Читать книгу Naakt model - Adama van Scheltema Carel Steven - Страница 4

Henri, Oompje, Cor

Cor (een nog wel flinke, maar ietwat te veel opgemaakte vrouw uit het volk van in de veertig, vrij zwaar gebouwd, met volle buste. Zij schijnt op haar Zondags aangedaan, met wat erg bloemigen hoed, een paraplu en een ouderwetsche reistasch. De deur, welke aanstond, heeft zij opengestooten en komt nu wat hijgend, met opgestreken zeil binnen). Hoe heb ik het nou! – O, neem me niet kwalijk mijnheer Henri, maar de deur stond an – (tot oompje). Nou maar jij bent ook een lievert! (weer tot Henri). Daar zal ik nou net op reis gaan, en hij loopt naar boven! Aardig moet ik zeggen – héél aardig hoor – !

Oompje. Mijn goeie mensch, ik was juist even naar boven geloopen, om me voor te bereiden op het afscheid, hè (met een knipoogje naar Henri, terwijl Cor hem dreigt met haar vinger).

Henri. En waarheen gaat de reis?

Cor. Ach, dat is niet voor pleizier mijnheer Henri – naar mijn kind natuurlijk hè, – waarheen zou ik anders op reis gaan! Daar is altijd een heele dag mee gemoeid, – maar hij heeft het goed in ’t gesticht – de stumper.

Henri. En gaat het nog niet beter?

Cor. Och dat wordt immers nooit beter, hè – idioot blijft idioot – dat zeggen de heeren doktoren ook.

Oompje. Tja!

Cor (tot Oompje). Doe jij nou maar niet of jij je er wat van aantrekt – al is het van je eigen!

Oompje (maakt schouderophalend een afwerend gebaar).

Cor. ’t Is me wat moois, zoo naar boven te loopen, net dat ik weg moet! Over een uur gaat de trein al, godnogantoe – en dat zal je nou altijd gebeuren als ik er heen moet, hè; als het op het nippertje loopt, is ie nooit te vinden. Een fatsoenlijk man brengt zijn vrouw naar de trein! En biecht jij nou es op: – wat had je hier boven nou op eens weer uit te voeren, net dat ik weg moet, hè? ’t Is hier bij mijnheer Henri niks gedaan voor zoo’n oude snoeper als jij!

Henri (wuift afwerend geruststellend met de hand).

Oompje. Me lieve mensch, ik had eenvoudig een nieuw doekie noodig (grinnikend over den rug van zijn hand wrijvend) een nieuw velletje.

Cor. Ajasses, schei toch uit met je „nieuwe velletjes”! Als je zoo bent, kan ik je eenvoudig niet uitstaan.

Oompje. Tja – het was anders voor jou, melieve: – ik zou toch nog zoo graag es een nieuw koppie van je maken.

Cor. Hoor nou zoo’n ouwe slampamper! Hij houdt me weer rejaal voor de gek – o, ’t is zoo’n rakkert! (oompje bij zijn mouw vattend). Nou maar zeg es ouwe heer – nou gaan we subiet naar beneden hoor.

Henri. – Nou, wat de oogen aangaat (half tegen oompje, half tegen Cor) – ze heeft nog een paar mooie oogen.

Cor (oompjes mouw weer loslatend). O zoo! mijnheer Henri, mijn oogen…

Oompje. Tja – maar voor naakt model – dat gaat toch niet meer.

Cor. Hoor hem! – hoor dat nou! (zij slaat zich op de gespannen buste). Daar kunnen die jonge brutale krengen van tegenwoordig niet tegenop, hoor – die platvisschen! Dat mag nog gezien worden, mijnheer Henri! En dat wisten de heeren aan de Academie vroeger ook wel: – ze hadden mij er o zoo graag gehad voor naakt model, – maar ik wou niet hè – altijd particulier model bij de jongens geweest – en altijd in alle eer en deugd, hoor.

Henri (voor zich heen). De uitzonderingen daargelaten.

Cor (hem maar half verstaande, dreigt hem met den vinger). Ja, gelooft u dat maar niet, mijnheer Henri! In ónzen tijd, toen was het nog een mooi vak, in ónzen tijd toen was het nog „echt”, hè, – maar tegenwoordig halen de jongens maar alles van de straat – van die meiden, die niet eens een dramatische stand kunnen houden – afijn, ik trek me van de heele beweging niks meer an, hoor. Maar hij – ! – zoo’n oude snoeper, hè – wilt u wel gelooven, dat ie nog wel es graag de kat in ’t donker zou willen knijpen? (oompje weer bij den mouw vattend). Zult u vandaag een oogje op hem houden, mijnheer Henri?

Henri. Dat beloof ik.

Cor (oompje aan zijn sik trekkend). Ga je mee, ouwe doordraaier?

Oompje (zijn arm om haar heenslaande). Precies! – zoo’n snoepertje – en nog zoo elegant! – (zij gaan samen, elkaar uitgeleidend, naar de deur, waar oompje zich nog even tot Henri keert, met den vinger naar beneden wijzend). Dus – ?

Henri (knikt lachend. Cor en oompje af).