Читать книгу Ο Σινάνης: Κωμωδία εις πέντε πράξεις - Demetrios Konstantinou Vyzantios - Страница 14

Ο Σινάνης μόνος έπειτα ο Ροδάνης

Σιν. Καλαμπάκος γυναίκα ντε τα μ' εύρη .. άλλη πόρτα να χτυπήσω· τέτοιαις δουλειαίς γυναίκες της κάμουνε … εγώ γυναίκα καμμιά τέτοια δε γνωρίζω .. τι να κάμω αρτίκ; πγια ό,τι είναι κισμέτι τα γένει.

Ροδ. (εισέρχεται αιφνιδίως) Κ' έν ιξέρω τι ώρα ν' άναι για να σας χαιρετήσω.

Σιν. Μεσημέρι κοντεύει.

Ροδ. Επεινάσετεν μοιάζει.

Σιν. Πείνασα για!!! δικό σου ζιαφέτι πότε τα φάμε; .. να Μουζάνα κάκιωσε, ντεν έρχεται πγια.

Ροδ. Μπα και τον διώξετεν;

Σιν. Ντεν έδιωξα, μάλωσα κομμάτι.

Ροδ. Και τον έχετεν πολύν καιρό;

Σιν. Τριάντα δύω χρόνια.

Ροδ. Γέρασεν ο κακόσορτος να σας δουλεύγη.

Σιν. Εγώ έστειλα γιατρό να φωνάξη Φουντανέλλα, εκείνος έφερε Σπετζιάρη με συρίγγα, Μπερπέρη με αβδέλλαις … λοής κοπής μασκαραλίκια έκαμε σήμερα.

Ροδ. Κ' ήσασταν άρρωστος άματις;

Σιν. Όχι.

Σοδ. Αμ' ίντα τον εθέλατεν το γιατρό;

Σιν. Αλλο πράμα ήτελα.

Ροδ. Κι έμου το λέτεν;

Σιν. Σε το λέω (με χαμηλωτέραν φωνήν) άδαμ, κομμάτι μπογιά παράγγειλα που βάφουνε μουστάκια.

Ροδ. Και θα βάφτεν τώρη τα μουστάκια σας;

Σιν. Ασπρίσανε … ντε γλέπεις;

Ροδ. Μπα κ' ηβάλετεν στο νου σας να βλογηθήτεν καμμιά;

Σιν. Ένα τέτοιο πράμα.

Ροδ. Ελάστεν στο νου σας .. τώρη πλια θα παντρευτήτεν;

Σιν. Αμέ τι να κάμω; ακόμα νιος είμαι … τι κυττάζεις; μουστάκια μου ασπρίσανε; σόι μας τ' όχει.

Ροδ. Κι είστεν πολλώ χρονώ;

Σιν. Ως τριανταπέντε.

Ροδ. Τριώ χρονών ήσαστε μαθές όντας πήρετεν το Μουζάνα;

Σιν. (καθ' εαυτόν) Μ' έπιασε χιώτη … (προς τον Ροδάνην) τι τέλεις τώρα ψιλό λογαριασμό! τριάντα πέντε χρονώ είμαι, Μουζάνα ξεμουζάνα πότε πήρα μη γυρεύης αρτίκ.

Ροδ. Ας κουυρεύγιεται δα τώρη!!! έχετεν καμμιά στο χέρι;

Σιν. Δεν έχω, άμμα κοντεύω ν' αύρω.

Ροδ. Και που κυττάξετεν;

Σιν. Ένας φίλος έταξε να μ' εύρη μια κατώς τη τέλω.

Ροδ. Και πώς τη θέτεν; νια, γρα, μεσόκοπη;

Σιν. Όχι γριγιά!!! τέλω νια, όμορφη, αρχοντοπούλα, νοικοκαιρά.

Ροδ. Κι εγώ πήρα φάλλος … να με συμπαθήστεν! και πρέπει σας στην πίστι μου τέτοια νια σαν τον ήλιο, καθώς είστεν κι εσείς, κι αρχοντοπούλα, και νοικοκιουρά … και ξέρετεν ίντα πράμα θ' άστεν; ο κόσμος εσάς θα κυττάζει για θάμα … να χαρώ την τζάτζα μου … θέτεν άματις να κυττάξω κι εγώ μπα και σας βρω καμμιάν από τέτοια σόρτε;

Σιν. Τι σόρτε;

Ροδ. Απ' εκείνην π' ούπατεν … νια, γυαλιστήρα, αρχόντισσα, και νοικοκιουρά … ε μ' ούπετεν έτζι μαθές;

Σιν. Ναίσκε …. αμμά κομμάτι γλίγωρα … κι άλλος φίλος τα κυττάξει, να ντγιούμε ποιανού τε ν' άναι καλήτερη.

Ροδ. Έννοια σας, κι εγώ θα βάλω τα γυαλλιά μου να σας βρω 'ναν πράμα που να μην τ' όδατε ποτέ σας.

Σιν. Καλό; ε!

Ροδ. Ίντα λέτεν καλέ; και να δγήτεν που μ' όρχεται στο νου μου ένα … [συλλογίζεται ολίγον] ένοια σας .. αφήτεν .. και πάγω τώρη ίσα κει· έχετε για. |αναχωρεί βιαίως].

Σιν. Να σε δγιω μισέ Ροδάνη … να μη κάμη σα ζιαφέτι, κ' άφηκες τρεις μέραις νηστικό, κ' ύστερα βγήκε κούφιο!!!

Ροδ. [κινών την χείρα] Όσκαι … άλλ' ον τούτο, κι άλλ' ον 'κείνο.