Читать книгу Wprowadzenie do logiki formalnej. Podręcznik dla humanistów - Barbara Stanosz - Страница 8

[1] Zdania, które są fałszywe na mocy swego znaczenia (np. negacje zdań analitycznych), bywają nazywane kontranalitycznymi. Używa się również terminów „prawda analityczna” i „fałsz analityczny”; „analityczny” znaczy wówczas tyle, co: „prawdziwy lub fałszywy na mocy swego znaczenia”. Zdania, których znaczenie nie przesądza o ich wartości logicznej, tj. których prawdziwość lub fałszywość zależy od faktów pozajęzykowych (np. „Jan jest starszy od Piotra”), nazywamy zdaniami syntetycznymi.

[2] Kategorią syntaktyczną danego języka nazywamy każdy zbiór takich wyrażeń tego języka, które można wzajemnie zastępować w dobrze zbudowanych zdaniach, otrzymując w wyniku również dobrze zbudowane zdania. W rozważanym przypadku mowa o kategorii wyrażeń, które odnoszą się do relacji dwuczłonowych.

[3] Zdania, które są fałszywe na mocy swojej struktury i znaczenia występujących w nich stałych logicznych (np. negacje prawd logicznych), nazywamy zdaniami logicznie fałszywymi lub fałszami logicznymi.

[4] Z definicji tych łatwo wyprowadzamy wniosek, iż zdania logicznie sprzeczne wykluczają się i zarazem dopełniają logicznie, a nadto, że każde z nich jest logicznie równoważne negacji drugiego.

[5] Schemat (S2) różni się od zdania (2) także sposobem wyrażenia negacji i „dopisaniem” tzw. podmiotu domyślnego w drugim zdaniu składowym. Przeróbkę tę usprawiedliwia fakt, iż nie tylko nie narusza ona struktury zdania (2), lecz przeciwnie, czyni ją bardziej przejrzystą i jednoznaczną.