Читать книгу Sala balowa - Anna Hope - Страница 12

Podczas zbierania materiału do Sali balowej przeczytałam wiele książek, z których wymieniam te najbardziej pomocne.

Juliet Nicholson, The Perfect Summer, John Murray, 2006, gdzie opisane zostało niespokojne i niezwykle upalne lato 1911 roku.

Maggie Newbery, Picking Up Threads, Bradford Libraries, 1993, jedna z nielicznych relacji spisanych przez robotnicę pracującą w przędzalni w Bradford w pierwszej dekadzie XX wieku.

Mark Davis, Marina Kidd, Voices from Asylum, Amberley, 2013, to poruszająca książka poświęcona pacjentom Menston Asylum, którzy zmarli w zakładzie i zostali pochowani w nieoznaczonych grobach.

Elaine Showalter, The Female Malady, Virago, 1987, ważna pozycja przedstawiająca podejście świata lekarskiego do pacjentek w tamtych czasach.

Arnold Kellett, The Yorkshire Dictionary, Smith Settle, 1994, nieoceniony przewodnik po dialekcie hrabstwa York.

Duże znaczenie dla moich poszukiwań miały regularne wizyty w Wellcome Collection oraz w archiwum zakładu przeniesionym do Wakefield w West Yorkshire.

Winna jestem podziękowania wielu osobom, a w szczególności:

Caroline Wood i Jane Lawson, moim wspaniałym agentce i redaktorce, których cierpliwość, skrupulatność i entuzjazm przyczyniły się do powstania tej książki.

Pracownikom Felicity Bryan i Transworld Publishers, a przede wszystkim specjalistce od reklamy, Alison Barrow, której opieka nad autorami oraz miłość do książek i czytelników są wprost niezwykłe.

Grupie pisarskiej Unwriteables, do której należę, a która trzyma się mocno od prawie ośmiu lat. Moi koledzy czytali tę książkę rozdział po rozdziale przez ponad dwa i pół roku jej powstawania, a ich inteligentne uwagi zostały wplecione do tekstu.

Thei Bennett, Philipowi Makatrewiczowi, Joshowi Raymondowi i Davidowi Savillowi, którzy czytali ten tekst w kluczowych momentach i służyli mi bezcenną krytyką i wsparciem.

Pameli Hope, bardzo ważnej dla mnie czytelniczce, która szybko przeczytała książkę dwukrotnie, gdy najbardziej potrzebowałam jej pomocy.

Tony’emu Hope, który towarzyszył mi we wspaniałej wyprawie badawczej do Bradford.

Mojej rodzinie i przyjaciołom, bez których miłości i wsparcia samotna praca pisarza byłaby niemożliwa.

A także Dave’owi, zawsze, za jego miłość i pogodę ducha.

Dziękuję