Читать книгу Urbanistyka XXI wieku - Sławomir Gzell - Страница 5

Wstęp

Część I 1. Ujęcie historyczne – utopia się urzeczywistnia

1.1. Ojcowie współczesnej urbanistyki

1.2. Ebenezer Howard i miasto ogród

1.3. Daniel Burnham i City Beautiful Movement

1.4. Lewicowi technokraci i miasto modernistyczne

1.5. Wodzowie i ich miasto totalitarne

1.5.1. Rosja

1.5.2. Włochy 1922–1945

1.5.3. Niemcy 1933–1945

1.6. Bojownicy współczesności i miasto postmodernistyczne

Część II 2. Ujęcie analityczne – podstawy teorii dzisiejszej urbanistyki

2.1. Miasto jako podmiot urbanistycznych badań podstawowych

2.1.1. Zmienność postaw badawczych wobec miasta

2.1.2. Miasto po roku 1982 – nowe zjawiska i stan badań

2.1.3. Miasto przyszłości – wiarygodność prognozy

2.2. Miasto jako podmiot urbanistycznych badań stosowanych

2.2.1. Nowe miasto XXI wieku – ku rozproszonemu regionowi?

2.2.2. Stany Zjednoczone – powrót do Europy: Nowy Urbanizm

2.2.3. Europa/Polska – próby uniknięcia epoki rozproszenia miast

2.3. Miastotwórcza rola transportu w teorii urbanistyki

2.3.1. Rola ulicy w przestrzeni miasta – pytania badawcze

2.3.2. Szachownica

2.3.3. Linia

2.3.4. Węzeł

2.3.5. Korytarz

2.3.6. Sieć

2.3.7. Ulica jutra

2.4. Architektura nowych miast – podejście metodyczne

2.4.1. Miasto jako kontekst dla architektury

2.4.2. Moda na inną architekturę

2.4.3. Architektura jako odwzorowanie ruchu

2.4.4. Architektura ekologiczna

2.4.5. Architektura na temat

2.4.6. Architektura wirtualna i nowe technologie

2.4.7. Wolność poczynań artystycznych

2.4.8. Architektura z wystawy

2.4.9. Architektury gustu

Część III 3. Ujęcie syntetyczne – Nowe Planowanie: integracja kwestii projektowych, ekonomicznych, środowiskowych i społecznych w nowej filozofii planowania miast

3.1. Jakość przestrzeni a Nowe Planowanie

3.1.1. Determinanty zmian

3.1.2. Definicja i kryteria oceny

3.1.3. Nowa geografia miast

3.1.4. Nowi obywatele

3.1.5. Nowy liberalizm

3.1.6. Władza i pieniądze

3.1.7. Nowa młodość świata

3.1.8. Zaniechania

3.1.9. Rządzący – nowa samorządność

3.1.10. Rządzeni – nowa partycypacja

3.2. Jakość przestrzeni miejskiej jako wynik projektowania urbanistycznego

3.2.1. Krajobraz miejski

3.2.2. Plan jako narzędzie kreacji przestrzeni

3.2.3. Przykład berliński – Planwerk Innenstadt Berlin

3.2.4. Jakość przestrzeni a rozwój zrównoważony

3.2.5. Nowe Planowanie jako paradygmat urbanistyczny

Część IV 4. Jutro – zarządzanie chaosem czy nowym porządkiem w miejskiej przestrzeni

4.1. Od czego odchodzimy – pozorny porządek planistyczny, przykład Wielkiej Brytanii po II wojnie światowej

4.2. Nowa logika myślenia o miejskiej przestrzeni

4.3. Pustki miejskie – od „wyrzutów sumienia” do dostrzegania potencjału miejsca

4.4. Nowi aktorzy: od miejskiej partyzantki do przemysłów kreatywnych

4.5. Od planowania do dynamicznego zarządzania

4.6. Podsumowanie – doktryna urbanistyczna

Bibliografia