Читать книгу Verréckt Detective. Witzeg Detektiv - StaVl Zosimov Premudroslovsky - Страница 8

– Ahhhh!! Ahhh!!! – vum Haff héieren.

– Wat ass et? – sprang aus dem Bett Ottila, freet sech. Säi Geescht war nach ëmmer an engem Dram an hien ass lues op d’Këssen gefall an huet direkt geschnaarkt.

– Ahhhh!!! – DeBlop ass erëm opgestan an ass vum Bett erof gefall. – oh, verdammt et. – Hien huet säi Stiermer mat senger Hand gegraff. – Wat maacht dir, Narr?

De Pale Isolda Fifovna ass an erweidert Aen an de Raum eragaang an huet hir gapend Mond mat béide Hänn bedeckt.

– Aa, aa. si huet geschnappt a weist e Fanger op d’Dier.

– Wat soss? – souz um Buedem gefrot Klop.

– Do, an der Scheier…

– Wat ass et an der Scheier? schwätz méi kloer…

– Do ass eng dout Kaz…

– Wat fir eng Kaz? Den Ottila huet erëm gefrot, mat sengem geschwollenen Stir ze reift. – Vu wat schwätz de?

– Mamm! – Si huet d’Aen op de Buedem vun hirer Stëmm verbreet, sot si.

– Elo kucke mer. – Den Ottila ass op seng Féiss gaang a war barfott a senge underpants zu der Scheier.

Gëschter ass hien erëm spéit an der Nuecht zréck, wann jidderee geschlof huet an dofir net iwwer den Tricken vun de Gefaange gefrot ginn. De Zhinka koum him no.

D’Scheier huet ausgesinn. All falsch verstreete bleiwen onverännert. Den Osteroid Odnoglazovich souz an der Mëtt vum Dreck: e Pensionär, en Aarbechtsveteran, e sechsten Klass Cattleman, deen um Dag vun der Astronautik gebuer gouf. De Mann vun der Bomi Klawka, méi präzis, d’Claudia Aldarovna von Schluchenberg, Duechter vum Baron, illegitime Jong vum Lenin. Si huet jidderengem dat gesot.

– Wat mëss du hei? gefrot den Ottil, en ale Mann, deen un enger dystrophy leid.

– Ech sëtzen. – De Grousspapp huet roueg geäntwert an den Telefon gespannt.

– Ech gesinn datt Dir net schafft.

– A wat freet Dir Iech dann?

– Wéi sidd Dir heihinner komm? – huet den Isolda Bass dobäigesat.

– Gitt, ech zielen et eraus. sot de Bedbug zu senger Fra an huet sech zu sengem Grousspapp verwandelt. – Äntwert.

– Aus duerch d’Lach an der Mauer, huet den Osteroid säi Kapp geknackt.

Den Ottila huet säi Wee duerch den Dreck zu engem Lach an der Mauer gemaach an huet de Réck vun enger Kéi gesinn, déi säi Schwanz opgehuewe krut. Hien huet op hir gekuckt a war entsat: d’Dicher vun den Haiser siichtbar.

– Ass do eng Strooss oder eppes? huet hie säi Grousspapp gefrot.

– Heh, natierlech.

– A wou ass all meng Véi? – Déi éischt Saach ass mam Klopu ukomm, deen mat lateraler Visioun an Ouer sensoresch Hoer aus der Scheier vu bannen ausgesäit. “Jo, huelt deng Aarsch”, huet hien geruff an huet dem Kuus ausgehalen. Si huet him rächen, e Stroum gegoss, wéi aus engem Feierschlauch, mat engem Drock vun honnert Atmosphär. Den Ottila ass vum Drock vun zwee Meter zréck an de Réck geflunn an huet d’Schwäin an eng Schwäinsmessel gestierzt. Den Isolda ass mat him duerch Inertia gehollef fir sech ze hëllefen an huet sech de Kapp géint hir herrlech Këscht gelant. An hatt wollt sob…

– Fu! – Si huet de Kapp zréck an de Schäiss gerutscht a mat lateraler Visioun huet si gekuckt wéi den Drock vum Machi aus dem Lach stierft erof: “Muuuu!!!” – d’Kei huet gerullt, Dartanula an huet hir zréck geholl, wënnt säi Schwanz aus der Bzyk. an aner Insekten.

– Wou ass de Schlëssel? – huet de Grousspapp gefrot an e Rank aus Damp erausgehäit.

– Wat ass de Schlëssel? – Hebräesch geäntwert Bedbug, opgestan aus Dung Schäiss.

– Meng Fra, wiem Dir a Sklaverei veruerteelt hutt!!! – Den Osteroid huet gekrasch an huet op de Knéien geluecht mat sengen Hänn opgestanen. Säi Gesiicht huet den Doud ausgedréckt.

– Isolda!!

– Wat, Schatz?

– Wou hues de d’Kaz gesinn?

– Do, d’Lach. Si ass vun hei geklommen an ass geplënnert? – ass an d’Faarf vum Isold gefall. – Ech wollt hatt scam, ausgesinn, a si huet sech zu enger Mamm an dëse Grousspapp-Babai gemaach.

– Wou ass meng Fra, fascistesch? – Suergen Osteroid.

Wou sinn dës Migranten Aarbechter? – huet de Klop Fra gefrot.

– Ech weess et net? – huet den Isolde geruff. – Déi lescht Nuecht si souz an engem Dreier, hei.

– An dann? – Den Ottila ass opgestan. – An Dir – sëtzt Iech, elo wäerte mir et erausfannen.

– An dunn sinn ech an d’Bett.

– Wou sinn si higaang? Déi zwee sinn an der Rei, awer d’Feeler?! Hie gëtt bestrooft mat Arrest mat Zwangsaarbecht. Si sinn entkomm. Flucht!!! Rufft Intsefalata, dréngend. Mir hunn eng Flucht.

– A wou ass meng Fra? – De Grousspapp sot an enger zidderer Stëmm.

– Si koum net fir Zwangsaarbecht ze üben. Si wäert d’selwecht sëtzen … – de Bedbug war rosen.

– Baas!!! Den Apchi, sot den Intsephalopath, a koum an engem Lach an der Strooss.

– Oh, sidd Dir schonn hei? – Wat maacht dir? – Sprang aus Bedbug. – Schnell, luewen.

– Blablabla, apchi, Patron, bass du hei? Ech hu geduecht datt Dir am Haus waart, also hunn ech geruff.

– Firwat?

– Also, dëst, apchi, hunn ech bruecht…

– Wiem?

“Chemiker, apchi,” huet den Intsephalopath geäntwert, an amplaz vu sengem Gesiicht koum e Roudech am Lach erschoss, an Akne an Äis iwwerdeckt, e schräg, blo-rout-Ae Stréck vun engem Dierfer an huet sech direkt dem Arutunov säi Gesiicht geännert.

– Ma, wéi? – huet de Korporal gefrot.

– Wat, wéi? – Otila gefruer froeg sauer. “Sidd Dir mer dat proposéiert?” Ech sinn bestued, wann ech glift…

– Neen, d’Patroun, ech hunn hie festgeholl, apchi, – An den Incephalopat huet de Chemiker an d’Lach gezunn, – krabbelen, komm, déck Arschloch. – Awer hien ass mat der ernimmter Plaz an hatt hänke bliwwen. Wéi se soën: weder tudy nach syudy. Dat ass richteg, en halleft Centner op der ugekënnegter Plaz. Also ass den Arsch net eran. Den Acephalopat blouf hannert der Mauer, nieft dem Chemiker Ass op der Strooss.

– Wat huet hien gemaach? Dee selwechten Hanf reiben?

– Nee, méi schlecht. Spotten doheem Apchi, Déieren. – huet den Harutun vun hannert der Mauer geäntwert.

– Mäi Ranner, wat ech wëll, da kreéieren ech.., fu, ech kreéieren. – mat Elefanten sprutzen, mat engem Chemiker geliwwert.

– A wat huet hie gemaach? – de Grousspapp huet intervenéiert.

– Jo, ech hunn d’Schwäin vum Hoove mat engem Kettelsaw, Apchi, Noperen ofgeruff a geruff. – gemellt Harutun.

– A wat ass et? Wann ech gelaacht Fleesch wollt, – fir den Excuse war ech festgehalen. – Bestellt mir mir dann de ganze Schwäin ze schneiden? Ausserdeem gëtt et nach ëmmer net genuch Gewiicht dran, an de Frigo huet ausgebrannt.

– Jo, si wier fir dech gestuerwen?! – Iwwerrascht, hannert dem Isold säi Mann a laacht.

– Jo, ech géif net stierwen, ech soen Iech, ech hunn de Wonne geheet, an duerno geheegt.

“Fëscherei Linn, Apchi,” huet den Harutun derbäigesat.

– A wat ass et?

– A wat gëtt et veraarbecht? huet de Klop gefrot.

– Moonshine.

– Jo, anästheséiert, apchi, – Harutun grins. – datt de Schwäin fir d’ganz Duerf gejaut huet, datt och d’Apchis, Drogenofhängeger vum Hanf Néckel ofgeholl hunn. An ech, Apchi, iwwregens, sinn zwee Deeg passéiert, ouni Schlof, ouni Hawka, ouni Isold Apchi, Band.

– Wéi eng elektresch Band? huet de Grousspapp gefrot.

“Gutt, beléift”, huet den Harutun gezéckt a gekrasch.

– Wéi eng Hänn sinn an Amerika gebonne. – Ech hu mech vum Isolde gefrot.

– Scotch, oder wat? – erkläert den Ottila. – Mdaaa, – De Klop ass op de Käpp erausgaang. – Dëst ass d’Deadline.

– Wat ass den Termin? – Chemiker vergiess.

– Fir Mobbing Déieren, Artikel.. Äh?! Ech erënnere mech net. Awer de Riichter gëtt dräi Joer a solder den Artikel.

– Jo, ech bréngen him ëm, wann néideg.

– Spéit! – huet den Ottil ofgeschloss. – Huelt hien op den Harutun a späert hie an Ärer Scheier. huet den Harutun geschnidden.

– Jo, sou datt hien all d’Féi vu Apchi verduerwen huet?

– Dir hutt kee Schwäin? De Koran bestellt net. -Addéiert Osteroid.

– Ech sinn e Buddhist, éischtens apchi, an zweetens mäi Hunn?! – Den Harutun huet geflüstert, – Hien huet seng Ouerréng an seng Kammussel gestoppt.