Читать книгу Պոեզիա - Саят Нова - Страница 7

Վունց օր վուր ղարիբ բուլբուլը մե տարով բաղին կարոտ է,

Էնենց գու լա քո սիրողը` ձեռիդ յարաղին կարոտ է.

Դուն ուրիշի հիդ մի' խոսի, քու ճուրտը աղին կարոտ է.

Հասիլ է ծուցիդ շամամը` օսկե թաբաղին կարոտ է:

Մե զադ չը կա` գուման ածիմ, ասիմ, էն նըման է գունքըդ,