Читать книгу Gekke detective. Grappige detective - StaVl Zosimov Premudroslovsky - Страница 7

De volgende ochtend werd Ottila wakker uit het hart van de scheurmatten van een bemande veroordeelde brigade bestaande uit: Padden – als voorman, Idot – niet gemeten sidekick en grootmoeder Klawka – teamsterren.

Waar gooide je het bord, idioot? – Mondelinge idoot, die zijn been doorboort met een spijker.

– En wat, gut je in ballen? Ze hangt aan je voet! – Pad kwam tussenbeide omdat de dame lachte.

– Jullie sterven, kwallen. – Idot antwoordde de oude man, – en jij, de oude vrouw, zal nog steeds het bord met de spijkers gooien, ik zal het in de kont stoppen.

– Kijk, doe geen moeite met anjers, vooral op Zhabin! – de bas ratelde weg zonder oma Klava.

– Dus, veroordeelden, dat we schreeuwen, maar er is geen gevecht? Vroeg Ottila glimlachend glimlachend, die de veranda opging.

– Ja, deze dwaas verstrooide de oude planken en ik prikte in mijn been. – Idot ging bescheidener.

– Zorgvuldige behoefte. Hier en mijn kinderen lopen.

– En wat, Sarah loopt al? – Grootmoeder Clavka verheugde zich. – en hoe gaat het met haar zwangerschap? nog niet bevallen?

– Helaas gaat het alleen in een droom. – de eigenaar was depressief en werd onmiddellijk verrast door het woord «zwanger». – Wat zei je?

– Pardon, alsjeblieft, maar is het een plezier? – de oude vrouw verontschuldigde zich bescheiden.

– Kom op, heb al ontslag genomen. Ze staat onder toezicht van Dr. Smertiev, een professor uit St. Petersburg. «Maar ik begrijp het niet…» en Ottila stopte op tijd.

– Van wie is zwanger? de oude vrouw flapte eruit.

– Hoe weet u over zwangerschap? – bug gevraagd bug.

– Dus het hele dorp weet en weet van wie. zei de grootmoeder zelfverzekerd.

– En van wie? vroeg de pad, terwijl hij het bord van de muur scheurde.

– Dus ben je niet smaakvol of niet? – de grootmoeder was verrast.

– Dus niet Tomi, zeg de naam, zuster, naam, antwoordde de oude man.

– Dus je zoon, Izzy. – Zeker, de oude vrouw meldde zich met een stem.

– Oeps, geen geintje voor jezelf, grapje! – voor de kale Idot.

– En je bent over het algemeen stil, het slachtoffer van een abortus. – de grootmoeder kwam over het kind.

– stil! – Klop was geschokt. – Waarom heb je, oma Clavka, dit gekregen? Wie heeft je deze ketterij verteld? – Ottila werd saai en verduisterd, omdat hij een donkere huid had.

Het toetsenbord rommelde en begon er slechter uit te zien, twintig jaar ouder dan zijn zeventig jaar.

– Nou, ik denk het wel, – bracht Klavka op smaak en veranderde haar gezichtsuitdrukkingen en begon eruit te zien als een dertienjarig meisje dat in de spiegel keek nadat ze haar geweten had verloren. Haar huid werd opgetrokken en de realiteit ervan werd alleen onthuld door een tandenloze mond, waar slechts één zwart uitsteekt als kolen, een tand en stronken die niet zijn afgewerkt door cariës. – Van alle mannen bezocht alleen Izya haar… en jij? – de grootmoeder verslikte zich. – maar jij bent haar vader! Ik denk het wel.

– In het toilet zul je denken, maar hier, kom op, Pasha. – Idot aangekomen, – Wat drijf je een man in verf? Wil je op tv komen? Sensation! Broer verkrachtte zus en werd geboren als een mensachtige? Ja, je gaat snel dood dan dat iemand er aandacht aan schenkt.

– Of misschien ben je zijn vader? – met oma Klavka kwaadaardig.

– Wie, de districtsbeambte, of wat? Jij rijdt, oude vrouw. – en Idot gooide er een gevonden stuk mest in.

– Jij bent het die de ganzen reed. Naar mijn mening gaat dit over het embryo van Sarah en niet over de moeder van de bedwants. – legde de grootmoeder uit.

– Ten eerste geen embryo, maar een embryo. Je baart een hersenloos wezen. En een persoon heeft een embryo. Het was nodig om op school te studeren … – Pad verklaarde en keek opzij naar Idot.

– En ten tweede? – herinnerde de grootmoeder zich.

– En ten tweede … – en de Oude Man richtte zijn ogen op Klop, maar dat was nergens. – En waar is Bedbug? vroeg hij aan Keyboard.

– Ik ben hier net geweest. – de grootmoeder haalde haar schouders op.

– Ja, hij heeft gedumpt. Wie is er blij als ze over je praten. Wat is er: ten tweede? Idot gevraagd.

– Zo is het. Ohh? – Iets heeft de pad verrast. – Ik heb een gat in de muur gevonden.

– waar? – vroeg Idot en ging naar de Pad diep in de schuur.

Er was een gat in de muur dat eruit zag als een ovenput. Alles in roet en kogels.

– Ja, dit is een oude kachel… Of misschien ligt de schat erin begraven? – de oude vrouw verheugde zich en nam haar oorspronkelijke uiterlijk van haar leeftijd aan. De pad stak zijn hand in het gat.

– Of een val van ratten. Hehe. – vastgezette Idot.

– Ik ben niet bang voor de dood. – En de Pad stak zijn hand diep in de elleboog.

Plots begon er iets te ritselen.

– Ahhhh!!! de oude man schreeuwde en probeerde zijn hand uit te trekken.

– Wat, een val? – de grootmoeder klom naar binnen. Pad uitpuilende ogen. De hand zit vast. Zweet lekte uit Toad’s voorhoofd en zijn woedende ogen waren de laatste twee minuten als een drenkeling.

Na een moment trilde de hand weer, zo erg dat de wangen van zijn Pad trilden en hij plotseling zijn hand uittrok. Een droge mummie van een dode glimlachende kat werd in de borstel geklemd.

– Wo, laat me lid zijn! – verraste de Pad en stak het gezicht van het lijk uit, naar het slappe gezicht van Claudia.

– Woah koop! – de grootmoeder trilde en, nadat ze op de achterkant was gesprongen, ging ze op haar immense achterkant recht op een spijker van honderdvijftig in millimeters zitten en stak ze uit het bord dat ze eerder zelf had gegooid. In struma, de adem voluit…

– Ha, wat heb ik gezegd?! die ezel zal je op de teller zetten. – Idot in rekening gebracht.

En naar de vriendelijke woorden van Idotov blafte de grootmoeder naar de oude keel.

– Ging naar de boerderij, om grootmoeders te vangen. – de oude vrouw werd woedend en scheurde haar linker gewonde bil en scheurde het genagelde bord aan het lichaam. De spijker was roestig en had een gegolfd oppervlak als een zaag. Bloed druppelde vanaf het einde. Het toetsenbord bekeek hem van alle kanten en schreeuwde hevig.

– Waar lach je om, klootzak? – ze snikte en gooide het bord met een bloederige spijker in Idot. Hij ontweek en begon weg te rennen. De stenen gelanceerd in het spoor vlogen in achtervolging. Een van de stenen sloeg een hoek in de achterkant van het hoofd van een kind. Hij viel en trok.

– ben je aan het rijden? – Pad bang.

– Niets zal sterven. – de grootmoeder Klavka kalmeerde en zalfde de wond met speeksel. Idot stond later zwaaiend op en hurkte naast hem en hield met beide handen een pijnlijke plek vast.

– Ik zal je slaan. – Idot strompelde in de vloer van zijn stem.

– oh? Bekijk het! Ze heeft een bundel jute in haar buik. – De pad trok deze bundel uit de maag van de kat en liet het aan iedereen zien.

– Draai het om, vroeg de trieste Idot.

– Misschien is er bruliki? – suggereerde dat de grootmoeder, die de pijn was vergeten, het toetsenbord was. – En jij, distelvink, ga werken. ze blafte naar Idot. – je achternaam Mukhin en je vliegt over een dolyah uit een schat, zoals een vlieg over Parijs.

– wat zeg je? Of misschien ga je naar de hel, A? – Idot reed verder. – Wat een yoknu op borsten!

– Uh, goed! – Pad snoof – Buzu stop beide. Wil je een pent meenemen? Verdeel in drie.

– In! En dit is respect voor jou Pad. Het spijt me. Ik begreep je verkeerd … – de betaalde Idot verheugde zich.

– Vraag geen vergeving, ik ben geen rood meisje. Je hebt een ander verkeerd begrepen. Half voor mij en half voor ons.

– Waarom is dit voor? – de grootmoeder was verontwaardigd.

– Van daaruit! – de pad grijnsde. «Ik had het helemaal alleen kunnen nemen.»

– En hoe is het als ze iedereen hier ’s avonds inspecteren, en woon je hier zelfs zonder een uitweg?

– Ja, je bent goed om te bijten, oude mensen. Open het, of misschien staat er helemaal niets. – Idot ingevoerd. -en het spel is de kaars niet waard.

De pad keek naar de mede-eigenaars van de schat en scheurde het rotte touw zonder moeite en begon langzaam de bundel te openen. Getuigen op wacht.

– Hé, de flessen. Clay…

– Weegschalen…

– Honderd milliliter elk…

– Zes stukken…

– En wat is er geschreven?

– Oh, zijn ze verzegeld?!

– Cork. Vintage, waarschijnlijk…

– En wat staat er, laat me eens kijken? – Idd probeerde een steiger te nemen.

– Geen trooo, wilde! – de grootmoeder van het kind sloeg op een hand.

– Ah, jij teef … – Idot explodeerde en duwde de grootmoeder Key.

– Goed, zeg ik! – zei de pad en nam honderd millimeter schaal. Ik heb het label op mijn borst schoongemaakt en heb het opnieuw bekeken … – Er is iets niet in het Russisch…

– Geef me de syudy. – Idot stak zijn hand uit en nam een kleine schaal. – Kijk, de cijfers: duizend… achthonderd… zevenennegentig… of gewoon de zevende… Het is niet duidelijk.

– En laten we het proberen?! Wine, go … – voorgesteld toetsenbord.

– Ik weet het niet, ik weet het niet. Kom op, probeer, je bent een vrouw, jij en de duivel zullen niet vallen. – overeengekomen pad.

– waarom? – Idot kwam tussenbeide – Beter in St. Petersburg om de antiquair in te leveren zoals het is.

– Ja, we proberen het een voor een, nou ja, wassen het en geven de rest aan de antiquair… Ja, Pad?

– Nou, kom op, wie is de eerste? Idot gevraagd.

– De sleutel. – zei de pad. – stelde hij voor.

– Nou, ja, als je niet sterft, kun je drinken.

– Wat zou je doen zonder mij, boeren. En ik ben niet bang om te sterven. Ik ben mijn…

– .. van knipperen. – Introduceerde Idot en nam afscheid voor de klootzak.

– Vee! – De oude vrouw sloeg op de schouder met de handpalm van de jongen en trok haar kaak en trok de kurk uit de fles. Nyuhnula. «Wijn…» glimlachte ze en zoog de inhoud op. Ingeslikt en gromd. -Kryaaaa! cool.

– Nou, wat? vroeg de Pad, speeksel slikend.

– prima. Er begon al iets in mijn hoofd te spelen.

– Ja, onzin. – Idot antwoordde bekommerd, nadat hij zijn fles had gedronken.

– Ja, de hel weet het. Maar is het oud?! – zei, kijkend rond zijn al lege fles, Pad.

– En laten we er nog een nemen.. – stelde de vrolijke grootmoeder voor. – Tataren leven niet zonder een paar.

– Dus er zijn er nog maar drie over. – Idot was verontwaardigd. – Wat zullen we overhandigen?

– Luister, wat?! Drinken, zo drinken, royaal. Zodra we leven. En de flessen zijn al antiek. Ze zijn leeg of vol. Flessen worden gewaardeerd, geen wijn.

En ze dronken de andere drie glazen. Ze zaten op een boomstam en staken een sigaret op: Idot – Marlboro, Toad – Belomor en grootmoeder Clavka op de ouderwetse manier – een geitenbeen. Dus gingen ze flauw, zonder te stoppen met roken, zitten…