży i elementów oraz sterylizacji narzędzi chirurgicznych. Cóż, wielki kompozytor mial pecha. Wkrotce po operacji John Taylor zmarł. Pecha miał też inny znany kompozytor, Georg Friedrich Handel. Oszust Taylor Handel na szczęście nie umarł, ale po operacji całkowitego oślepł.

Nawiasem mówiąc, sam Taylor, na wypadek, pojechał do Rosji, gdzie dokładnie do samo – zręcznie «rozprawił się» z kataraktą, zarabiając bardzo dobre pieniądze. Jednak życie z grubsza go ukarało: na starość sam Taylor oślepł.

Ta jednak nauka nie istnieje w miejscu pałeczki Taylora przejął Jacques Devial Zamiast nakłucia już nacięcie, przeznaczone wyłącznie do zręcznych narzędzi. W każdym razie liczba nieudanych operacji dramatycznie spadła. Nawiasem mówiąc, dzisiejsi okuliści również posługując się metodą Devial.

Innym kultowym nazwiskiem jest Hermann von Helmholtz (1821—1894), niemiecki fizyk, lekarz, fizjolog i psycholog. na podstawie których można znaleźć w dziedzinie fizyki, dziesięć wyjątkowych naukowców badających cechy rozumowania i widzenia. W 1850 roku wynalazł oftalmoskop, przyrząd do badania dna oka, aw 1851 rok oftalmometr, przyrząd do określenia promienia krzywizny rogówki. Wymyślił także, jak mierzyć krzywiznę soczewek oka, jako jeden z pierwszych sformułował właściwą akomodację oka. Trudno zastąpić wszystkie osiągnięcia tego człowieka i nic nadzwyczajnego, że wiele instytucji badawczych nosi jego imię.

Dla nas ważniejsze jest zrozumienie, że to Helmholtz szczegółowo opisał pracę soczewki oka, która jest soczewką dwuwypukłą, wokół której znajduje się okrężny mięsień rzęskowy. Jeśli mięsień rzęskowy jest rozluźniony, soczewka jest płaska i widzenie na odległość działa. Jeśli ktoś chce zobaczyć coś z bliska, napina mięsień rzęskowy, a ona z kolei ściska soczewkę, czyniąc ją wypukłą. Powstały obraz trafia do siatkówki, a następnie w postaci obrazu przesyłany jest do mózgu. Innymi słowy, Helmholtz uważał, że to soczewka oka kontroluje ogniskowanie obrazów. Zaproponował również kompensację niedostatecznej pracy soczewki soczewkami zewnętrznymi – soczewką dwuwklęsłą «minus» dla krótkowzrocznych i soczewką dwuwypukłą «plus» dla dalekowzroczności. W ten sposób okulary wkroczyły w nasze życie.

Amerykański okulista profesor William Horatio Bates (1860—1931) znacząco uzupełnił rozwój Helmholtza. W przeciwieństwie do większości lekarzy wypowiedział wojnę okularom, wyjaśniając, że większość osób noszących okulary potrzebuje co roku okularów z mocniejszymi soczewkami. Próbował też udowodnić, że główną rolę w ogniskowaniu widzialnych obrazów odgrywa nie soczewka, ale sama gałka oczna. Oznacza to, że proces akomodacji (skupiania oka na ostrości) jest kontrolowany przez sześć mięśni okoruchowych. I to naruszenie pracy tych mięśni pociąga za sobą zaburzenia widzenia: krótkowzroczność, nadwzroczność, zez i astygmatyzm. Jako główny argument William Bates przytoczył fakt, że okulary nie pozwalają na pracę mięśni oka. Cóż, co nie działa, szybko zanika.

W związku z tym Bates zaproponował rezygnację z wydanych okularów, zastępując je słabszymi. A co najważniejsze, zasugerował stosowanie specjalnych ćwiczeń normalizujących pracę mięśni okoruchowych. Oprócz przywracania wzroku, według Batesa, zapobiega to również tak niebezpiecznym chorobom, jak jaskra, zaćma, dystrofia siatkówki, których przyczynę należy uznać za przekrwienie oczu. W ten sposób poprawia się nie tylko wzrok, ale także przedłuża się młodość oczu.

Z biegiem czasu Bates zyskał znaczną liczbę uczniów i naśladowców, chociaż oficjalna okulistyka nie spieszy się z przyjęciem jego metod. Jedną z przyczyn takiej postawy można nazwać faktem, że medycyna została początkowo przekształcona w sektor usługowy – a usługi są bardzo dobrze płatne. Okulary, soczewki, operacje oczu – to wszystko już dawno stało się znaczącym segmentem dzisiejszego rynku. Drugim powodem jest nasze lenistwo. W rzeczywistości znacznie łatwiej jest poddać się łasce lekarzy, niż podjąć pewne wysiłki w celu przywrócenia własnego zdrowia. I tutaj wybór jest już wyłącznie indywidualny: nie ma ochoty pracować nad sobą, otwórz portfel szerzej. Jeśli jest zrozumienie problemu i należyta determinacja, miej trochę cierpliwości – i do dzieła!