Читать книгу Innowatorzy - Walter Isaacson - Страница 7
ОглавлениеPrzypisy
Wprowadzenie
1. Henry Kissinger, Background briefing for reporters, 15 stycznia 1974, archiwum magazynu „Time”.
2. Steven Shapin, Rewolucja naukowa, tłum. Stefan Amsterdamski, Prószyński i S-ka, Warszawa 2000, s. 1, 5.
3. W. Wordsworth, S.T. Coleridge, R. Southey, Angielscy „Poeci Jezior”, wybór, tłum. i oprac. Stanisław Kryński, Zakład Nar. im. Ossolińskich, Wrocław 1963, s. 219.
4. Walter Isaacson, Steve Jobs, tłum. Przemysław Bieliński, Michał Strąkow, Insignis Media, Kraków 2011, s. 13.
Rozdział 1. Ada, hrabina Lovelace
1. Lady Byron do Mary King, 13 maja 1833. Listy rodzinne Byronów, w tym Ady, znajdują się w Bibliotece Bodlejańskiej Uniwersytetu Oksfordzkiego. Transkrypcje listów Ady: Betty Toole, Ada, the Enchantress of Numbers: A Selection from the Letters, Strawberry, 1992; Doris Langley Moore, Ada, Countess of Lovelace, John Murray, 1977. Oprócz źródeł podanych poniżej korzystałem z: Joan Baum, The Calculating Passion of Ada Byron, Archon, 1986; William Gibson, Bruce Sterling, The Difference Engine, Bantam, 1991; Dorothy Stein, Ada, MIT Press, 1985; Doron Swade, The Difference Engine, Viking, 2001; Betty Toole, Ada: Prophet of the Computer Age, Strawberry, 1998; Benjamin Woolley, The Bride of Science, Macmillan, 1999; Jeremy Bernstein, The Analytical Engine, Morrow, 1963; James Gleick, The Information, Pantheon, 2011, rozdział 4. Jeśli nie zaznaczono inaczej, cytaty z listów Ady pochodzą z transkrypcji Toole. Wśród piszących o Adzie Lovelace są zarówno jej zagorzali wyznawcy, jak i podważający jej osiągnięcia. Najbardziej przychylne jej książki napisali Toole, Woolley i Baum; najbardziej akademickie i zrównoważone jest dzieło Steina. Podważenie zasług Ady znajduje się natomiast między innymi w rozprawie doktorskiej Bruce’a Colliera, The Little Engines That Could’ve, Harvard, 1970, http://robroy.dyndns.info/collier/. Collier pisze: „Cierpiała na depresję maniakalną i miała niesłychane wręcz urojenia na temat swoich talentów. […] Była szalona, a jej wkład w Uwagi polegał chyba wyłącznie na robieniu problemów”.
2. Lady Byron do dr. Williama Kinga, 7 czerwca 1833.
3. Richard Holmes, Wiek cudów. Jak odkrywano piękno i grozę nauki, tłum. Ewa Morycińska-Dzius, Prószyński Media, Warszawa 2010.
4. Laura Snyder, The Philosophical Breakfast Club, Broadway, 2011, s. 190.
5. Charles Babbage, The Ninth Bridgewater Treatise, 1837, rozdziały II i VIII, http://www.victorianweb.org/science/science_texts/bridgewater/intro.htm; Snyder, The Philosophical Breakfast Club.
6. Toole, Ada, the Enchantress of Numbers, s. 51.
7. Sophia De Morgan, Memoir of Augustus De Morgan, Longmans, 1882, s. 9; Stein, Ada, s. 41.
8. Holmes, Wiek cudów.
9. Ethel Mayne, The Life and Letters of Anne Isabella, Lady Noel Byron, Scribner’s, 1929, s. 36; Malcolm Elwin, Lord Byron’s Wife, Murray, 1974, s. 106.
10. Lord Byron do lady Melbourne, 28 września 1812, w: John Murray, (red.), Lord Byron’s Correspondence, Scribner’s, 1922, s. 88.
11. Stein, Ada, s. 14, z biografii Byrona autorstwa Thomasa Moore’a opartej na zniszczonych dziennikach poety.
12. Woolley, The Bride of Science, s. 60.
13. Stein, Ada, s. 16; Woolley, The Bride of Science, s. 72.
14. Woolley, The Bride of Science, s. 92.
15. Tamże, s. 94.
16. John Galt, The Life of Lord Byron, Colburn and Bentley, 1830, s. 316.
