Читать книгу Rywalizacja totalna. Wojny za kulisami F1 - Adam Parr - Страница 22

Strategia to proces pokonywania przeszkód leżących na drodze do osiągnięcia celu. To nie jest plan, lecz proces. Co więcej, proces ten podlega pewnym zasadom, a nawet regułom, które można zgłębiać i wykorzystywać w praktyce. Rywalizacja totalna wymaga stworzenia procesu kompletnego, zintegrowanego i angażującego wszystkich.

Ross wypracował sobie styl pracy, dzięki któremu przez cztery dekady mógł się przez cały czas rozwijać i przystosowywać do zmian zachodzących w Formule 1 oraz w jego własnej sytuacji. Zmiany tego drugiego rodzaju miały związek z faktem, że pracował w kilku różnych zespołach i kulturach. To ważna kwestia. Sam Michael, były dyrektor techniczny Williamsa, a następnie dyrektor ds. sportowych w McLarenie, stwierdza, że Ross ma talent do opisywania skomplikowanych problemów technicznych w prosty sposób. Im bardziej złożony jest dany problem, tym większą wartość ma ta umiejętność. Równie istotne są rutyna i rytmy, dzięki którym Ross był w stanie zarządzać coraz bardziej skomplikowanym i zintegrowanym katalogiem wyzwań o charakterze technicznym i organizacyjnym, z których Formuła 1 wręcz słynie. Warto również wspomnieć o niezwykle ważnym talencie do wydobywania z ludzi tego, co w nich najlepsze, do pomagania im w zacieśnianiu współpracy. Z wyjątkiem Adriana Neweya inni dyrektorzy techniczni i szefowie zespołów nie byli w stanie dotrzymać mu kroku. Dotyczy to zwłaszcza tych, którzy w swojej pracy stawiają na charyzmę i instynkt. Wynika z tego może mało spektakularne, ale niezwykle ważne przesłanie. Otóż realizacja uporządkowanego i angażującego procesu to podejście znacznie bardziej zrównoważone i adaptacyjne niż poleganie na własnym geniuszu. Wybitność zdecydowanie zbyt łatwo staje się obciążeniem, kulą u nogi. Im większe ktoś odnosi sukcesy, tym bardziej rośnie ryzyko, że w którymś momencie przeceni rozmiary swego geniuszu i możliwość jego zastosowania w różnych okolicznościach. Z tego wszystkiego płynie pewien pozytywny wniosek − skoro osiąganie sukcesów nie zależy od geniuszu, oznacza to, że sukces jest dostępny dla większości z nas.

Przez niemal pięć lat miałem możliwość przyglądać się dość uważnie, jak Ross postępuje jako mój rywal. Dzisiaj pracuję razem z nim i rozmawiamy o tym, w jaki sposób wielokrotnie nas pokonywał, a także w jaki sposób ostatecznie został pokonany przez innych. Moim zdaniem to bardzo dobrze o nim świadczy. Ross i ja chcielibyśmy, żeby ta książka spotkała się z zainteresowaniem fanów Formuły 1, jeszcze bardziej zależy nam jednak na tym, aby była przydatna dla każdego, kto zmaga się z przeszkodami stojącymi mu na drodze do osiągnięcia pewnych celów. Do tego grona zaliczać się mogą ludzie z sektora publicznego, świata biznesu, nauki i sztuki, a także przedstawiciele projektów niekomercyjnych, którzy usiłują zmieniać świat na lepsze – ludzie dążący do tego, by naprawiać życie swoje i innych.

Da się wskazać konkretne działania, które można podjąć, aby zwiększyć swoje szanse na sukces. Mamy nadzieję, że w tej książce udało nam się te działania opisać, a przez to zainspirować ludzi do wysiłku. Obaj wierzymy, że stosowana w Formule 1 metodologia znajduje szersze zastosowanie – przede wszystkim uczy nas, że grupa odpowiednio zmotywowanych ludzi może osiągnąć wszystko, jeśli tylko zapewni jej się taką możliwość.