Читать книгу Verréckt Detective. Witzeg Detektiv - StaVl Zosimov Premudroslovsky - Страница 3

Den Harutun Karapetovich huet dënn a laang ausgesinn. D’Gesiicht war eng typesch Kaukasesch. D’Hoer si gro, laang op d’Schëlleren, och als Stréi. Op Tiechka gouf et eng zolitt Schuelegkeet aus der viregter Aarbecht als Hausmeeschter fir Gaaschtaarbechter. Virdru huet hien als Kattler geschafft, no zéng Joer Prisong, als politesche Prisong. D’Anekdot erzielt iwwer de Lenin, de Leader vum Proletariat, a souguer d’Schwein, zum Auditeur am Duerfrot, an et huet gedonnert. De Lenin hätt méi liicht reagéiert, just gelaacht, awer d’lokal Autoritéiten do – nee. Awer et war an der Post-sowjetescher Ära. An dofir ass mat der Entféierung vum sowjetesche System och de kriminellen Rekord verschwonnen. Hie war rehabilitéiert a krut Gasvirdeeler. Awer mat senger Pensioun wollt hien nëtzlech si fir d’Gesellschaft, an dunn huet d’Fra vum neie Bezierkspolice mat senge bloen Aen geluegt an… de Rescht ass HACK… Also, ech denken, net ze schweier… Also ass hien an d’Korporal gaang un de Bezierks-Polizist, an de Rang blouf aus der Arméi.

Hien huet den engleschen Detektiv Poirot gär an dofir huet hien eng Päif gefëmmt wéi Holmes, hien huet se just verwiesselt. Hien huet en Hutt an e Schnouer, wéi den Elkyl, nëmmen Georgesch. Och e Staang kaaft en ähnlechen an eng Schwanzschëller vun Aarbechter an der Mariinsky Opera a Ballet Theater fir eng Këscht Moonshine. D’Schong goufen op Bestellung vun engem Noper gemaach deen als Schouster an der Zone war. Hien huet se och mat Pins gespaart a wann hien dohi gaang ass, besonnesch op Asphalt, klickt hien wéi e Päerd oder e Meedche vu Broadway. Seng Nues war wéi déi vun engem Adler, a seng grouss Ae ware wéi déi vun engem Lemur.

“Also,” sot den Ottila, a souz op engem speziellen Stull. D’Isya huet d’Dier geschloen a koum op de Büro. An engem Schacht huet hie frittéiert Eeër mat Fësch a säi Liiblings frësch gepresste Knueweleksjuice gedroen. – komm méi séier, soss ass de Python scho rommel.

– Fuuuu! – griméiert Incephalopath, – wéi drénkt Dir? Dir kënnt relax…

– Wat géift Dir an exquisite Gourmet verstoen? Drénkt net. Ech perséinlech hunn et gär. – sulk.. – huet eng Schlupp vum Ottila geholl an.., – Uhhh, – huet dem op der Säit geschloen. Hien sprang op an ass an de wäiten Eck vum Büro lafen. E Knätsch vu foggy-geformte Knollen huet den Hals vum Precinct hannerlooss an huet direkt wéi Trasegas de ganze Raum iwwerschwemmt. Den Arutuna gouf mat engem asthmatesche Krampf festgehal a wann hien Houscht huet, war hien net un Fäegkeet.

– Géif sech schummen oder eppes?! Ech passen fir Äre Pappen.

– Oder villäicht eng Mamm? – Den Ottila war errëscht Eeër erliewt an huet mat engem Mondvoll, d’Krummen erausgespullt, streng geluegt: – Jiddereen huet hiren eegene Goût, sot den Hindu, geet erof vun dem Apel a widdert säin Hunn mat engem Bananneblat. Wëllt Dir an d’Aen?

– Oh! Sorry, Patron, ech hunn eppes vergiess … – Den Arutun Karapetovich war ongenéiert a souz an engem Stull.

Op eemol koum eng Stroossentree-Dier gekräizt an eng al Fra vun ongeféier honnert Joer al ass an de Büro eragaang.

– Wien huet d’Dier net zougemaach??? Ech si beschäftegt, Bomi!!! – Bug Klop a verstéckt…

D’Fra huet d’Hust héieren an ass mat engem Blat an e Pen no him lafe fir datt hien e Wëlle schreift. Awer seng Uselessness gesinn, huet säi Mann op bony Schëllerblades geschloen a geschloen. Den Ottila huet gehummert a spritzt de Eegiel.

– Ah, Harutun, en ale Knorpel, firwat hutt Dir d’Dier net hannert Dir zougemaach wéi Dir komm sidd? An Dir, Granny, komm eraus, mir hunn eng Versammlung.

– Wéi? huet den Daaf Groussmamm gefrot.

– Grunt! kommt nom Iessen un!! – sot de Klop haart.

– Eat, iessen, Schatz mat engem Marigold… Ech waarden. – d’Groussmamm huet gefëmmt a gequetscht, well et ware keng Still méi, an et war net üblech fir hei zréckzeginn, a keen aus dem Publikum koum an de Kapp.

– Wéi eng Zort Mëttegiessen? Wat? Ech iessen Moiesiessen… An dann um Agenda: schafft mat Uerdnungen. – Den Ottila huet seng Hand gewéckelt an huet e Läffel mat engem Stéck Ee gefaasst, huet e Schued am Arutun säin Ae gezunn, – an Dir? – an e Stull sprang, – net dankbar Medizinitéit, – da sprang op den Dësch, – Dir kënnt nëmme Moonshine iessen, a Gesichter openeen schloen. Ech ginn net wéi e Coyote ze Fouss.. – a wéi en Akrobat, mat engem Somersault, sprang ech vum Dësch op de Buedem, – a stellt Iech mat.. Schreift eng Ausso an e Punkt!

– Wéi eng Ausso? Wat schreift Dir? “De Isolde Fifovna huet hie mat engem Gejäiz vum King Kong ënnerbrach.”

– Ah? – den Zwerg huet mat Ufank ugefaang.

– Wat schreift Dir? – si huet méi roueg a roueg gefrot, – gesitt Dir net, hatt huet laang geschlof.

– Also, hei, elo, eng Iwwernuechtung? Incifalatus, huelt dëse Pensionär eraus. – Den Ottila ass zréck an e Sak geklomm an ass op e Stull geklommen fir dono weider ze iessen.

– Ech sinn en Incephalopath, e Patréiner, net Incifalat. – de Korporal korrigéiert an ass bei déi al Fra geschloof ginn. Liichtpick huet hatt mat engem Staang, wéi Poirot oder Watson. – Léif, alle?! – huet sech op de Boss gezunn, dee schonn um Dësch souz a bei engem Champ.

– Baas, hatt, menger Meenung, grommelt.

– Wat? Vergewaltegung-Ralling.

– Majo,. Keelt net ootmen. Et ass dout. – erëm mat Angscht a senger Stëmm sot den Harutun. Seng Lippe réckelen. Hie konnt sech virstellen, datt déiselwecht Schicksal op hien waarden. Den Harutun huet gekrasch.

Den Ottila ass mat engem Mondvoll Iesse gefruer. Hien huet seng Fra gekuckt a gefrot:

– Zhinka, kuckt w.e.g.

Fifovna ass opgaang an huet déi al Fra duerch den Halsband opgehuewen. D’Féiss koumen aus dem Buedem, an d’Knéien hunn net gerad. Si ass opgaang an huet d’Läich wéi eng Vase virun engem Becher gesat, an domm gekuckt mat hirem Mond voller gekachten Eeër, hire Mann.

– Kuckt selwer, schmuck, ass si dout oder net?! – a war amgaang ze verloossen. – Hee, Zhinka. Dir äntwert fir de Zhinka. hatt huet gefrot…

– Huelt hatt vum Dësch of, du domm!!! Sidd Dir… wierklech, oder wat? Ech sinn de Patron hei, an de Patron, an Dir?…

– Majo, et huet erëm ugefaang. – huet de Schacht Intsephalopath gemummelt.

– An Dir benotzt den Ottila Aligadzhievich Klop Fonds gratis! – d’Krummer aus dem Mond fléien auserneen, – An am Allgemengen… pah, Schäiss, – hien huet all d’Inhalter aus sengem Mond erausgespullt a gejaut, ier hien op den Dësch geklomm ass. “Dir sidd eng Déngschtmeedchen hei.” Huet et kritt?

– Jo, mäin Här. -Donald Isoldushka a kniet. Hire Kapp war gefloss mam Kapp vun hirem Mann, deen um Dësch steet. An d’Gréisst vun hire Kapp géif einfach all Pessimist beandrocken: Hiren Kapp war fënnef Mol méi grouss wéi hien.

– Ok, heh heh heh, verzeien mir, huel dëser Bom aus der Dier zur Veranda aus. Nee, besser ewech vun der Hütt. Et ass moies an iergendeen fënnt hatt.

D’Fra huet d’Läich geholl an et gedroen wou de Besëtzer bestallt huet. No allem huet si och als Ënnerstëtzung geschafft, als techneschen Techniker, als Hausmeeschter a Sekretär-Referent am Rang vun Senior Matratz. Eng Minutt méi spéit ass se zréckgaang an ass fortgaang, ass op den Dësch marschéiert.

– Ech hunn hir iwwert d’Fiedem gerannt.

– Sidd Dir engem Narr oder eppes? Dëst ass e Veteran vun der Planz. Richteg, Sëtzen. Kuerz gesot – de Bum.

– Dir ësst. – d’Fra ass op den Teller geplënnert.

– Ech wëll dat net. Dir hätt et op menger Plack sollte setzen. Wat Zort Iessen ass et? Huelt et eraus, loosst d’Kanner iessen. Just hinnen net wat ech giess hunn. An da verleegnen se.

– Dat ass richteg, wann Dir eng Hoer aus Ärem Mond hutt. Braucht Dir Är Zänn ze borschen wann Dir dës lescht, honnert Joer, gebotzt hutt? – d’Fra huet d’Platen vum Dësch gesammelt an ass an d’Residenzhallef vun der Hütt gaang.

– Sief roueg, Fra! Wat verstitt Dir an Geroch? Okay, – Ech hunn méng Hülse mat Kräizelen an Drëpsen vum Dësch geruff. – Wat ech wollt soen. Huh?.. Also maach dech prett fir de Peter ze goen.

– Firwat?

– Oh, Kolleg, mir hunn en neit seriöse Geschäft. Als éischt a fir d’lescht!

– Sinn mir op St. Petersburg transferéiert? – Den Harutun huet d’Hoer aus senge Nostrullen gezunn, war frou an huet mat engem Staang geschloen.

– Nee, huelt et méi kill of. Mir wäerten eng seriö Matière ënnersichen, an net ronderëm d’Schëffer pechen, op der Sich no verluerene Pouleten a Stier. An dann, wa mir hien fannen, gi mer méi héich transferéiert…

– Wou ass et an den Himmel?

– Nar, et gi keng Stied am Himmel, Zu Amerika.

– A wat wäerte mir kucken? Wat muss fonnt gi fir eis an Amerika ze schécken?

– Mir kucken no der Nues…

– Wiem Nues? – Den Harutun huet et net verstanen.

Den Ottila ass op den Dësch geklomm an ass op déi aner Säit gaang, méi no bei de Corporal. Hien huet sech gesat an de Been gedränkt, mat hinne geschwat.

– Gutt, an enger Nossschuel.. – Hien huet an enger halwer Stëmm ugefaang.

– A wat, an engem Flüster dann?

– Nerd, Konkurrenz. Dëse Fall kann vun de Feds ewechgeholl ginn.

– Ahhh! Ech hunn d’Patroun realiséiert.

– Also dann, d’Hülse. Heh, cool! Ech sinn eng “Patroun”, an Dir sidd eng “Hülse”. An d’Patroune gëtt an d’Hülse geluecht. Hahaha Ass witzeg

– Nee. Si hunn eng Kugel an d’Kassette gesat.

– Wat, schlau? An Dir wësst datt an eisem Land jiddereen intelligent – aarm aarm ass. Wëllt Dir en Ënnerscheed maachen? Da lauschtert, ech wäert Iech net zweemol erklären. Eng helleg Plaz – ni geschitt. An Är Plaz, net nëmmen den Hellege.. Wësst Dir wéivill Chômeuren an eisem Duerf wëlls dech ficken fir Är gratis Plaz ze huelen?

Den Harutun huet d’Aen aus Angscht ausgepaakt an huet Tréinen vun der Senilitéit gestierzt.

– Sorry, Patroun, net eng Kugel ass an der Hülser agebaut, mee eng Patroun.

– Gutt, dann héiert wéi, ech erklären et an enger Nossschuel: Eeee… hutt Dir Gogol gelies?

– Hien huet e Mogul gedronk.

– Gëss de mir?

– Et war Humor. Ech hu Filmer mat senger Partizipatioun gekuckt.

– Dat ass gutt. Hutt Dir e Film iwwer NOS gekuckt?

– Iwwer wiem seng Nues?

– Gutt, net iwwer Är? … – Ottila sprang vum Dësch, – Humor erëm?

– Mnn, jo! – den ale Mann ass opgestan. Den Ottila huet d’Läicher vum Kierper ausgesinn an huet, mam bulgenden Aen de Kapp opgeworf, de Kapp zum Schluss geworf an huet nëmmen e schlousenden Plexus gesinn.

– Sidd ficken!! huet hie gejaut. D’Korporal souz an enger Startpositioun.

– Ech hu mech drun erënnert. D’Patroun… dat ass wou de Mann d’Nues verluer huet…

– Erënner dech?

– Dat ass richteg!!

– Also mir sichen no him. Selwer … – An den Ottila huet e Fanger op d’Plafong gezunn. – gefrot mech fir en halwen Dag. Hien huet ganz vill gefrot datt ech perséinlech perséinlech dës Saach ugeholl hunn. Also ze schwätzen, huet perséinlech Kontroll.

– Gott?

– Nee, du Domm, Marschall. Nuuu, eise Gott. Hien huet gesot datt et kee wäert wäert ass … – Den Ottila spréngt op d’Knéien, stung ënnerdriwwen an huet d’Situatioun iwwerholl.

– A wéi wäerte mir no him kucken. Dëst ass eng Geschicht?! Ausserdeem si se gestuerwen.

– Wien sinn si?

– Gutt, dës, den Haaptpersonnage sinn laang gestuerwen… an de Gogol ass den Haaptzeien, datselwecht… gutt, dout.?! Dëst ass keen Humor.. Ahhh?

– Nar. – De Feeler ass aus der Ronn vum Incephalopath sprang. – Mir sichen no engem Monument op enger Kupferbrett déi geklaut gouf. Entweder deierlos Leit oder Crooks. All d’selwecht, e Monument fir NOSU, a vläicht… Antikitéiten.!?

– A wien bleift hei?

– Isolde an Izzy fir den Haapt.

– Ass hien ëmmer nach kleng?

– Näischt ass kleng, ech wousst schonn eng Fra a senge Joeren.

– Fir dëst ass vill Geescht net noutwendeg: setzt et, späitzt a geet…

– Wéi wëssen, wéi et weess…

– Nee, Patron, ech konnt bleiwen, mäi Häerz ass schwaach…

– Näischt, hei zu Sankt Petersburg gitt Dir Gasen a Liichtegkeet.

Den Harutun wëll och eppes soen, fir mam Klop senger Fra ze bleiwen, awer hien gouf nodenklech a kuckt no dem kräischen Zwee-Schwanz op sengem Knéi a mat sengem Daumen huet hien den Insekt an d’Material vu sengen Hosen gedréckt.

– Wat wolls de blosen? – sarkastesch, huet seng Aen zougedréckt, huet den Ottila gefrot.

– Ech hu keng Suen oder Medizin.

– Gutt, dat ass solvabel. Alles bezilt de Budget. Wa mir d’Nues fannen.

– A wa mir et net fannen?

– A wa mir et net fannen, da ginn all Ausgaben entzunn… vun Iech.

– Wéi sou?

– An esou. Wann Dir ëmmer nach domm Froen stellt, da kënnt Dir Är Aarbecht verléieren. Huet et kritt?

– Dat ass richteg, verstanen. Wéini ginn mer?

– Domm Fro. Mir sollte schonn do sinn. Elo geet et lass!

– A wat ass sou séier? Ech hu mäi Koffer net gepackt?

– Mir mussen et ëmmer prett halen. Dir wousst, wou Dir eng Aarbecht kritt… Iwwregens, déi selwecht Saach…

– Wat?

– Ech hunn meng Koffer net gepackt. Jo, mir brauche se net. Bei Ärer Arrivée, kaaft wat Dir braucht. Ech hunn eng Bankkaart.

– A wann et net genuch Suen?

– Hien werft. – an nach eng Kéier huet de Bezierkspolizist e Fanger op d’Plafong gezunn an an engem Pygmy-Stil sprang, mat Somersaults, op den Dësch, wibbelt e Fouss virun der Nues vum Kolleg. Hien ass zu Fouss an huet den Dësch zu Fouss a Richtung Arutun op säi Stull gekräizt. Tréinen an ass Richtung Ausfaart gaang.

– Wat sëtzt Dir? a lass! – an huet mat senger Hand gewénkt, – an, wéi wann et laanscht St.

Si hunn d’Héichkraaft verlooss, awer nëmmen eng Notiz a Këscht op der Dier hannerlooss:

“Maach der keng Suergen. Mir sinn op eng dréngend Aufgab op St. Petersburg fortgaang. Dir bleift op der Plaz vun Incephalate, an Izya – amplaz vu mir.. mech!”

An um Enn ass den Zousatz an enger anerer Handschrëft:

“Sorry, Pupsik, ech kommen zréck wéi ech muss! Wärend Äre Flou opgeet. Waart op mech an ech kommen zréck. Vläicht een…”

Den Izya huet d’Notiz gelies an huet op dem Blat an der Handschrëft vu sengem Papp an Intsefalopat geschriwwen, hien a senger Tasche verstoppt an huet d’Inskriptioun vun der Dier erausgeheescht.

– Ma, al Geess, Dir hutt et. – Ech hunn mäin Handy geholl an SMS a mengem Papp geschéckt. Dunn ass hien an d’Haus an huet d’Notiz zu senger Mamm ginn. Si huet gelies a geschloen.

Loosst hie fueren. Mir ersetzen et. An net e Wuert iwwer d’Fortsetzung vum Papp. Huet et kritt?

– Natierlech Mamm, ech verstinn… A loosst eis d’Schwäin vum Schoulmeeschter huelen, ahh? hie proposéiert.

– Wat sidd Dir? Mir mussen alles maachen no der Charta a Gerechtegkeet.

– An hien rifft op mech a Fairness?

– Hien ass den Direkter. Hie weess besser. An hie selwer wäert gerechtfäerdegt viru Gott.

– Ass dat deen op der Mauer am Büro hänkt?

– Fast. Do hänkt den Iron Felix, säin Deputéierte. Okay, maach maacht Är Hausaufgaben.

– Ech hunn. Mamm, kann ech e Spadséiergank um Floss goen?

– Gitt, awer erënnert dech un, Welpen: erdronk, komm net heem. Ech bréngen dech ëm…

– Jo. – Den Izzy huet geruff an ass hannert der Dier verschwonnen…