Читать книгу Chiny, Stany Zjednoczone i Świat w oczach Wielkiego Mistrza Lee Kuan Yewa - Allison Graham - Страница 7

Kto słucha, gdy mówi Lee Kuan Yew?

Prezydenci

Barack Obama, prezydent Stanów Zjednoczonych:

Lee jest jedną z legendarnych osobistości Azji XX i XXI wieku. Jest kimś, kto pomógł uruchomić azjatycki cud gospodarczy (29 października 2009 r.).

Bill Clinton, 42. prezydent Stanów Zjednoczonych:

Życie Lee upłynęło w służbie publicznej, co jest zjawiskiem unikatowym i godnym uwagi... Pracując jako premier, a obecnie jako minister mentor, pomógł dosłownie milionom ludzi w Singapurze i w całej Azji Południowo-Wschodniej w osiągnięciu lepszego, dostatniejszego życia. Mam nadzieję, że przywódcy ASEAN [Stowarzyszenia Narodów Azji Południowo-Wschodniej] będą rozwijać wybitną spuściznę Lee Kuan Yewa... Dziękuję wam [Radzie Biznesu USA-ASEAN] za uhonorowanie człowieka, którego tak bardzo podziwiam (27 października 2009 r.).

George H.W. Bush, 41. prezydent Stanów Zjednoczonych:

Podczas mojego długiego życia w służbie publicznej zetknąłem się z wieloma inteligentnymi, kompetentnymi ludźmi. Nikt z nich nie wywarł na mnie większego wrażenia niż Lee Kuan Yew (rekomendacja książki Lee My Lifelong Challenge: Singapore’s Bilingual Journey, 2011 r.).

Jacques Chirac, prezydent Francji w latach 1995–2007:

Lee Kuan Yew skupił wokół siebie najbardziej błyskotliwe umysły i wprowadził najwyższe standardy do systemu rządzenia. Priorytet, który nadał w trakcie swych rządów interesowi ogółu, kult wykształcenia, pracy i oszczędności w gospodarowaniu pieniędzmi oraz zdolność przewidywania potrzeb miasta umożliwiły Singapurowi to, co nazywam „drogą na skróty do postępu” (rekomendacja książki Lee From Third World to First: The Singapore Story: 1965–2000, 2000 r.).

Frederik Willem de Klerk, prezydent Republiki Południowej Afryki w latach 1989–1994:

Przywódcą, który wywarł na mnie największe chyba wrażenie, był Lee Kuan Yew z Singapuru... Był indywidualnością, która zmieniła kurs historii... Lee Kuan Yew powziął dla swojego kraju trafne decyzje: wybrał właściwe wartości i odpowiednią politykę gospodarczą, żeby społeczeństwu zapewnić udany rozwój. Był w tym dziele artystą, a malował na największym z możliwych płócien, jakim jest społeczeństwo. Był także bardzo przenikliwym sędzią spraw światowych, a gdy spotykałem się z nim na początku lat 90. XX wieku, przedstawiał bardzo rozważną i realistyczną ocenę sytuacji w Afryce Południowej (30 marca 2012 r.).

Przywódcy chińscy

Xi Jinping, zapewne przyszły prezydent Chin1:

Lee jest naszym seniorem, który cieszy się naszym szacunkiem: Dziś nadal niestrudzenie pracuje Pan nad poprawą naszych stosunków dwustronnych, co budzi mój wielki podziw. Nigdy nie zapomnimy istotnych Pana zasług dla rozwoju naszych stosunków dwustronnych (23 maja 2011 r.).

Inni szefowie państw

Tony Blair, premier Wielkiej Brytanii w latach 1997–2007:

Lee to najinteligentniejszy przywódca, jakiego zdarzyło mi się spotkać (Blair: A Journey: My Political Life, 2010 r.).

John Major, premier Wielkiej Brytanii w latach 1990–1997:

Lee Kuan Yew słusznie może być nazywany ojcem współczesnego Singapuru. Wprowadził tam rozwiązania, które były kopiowane w całej Azji i które bardzo poprawiły wizerunek oraz pozycję Singapuru. To spuścizna, która ma trwały charakter (wypowiedź w książce Toma Plate’a Conversations with Lee Kuan Yew: Citizen Singapore: How to Build a Nation, 2010 r.).

Margaret Thatcher, premier Wielkiej Brytanii w latach 1979–1990:

Kiedy pełniłam ten urząd, czytałam i analizowałam każde przemówienie Lee. Miał umiejętność odrzucania propagandowej waty i przedstawiania z wyjątkową jasnością ważnych problemów naszych czasów, a także sposobów radzenia sobie z nimi. Nigdy się nie mylił (rekomendacja książki Lee From Third World to First: The Singapore Story: 1965–2000, wydanej w 2000 r.).

Helmut Schmidt, kanclerz Niemiec w latach 1974–1982:

Odkąd pierwszy raz spotkałem mojego przyjaciela Lee Kuan Yewa, byłem pod ogromnym wrażeniem jego błyskotliwego umysłu i przedstawianych wprost poglądów. Jego życiowe osiągnięcia jako przywódcy politycznego i męża stanu są imponujące. Korzenie ekonomicznego i społecznego awansu współczesnego Singapuru tkwią w posiadanej przez Lee umiejętności ustanowienia właściwej osnowy politycznej dla etnicznego zróżnicowania Singapuru. Ta książka stanowi kolejny dowód jego przenikliwości i kompetencji (rekomendacja książki Lee My Lifelong Challenge: Singapore’s Bilingual Journey, 2011 r.).

Szefowie firm globalnych oraz instytucji gospodarczych

Rupert Murdoch, prezes i dyrektor News Corporation:

Choć stale miał wokół wrogo nastawione siły, coś, co było ubogą, chylącą się ku upadkowi kolonią, Lee Kuan Yew przekształcił ponad 40 lat temu w pełną blasku, bogatą, nowoczesną metropolię. Ma błyskotliwy i ostry umysł; uważa się go za jednego z najbardziej szczerych – aż do bólu – i szanowanych mężów stanu. Ta książka to „lektura obowiązkowa” dla każdego, kto prowadzi studia nad współczesną Azją (rekomendacja książki Lee From Third World to First: The Singapore Story: 1965–2000, wydanej w 2000 r.).

John Chambers, prezes i szef Cisco Systems:

Istnieją dwa czynniki wyrównujące poziom życia: Internet oraz edukacja. Lee Kuan Yew jest tym światowym przywódcą, który to rozumie i który wykorzystuje potęgę Internetu w celu odpowiedniego przygotowania Singapuru do przebicia się w internetowej gospodarce i odnoszenia w niej sukcesów (rekomendacja książki Lee From Third World to First: The Singapore Story: 1965–2000, 2000 r.).

Sam Palmisano, prezes IBM:

Cieszę się niezmiernie z odwiedzin w Lee Kuan School of Public Policy. Jest to dla mnie wydarzenie szczególne z tego względu, że właśnie minister mentor Lee Kuan Yew to dżentelmen, którego bardzo podziwiam i od którego tak wiele się nauczyłem. Udzielił mi mnóstwa nauk w sprawie Azji i Chin, i Indii, a jego spostrzeżenia są naprawdę rewelacyjne (1 lutego 2011 r.).

Rex Tillerson, przewodniczący, prezes i dyrektor Exxon Mobil:

Przez wiele lat chętnie bywał Pan [zwracając się do Lee] mentorem dla szefów rządów, liderów biznesu i dla mnie osobiście. Medal Lincolna nadawany jest przez Ford’s Theatre2 jednostkom, które... uosabiają trwałą spuściznę po prezydencie Abrahamie Lincolnie i cechującą go siłę charakteru. We współczesnej historii niewielu jest przywódców spełniających te kryteria w stopniu większym niż dzisiejszy laureat... Abraham Lincoln powiedział kiedyś...: „Wyróżniający się geniusz gardzi utartymi drogami”. Dla ludzi z Singapuru Lee Kuan Yew był takim wyróżniającym się przywódcą, który przedstawił narodowi śmiałą wizję. Nie prowadził go utartą ścieżką wąsko pojmowanego protekcjonizmu, ale szeroką aleją zaangażowania w skali globalnej i konkurencyjności gospodarczej (18 października 2010 r.).

Robert Zoellick, prezes Banku Światowego w latach 2007–2012:

Gdy tylko wiele lat temu usłyszałem o Lee Kuan Yew School, od razu zacząłem się zastanawiać, jak by tu do niej trafić. Nie wyobrażam sobie lepszego upamiętnienia przywódcy, który pozostawił po sobie na świecie tak wyraźny ślad (18 grudnia 2008 r.).

James Wolfensohn, prezes Banku Światowego w latach 1995–2005:

Bywałem doradcą ministra mentora. Była to bardzo ciężka praca. Wiele razy podróżowałem do Singapuru i za każdym razem, gdy akurat miałem coś powiedzieć ministrowi mentorowi, on mnie wstrzymywał i mówił właśnie to, co zamierzałem mu przekazać. Potem wracałem do Stanów Zjednoczonych i „sprzedawałem” jego rady dalej. Panie ministrze mentorze, dziękuję bardzo za wszystko, czego mnie Pan nauczył. Próbowałem udzielać Panu rad. Tak naprawdę jednak to Pan uczył mnie (10 lipca 2007 r.).

Muhtar Kent, prezes i dyrektor Coca-Coli:

Historia odnotuje niewielu przywódców, którzy dla swojego kraju i całej południowo-wschodniej Azji zrobili tyle, co Jego Ekscelencja Lee Kuan Yew. Będąc siłą napędową rozwoju i ewolucji ASEAN, przyczynił się również do tego, że miliony ludzi w południowo-wschodniej Azji żyją w warunkach pokoju i wzrostu gospodarczego (27 października 2009 r.).

David Rothkopf, prezes i dyrektor Garten Rothkopf:

Wzorem wielu innych odwiedzających zaczynasz się zastanawiać, czy ta maleńka wyspa [Singapur] – która do 1965 r. nie była nawet w pełni niezależnym państwem – nie jest przypadkiem najlepiej rządzonym miastem na świecie i czy starożytni Grecy, a także założyciel Sinpapuru Lee Kuan Yew nie mieli jakichś asów w rękawie, gdy decydowali się na ideę miast-państw... Lee, który rządził Singapurem podczas drugiej połowy stulecia, stał się wtedy jednym z najbardziej skutecznych, choć czasem kontrowersyjnych przywódców (Rothkopf, „Power Inc.”, 2012 r.).

Wyżsi rangą politycy

Hillary Clinton, sekretarz stanu USA w latach 2009–2013:

Jestem zachwycona, że mogę dziś tu [w Białym Domu] powitać ministra mentora... Singapur to długotrwały i ceniony partner w wielu ważnych sprawach. Sądzę, Szanowny Panie [zwracając się do Lee], że należy powiedzieć, iż ma Pan bardzo wielu wielbicieli. Zaproszono Pana w celu wręczenia ważnej nagrody [nagroda Rady Biznesu USA-ASEAN – Lifetime Achievement Award], przyznawanej za osiągnięcia całego życia. Dołączam do licznych Amerykanów, którzy składają Panu podziękowania za służbę publiczną (6 października 2009 r.).

George Schultz, sekretarz stanu USA w latach 1982–1989:

[zwracając się do Lee] Pan nas wszystkich bardzo dużo nauczył – tym, co Pan zrobił, tym, co Pan mówił, a także wagą, jaką miały Pańskie wypowiedzi. I za to Panu dziękuję (27 października 2009 r.).

Madeleine Albright, sekretarz stanu USA w latach 1997–2001:

Dawno nie spotkałam nikogo, kto miałby poglądy tak bardzo nowoczesne przy jednoczesnym wybitnym nastawieniu strategicznym (30 lipca 1997 r.).

Zbigniew Brzeziński, doradca ds. bezpieczeństwa narodowego USA w latach 1977–1981:

Należy do najbardziej czynnych intelektualnie przywódców światowych... Jest w stanie długo i ze znawstwem rozprawiać o dosłownie wszystkich problemach międzynarodowych; jest najbardziej wnikliwym obserwatorem sceny azjatyckiej; a poza tym jest szczery, gdy przekazuje nam, jaki jest w Azji odbiór naszej zmieniającej się roli w tej części świata (16 września 1977 r.).

Larry Summers, w latach 2009–2010 dyrektor Krajowej Rady Ekonomicznej USA oraz sekretarz skarbu USA w latach 1999–2001:

Mówić o systemie rządzenia tuż przez wystąpieniem Lee Kuan Yewa to naprawdę onieśmielające (15 września 2006 r.).

Robert Rubin, sekretarz skarbu USA w latach 1995–1999:

Lee ma głęboką wiedzę o sprawach geopolitycznych i kulturowych... Zdarzyło się, że ministra mentora poznałem podczas azjatyckiego kryzysu finansowego, kiedy to wykazał się niesłychanie dogłębną znajomością uwarunkowań geopolitycznych oraz zrozumieniem problemów regionalnych (Rubin w In an Uncertain World: Tough Choices from Wall Street to Washington, współautor Jacob Weisberg, 2003 r.).

Joseph Nye, przewodniczący Narodowej Rady Wywiadu USA w latach 1993–1994:

Dziś jest to [Singapur] bogaty, kwitnący kraj. Gdyby reszta świata dokonała tego, czego dokonał Singapur, świat byłby miejscem lepszym i zamożniejszym... Lee jest człowiekiem, który nigdy nie przestaje myśleć, nigdy nie przestaje spoglądać w przód, z wizją przyszłości. Do jego poglądów odnoszą się z szacunkiem wysokiej rangi politycy na wszystkich kontynentach (17 października 2000 r.).

Komentatorzy

Nicholas Kristof, autor komentarzy w New York Timesie:

Przeobrażeń narodu dokonali też inni przywódcy – Kemal Atatürk w Turcji, Lenin w Rosji, Deng Xiaoping w Chinach – żaden jednak nie odcisnął na ludziach wyraźniejszego piętna niż Lee... Można się z nim nie zgadzać, trzeba jednak przyznać, że nietolerancja i autorytaryzm nigdy nie miały tak wymownego i pobudzającego rzecznika. Te obszerne wspomnienia [„From Third World to First”] to spuścizna nadzwyczajnego człowieka, a i książka jest pod wieloma względami taka sama jak Lee: błyskotliwa, skłaniająca do myślenia, bezceremonialna i prowokująca (5 listopada 2000 r.).

David Ignatius, autor komentarzy w Washington Post:

Spośród polityków, z którymi w ciągu ponad 25 lat pracy dziennikarskiej przeprowadzałem wywiady, on jest chyba najbardziej inteligentny (28 września 2002 r.).

Fareed Zakaria, redaktor Time’a:

Lee Kuan Yew przejął skrawek lądu w Azji Południowo-Wschodniej – który w 1965 r., po wielu zmaganiach i cierpieniach, stał się niezależny – bez żadnych bogactw naturalnych, za to z wielojęzyczną ludnością, składającą się z Chińczyków, Malajów i hinduskich robotników, i przekształcił go w jedno z centrów gospodarczych świata. Żeby tego dokonać, Lee musiał prowadzić nie tylko sprytną politykę gospodarczą, ale i przebiegłą politykę zagraniczną... Jest nadal niekwestionowanym ojcem Singapuru. Byłem przytłoczony jego dogłębnym zrozumieniem świata – Chin, Rosji i Stanów Zjednoczonych, którym brylował, w dodatku w wieku 85 lat (21 września 2008 r.).