Читать книгу Kaybedilen - Блейк Пирс - Страница 13

Riley, Fredericsburg'deki evine vardığında karanlık çoktan çökmüştü. Gecesinin daha da kötüye gideceğinden neredeyse adı gibi emindi. Saygın bir mahallede yer alan büyük evin önünde arabasını durdurduğunda kendini sanki bir deja vu yaşıyormuş gibi hissetti. Bir zamanlar bu evde Ryan ve kızı ile birlikte yaşıyordu. Burada birçok güzel hatırası vardı. Ama bazı kötü olan hatıralardan bile, gerçek anlamda, daha berbat hatıraları da vardı.

Tam arabasından inmiş, eve doğru yürüyecekken evin kapısı açıldı. April dışarı çıktı. Ryan ise koridordan yayılan ışıkla bir silüet halinde orada öylece ayakta duruyordu. April'i göstererek Riley'e eliyle işaret etti ve ardından, eve girip kapıyı kapattı.

Riley, Ryan'ın kapıyı çok sert bir şekilde kapattığını düşündü. Ama bu hâlâ işte olan aklının bir kuruntusu da olabilirdi. O kapı, uzun zaman önce sonsuza dek kapanmıştı zaten. O hayat çoktan bitmişti. Aslında, hiçbir zaman öylesi basit, güvenli, rutinlerin olduğu saygıdeğer bir dünyaya ait olmamıştı zaten. Yüreği hep dışardaydı; kaosun, belirsizliğin ve tehlikenin olduğu yerlerde…

April gelip arabanın yolcu koltuğuna bindi.