Читать книгу Duchowni o duchownych - Artur Nowak - Страница 2

Chciałem pokazać życie kapłanów w ich relacji ze światem z różnych perspektyw i odległości. Niektórzy nie są już księżmi, niektórzy nigdy nimi z różnych względów nie zostali. Wielu z nich ma doświadczenia we wspólnotach religijnych rozsianych w różnych miejscach świata. Czechy, Boliwia, USA, studia we Włoszech. Cała paleta kultur. Wspólna jest dla nich Polska. Nawet jeżeli wyjechali z Polski, to ta Polska w nich została. Wydaje się, że ich refleksja o naszej religijności, o Kościele katolickim, o duchownych, widziana z perspektywy doświadczenia innego Kościoła, jest tym bardziej cenna.

W monoreligijnym katolickim kraju, w którym od urodzenia do śmierci towarzyszy nam kapłan, duchowni mają swoje gęby: mędrców i wybrańców albo materialistów i hipokrytów. Jacy są naprawdę i co im w duszach gra?

Dużo rozmawialiśmy o tak zwanej formacji. Zastanawialiśmy się, czy matura jest wystarczającym kryterium, by wstępować do seminarium i czy zamykanie kleryków przed światem jest dobrym pomysłem. Mówiliśmy o homoseksualizmie, pedofilii, samotności, wreszcie o plusach i minusach bycia na świeczniku oraz o tym, co ich w Kościele denerwuje i czym ich Kościół ujął.

Zanim przystąpiłem do rozmów z poszczególnymi księżmi i byłymi duchownymi, założyłem sobie, że postaram się przełamać gardę banałów i cukierkowych dykteryjek, za którymi będę miał wgląd w prawdę, a przynajmniej mocno się do niej zbliżę. Każdy z moich bohaterów to inna historia. Myślę, że gdybym ich wszystkich zebrał przy stole, w wielu sprawach mieliby różne zdanie. Są jednak, jak sądzę, wspólne obszary ich trosk i niepokojów.

Zastanawiałem się, jak zainteresować czytelników tą książką. Przyszło mi do głowy, że najlepszą rekomendacją jest chyba to, że sam jestem nią zaskoczony. Może zadałem pytania, których nikt wcześniej nie postawił?

Dziękuję wszystkim rozmówcom za poświęcony czas.