Читать книгу The Political Songs of England: From the Reign of John to That of Edward II - Various - Страница 8

[Flacius Illyricus, p. 161.]

Planctus super Episcopis.

Complange tui, Anglia,

Melos suspendens organi;

Et maxime tu, Cantia,

De mora tui Stephani.

Thomam habes sed alterum,

Secundum habes iterum

Stephanum, qui trans hominem

Induens fortitudinem

Signa facit in populo.

Dolos dolens metropolis

Quos subdoli parturiunt,

Orbata tuis incolis,

Dolose quos ejiciunt,

Largos emittis gemitus,

Patre privata penitus.

Sed cum habebis Stephanum,

Assumes tibi tympanum,

Chelym tangens sub modulo.

Ubi es, quæso, Moyses,

Per quem cedat confractio?

Ubi legem zelans Phinees,

Per quem cesset quassatio?

Quis natum David arguens?

Quis Thaü signum statuens

In limine et postibus,

Ut sic confusis hostibus

Liberetur Israel?

Abraham, pater gentium

Multarum, surge, domine,

Agar expelle filium,

Saræ ancillæ dominæ;

Nam post subducet aliam.

Jam adversus ecclesiam

Prævalent portæ Tartari:

Jam ludo ludunt impari

Isaac et Ismael.

Balthasar bibit iterum

De vasis templi Domini:

Vasa rapit vas scelerum

Dei dicata nomini.

Scribentem cerno digitum,

Et literis implicitum

Scriptis, “Mane, Tecchel, Phares;”

Quid sibi velit ea res,

Rei probabit exitus.

Jam patet in prætorio,

Et infimis et arduis,

Quod regni jam divisio

Et finis est in januis.

Crescit malorum cumulus,

Est sacerdos ut populus,

Currunt ad illicitum,

Uterque juxta libitum

Audax et imperterritus.

Plebs in Ægypti cophino

Servit, et sudat anxia

Sub Pharaone domino:

Edicta currunt varia:

Exactor opus exigit,

Israel lutum colligit.

Non est qui eum eruat,

Vel Pharaonis subruat

Equos cum ascensoribus.

Spargit Assur ac dejicit

Lapides Sanctuarii.

Quare? quia non objicit

Se lapis adjutorii.

Imo qui se objicere

Deberent, et effundere

Sanguinem pro justitia,

Tractant de avaritia,

Quos his noto apicibus.

Si præsuli Bathoniæ

Fiat quandoque quæstio,

Quot marcæ bursæ regiæ

Accedant in scaccario:

Respondet voce libera,

Mille, centum, et cætera,

Ad bursam regis colligo,

Doctus in hoc decalogo,

Cæcus in forma canonis.

Tu, Norwicensis bestia,

Audi quid dicat veritas:

Qui non intrat per ostia

Fur est. An de hoc dubitas?

Heu! cecidisti gravius

Quam Cato quondam tertius:

Cum præsumpta electio

Justo ruat judicio,

Empta per dolum Simonis.

Wintoniensis armiger

Præsidet ad Scaccarium,

Ad computandum impiger,

Piger ad Evangelium,

Regis revolvens rotulum;

Sic lucrum Lucam superat,

Marco marcam præponderat,

Et libræ librum subjicit.

Hi Belphegor prænunciant,

Et sedem Baal subjiciunt;

Ut melius proficiant,

Baal sibi præficiunt,

Complectuntur pro niveis

Nigra, stercus pro croceis.

Hi tres insatiabiles,

Sanguisugis persimiles,

“Affer,” dicunt, “non sufficit.”

Tres tribus his appositi

Sunt, sed longe dissimiles,

Virtutum flore præditi,

Morum vigore nobiles,

Noe, David, et Daniel,

Quos depingit Ezechiel.

Justitiam hi sitiunt,

Ob hæc sese objiciunt

Murum pro domo Domini.

Joannes nostri temporis

Surgit Decanus Angliæ,

Canus mente, vi roboris

Stratam vadit justiciæ,

Canit laudum præco nia

Qui jure de Ecclesia

Mariæ nomen accipit,

Dum conflictum hunc suscipit

Sacræ devotus Virgini.

Heliensis progreditur,

Huïc datur discrimini,

Heli ut ensis dicitur,

Parcens paucis, vel nemini.

Helia, ensem exere,

Et impios tres contere,

Ac Babylonis principem

Hujus doli participem

Ictu prosterne simplici.

Tu, Wolstani subambule,

Es in conflictu tertius,

Robustus insta sedule

Triumphi veri conscius.

Hæres Wolstani diceris,

Si vere sit, tu videris:

Prius resigna baculum,

Et ephod et annulum,

Quam Baal velis subjici.

De Roffensi episcopo

Nil scio mali dicere.

Mentior et rem syncopo:

Hic est, et hic a latere

Est pauper Sarisburiæ,

Qui dormit usque hodie,

Ignem et aquam bajulat,

Nec causatur, nec ejulat

Pro desolata vinea.

I Romam, liber parvule,

Nec remeare differas,

Saluta quosque sedule,

Et Papæ salve differas.

Dic quid de tribus sentiam.

Ipse promat sententiam,

Utrum suo judicio

Sint liberi a vitio;

Et michi detur venia.