Читать книгу Anatomia siły - Robert Krasowski - Страница 54

Zdawali sobie sprawę, że zaczyna się nowa epoka. Z tej trójki najbardziej aktywny był Rakowski, gdyż on nie bez racji uważał się za socjaldemokratę w stylu zachodnim. Miał też sporo przyjaciół na Zachodzie, zwłaszcza w SPD, korespondował z Brandtem, ze Schmidtem. Zresztą SPD uznała nas najszybciej i stało się to także dzięki jego pomocy. Poza tym chciał być aktywny. Przysyłał nam recenzje naszych dokumentów programowych, często bywał na Rozbrat, miał tutaj swój gabinet. Posiadał infrastrukturę do prowadzenia korespondencji, do spotkań. Ale polityki już nie chciał uprawiać. Tylko powtarzał nam stale: „Chłopaki, jak za dwadzieścia lat zdobędziecie władzę, to będzie dobrze”. Kiszczak z kolei bardzo przeżył niepowodzenie próby zostania premierem, a potem, kiedy już odszedł z resortu, całkowicie odsunął się od polityki. Uznał, że jego potencjał się wyczerpał. Rakowski uważał, że nadal dysponuje sporymi możliwościami i może nam pomóc, doradzić.