Читать книгу Die Potlooddief en die engel - A.S. van Straten - Страница 8

Maatskappy se ontvangkamer. Agter ’n lessenaar is ’n goed bedeelde rooikop by die telefoon. Haar rok se hals is laag; later sien mens sy wys ook heelwat been.

SEKRETARESSE:En ek het die “sweetste” bloesie gesien wat perfek daarby pas. Dis voor ’n bietjie oop, maar as mens voordele het ... hoekom nie? (Sy giggel.)

TONIE:(Kom in, staan en wag.)

SEKRETARESSE:(kyk na Tonie) As my ma my daarin sien, onterf sy my ... I-hih. (Sy giggel en lag.)

TONIE:(Glimlag vriendelik.)

SEKRETARESSE:Wat van jou? ... Hmm. “Sexy”! Wat gaan jy dáárby dra? ... Hmmm. “Stunning”! (Knik en giggel.) As dit hom nie vang nie, kan jy maar vergeet! I-hih ... I­ hih ... I-hih ... (Sy kraai van die lag.) Ek sê jou wat –

TONIE:(druk die mikkie af en beëindig so die gesprek) Ek is Tonie Minnaar. Meneer Naudé verwag my.

SEKRETARESSE:(woedend maar beheer haarself; sy sit die hoorbuis met groot waardigheid terug, druk ’n interkomknoppie en sê so verleidelik moontlik) Meneer Naudé, ’n meneer Minnaar om u te spreek.

STEM:(gefilter) Sê hy moet wag, asseblief.

SEKRETARESSE:Gaan sit! (Sy beduie na ’n stoel langs ’n koffietafel.) Dáár!

TONIE:(Sit en vat ’n tydskrif met ’n bikininooi voor op.)

(Die foon lui.)

SEKRETARESSE:V.I.P. Guards. Goeiemôregoodmorning ... o, haai! Ja, ons is afgesny. (Sy gluur Tonie aan.) ... Hm ... Nee, ek wéét nie. Dalk moet ek weer ’n “stunning blonde” word. Wat dink jy? ... I-hih ... i-hih.

TONIE:(Staan op, loop na haar toe.)

SEKRETARESSE:(met haar vry hand gryp sy ’n skêr en hou dit oop en dreigend oor die foon) I-hih.

TONIE:(Vat die telefoongids en stap terug na sy stoel, slaan ’n nommer na.)

NAUDÉ:(kom in met vorms waardeur hy blaai) Meneer Minnaar ... (Hy is bewus van sy belangrikheid.)

TONIE:Middag.

SEKRETARESSE:(Fluister iets en laat sak dan die hoorbuis.)

NAUDÉ:Ek sien jy’t die praktiese toetse gedoen. (Hy kyk.) Die karate geslaag, die stoei ... swem ... eintlik alles ... Pistoolskiet? Hmmm. Jy’s ’n baie góéie skut ... Nou kyk, ek het hier ’n ander soort toets wat ons sal wys of jy die regte temperament en áánvoeling het vir die werk. Ons het BAlE BELANGRIKE KLIËNTE, en ons kan nie enige Jan Rap en sy maat ... Glo my, ons het al rare skepsels hier gehad, gevaarlike psigopate of sommer net ghwarre ... (Hy grinnik.) Vul vir ons hierdie vraelyste in en gee hulle vir juffrou Smith.

TONIE:(Vat nie die vorms nie.)

NAUDÉ:Jou antwoorde sal nog vanmiddag ontleed word, en ons sal jou môre laat weet wat ons besluit het. (Hy besef Tonie gaan nie die vorms vat nie, en sit hulle op die koffietafel neer.) Daar’s hy.

TONIE:(voel oor sy sakke, kyk na die sekretaresse) Kan jy my ’n pen leen? Of ’n potlood?

SEKRETARESSE:(sarkasties) Ek sien jou al: ’n fantástiese lyfwag! (Teatraal.) As die skiet-skop-en-dinges begin. As die hare begin waai ... is jy dáár! Oorgehaal! Reg vir die ding! Maar ... (Soek in haar “sakke”.) O gááts ... (Pruilstemmetjie.) Mamma se seuntjie, bang vir geeneen, as iemand hom tog net ’n ou (Lig pen op.) skietdingetjie leen.

TONIE:(Trek rustig ’n pistool uit ’n skede onder sy linkerarm, rig dit op haar.)

NAUDÉ:Luister, jy kan nie sommer hier kom staan en –

TONIE:(Draai na Naudé.)

NAUDÉ:(probeer sy vrees beheer) Meneer Minnaar, jy’t jouself bewys. Ek kan sien jy’s altyd paraat, gereed vir alles ... Dis wat ons wil hê. (Hy kyk na die vorms en tel hulle op.) Eintlik het jy so goed gevaar in die praktiese toetse, ek ... ek dink eerlikwaar nie dié is nodig nie ... Trouens, dis ... heeltemal ónnodig. (Hy skeur die vorms koorsagtig op.)

TONIE:(vreeslik intens) Niemand noem my ’n psigodinges nie. Of ’n ghwar!

NAUDÉ:(retireer) Maar my liewe mens, ek het nie van jóú gepraat nie, maar van ánder ... ander mense!

SEKRETARESSE:(Te bang om te roer.)

NAUDÉ:Sê net wanneer jy hier wil begin, en ek sal sorg vir alles, vir alles.

TONIE:(Skiet Naudé.)

NAUDÉ:Ek sal sorg dat –

TONIE:(Skiet ’n tweede skoot.)

NAUDÉ:(Kan sy oë en ore nie glo nie, dan sak hy stadig op die vloer neer.)

SEKRETARESSE:(Staar oopmond na Naudé.)

TONIE:(bêre sy pistool, vat die hoorbuis en praat daarin) Jy’s die enigste getuie, ek kom jou háál ... (Hy plaas die hoorbuis terug op die mikkie, vat die pen uit die sekretaresse se hand, streel haar wang daarmee, gee haar ’n soentjie, knipoog en glimlag vir die gehoor, en stap uit.)

(Êrens op die verhoog is daar skielik twee figure – ’n man en ’n dame – in ligblou geklee. Sy het sierlike vlerke.)

WILHELMUS:Dis die soort ding wat hy doen. En het jy gesien, Engela? Hy’t haar pen gevat!

ENGELA:Vergeet die pen, wat van Naudé?

SEKRETARESSE:Dood ... Hy was maar altyd half dood. Twee koeëls in hom en hy bloei nie eens nie ... Hy was maar altyd half bloedloos. (Skud haar kop, sug diep.) Ek ’t nooit lyf weggesteek nie. Al wat ek nie vir hom ontbloot het nie, was my hart ... Ek moes hom gegryp en oorweldig het, maar ek was bang dit sou hom afskrik. O Timotheüs, as jy kon weet hoe ek oor jou ge“swoon” het.

NAUDÉ:(lig sy kop dronkerig) Virginia? ... Is dit Donderdag of Sondag?

SEKRETARESSE:Timotheüs! (Sy loop stadig, kniel by hom, knoop sy hemp los en voel oor sy bors.) Hy moes jou gemis het! O, Timotheüs!! (Sy omhels hom.) Jy’s so dapper! (Hulle sit op die vloer en omhels mekaar.)

WILHELMUS:Sy lawwighede het nogal dikwels gelukkige eindes. Kyk net hoe het dié twee siele mekaar gevind.

ENGELA:Twee liggame, Wilhelmus, twee lywe ... Wel, my Lena het ’n vriend nodig, maar beslis nie iemand soos jou Tonie nie ... Steel hy altyd penne?

WILHELMUS:(teleurgesteld) Goedkoop penne en potlode ... gee hulle vir sy ma – sy hou skool by ’n weeshuis. Sy’s natuurlik ook baie bekommerd oor hom.

(Die telefoon lui weer, maar die twee op die vloer weet net van mekaar.)