Читать книгу Zagroda zębów - Wit Szostak - Страница 9

Odysa wymilcz na głos, nie ma słów skrzy­dla­tych. Ślady zbie­głych bogów na końcu języka. Mar­twe smaki dzie­ciń­stwa pocho­wane w mowie. Odys zaszyty w pie­śniach i mowach śmie­cio­wych.

Grze­ba­nie w śmie­ciach herosa. Nico­wa­nie cału­nów, pru­cie, odszy­wa­nie. Strzę­pie­nie języka o zagrodę zębów.