Читать книгу Ο Σινάνης: Κωμωδία εις πέντε πράξεις - Demetrios Konstantinou Vyzantios - Страница 19
ΠΡΑΞΙΣ Β'
ΣΚΗΝΗ Δ'
ОглавлениеΟ Σινάνης, ο Ροδάνης και ο Μουζάνας.
Σιν. [καθ' εαυτόν] Μήτε Καλαμπάκος φάνηκε, μήτε Ροδάνης μήτε Φουντανέλλας .. εκείνος πήρε φλουργιά να κάμη μπογιά, άλλα αλέμ έφαγε φλουργιά, και μηδέ μπογιά μηδέ τίποτα…. Καλαμπάκος περπατεί να εύρη καμμιά τζιμπλού, καμμιά γριγιά πάλαι, Ροδάνης τρέχει απάνου κάτου, αμμά εκείνο χιώτη είναι, τα κάμει δουλειά…..(προς τον Μουζάνα·) Μουζάνα….
Μουζ. Ορίστε….
Σιν. Καλαμπάκο μαλαμπάκο, Ροδάνη μοδάνη, Φουντανέλλα μουντανέλλα, ήρτε κανένα;
Μουζ. (με θυμόν) Δεν ήρτε κανείς, όχι….
Σιν. Δεν πας να δγης τι γενήκανε;
Μουζ. Στο γιατρό δεν πηγαίνω…
Σιν. Γιατί μπρε;
Μουζ. Γιατί πλέρωσα πέντε γροσάκια· ίσια ίσια ένα μηνιάτικο πάει στο διάβολο…
Ροδ (εισέρχεται ασθμαίνων.) Έφαγα την μπίστι μου τόσαις μέραις, απάνου κάτου για σας…
Σιν. Τι παιδί έκαμες; σερνικό, γιόξαμ τηλυκό;
Ροδ. Σερνικό, κ' ε θε και ρώτημα … μόν' αφήτε με να ξεκουραστώ… ε μου φέρνετεν μια λεμονάδα 'που ήσκασα αφ' την κάψα;
Σιν. Δίκιο έχεις, αμμά λεμόνια ντεν έχουμε.
Ροδ. Αφ' τον καφφενέ φέρτε μια…
Σιν. Μην πίνης καφφενέ λεμονάδα, έχει σκούληκαις… έι πες με τώρα τι έκαμες;
Ροδ. Ήκαμά σας πράμα που θα μ' ευκιούσαστε για πάντα σας.
Σιν. Αν αγαπάς το τεό;!!! αμάν λέγε.
Ροδ. Ήσκασα ως που ν' αύρω έναν πωρικό που στον κόσμο έν είν' άλλο…
Σιν. Αμάν, τζάνουμ…
Ροδ. Βρήκα σας μίαν κοπελλιά που στην μπίστι μου μηδέ στο Παρίσι, μηδέ στη Βενετιά, μηδέ στης Χίντιαις δε βρίσκεται… όμορφη σαν τον ήλιο…
Σιν. Ωχ, ωχ, ωχ, αμάν μισέ Ροδάνη, λέγε.
Ροδ. Προκομμένη 'που η δουλειά αφ' τα χέργια της έν πέφτει μέρα νύχτα…
Σιν. Ωχ!! άφεριμ μισέ Ροδάνη…
Ροδ. Νοικοκιουρά, όσον μπορεί να βάν' ο νους σας· όλα τα κάμει μονάχη της, και παρά πούπετις ε δίνει…
Σιν. Είναι αρχόντισσα;
Ροδ. Και ποιά άλλη έχει τα καλά της; απ' ούλα τα πράματα έχει αμπάρι· αν μπήτεν γρόσα, ε μπένουνε στο κοντήλι… να μπήτεν στο σπήτι της, στουπίρ ο νους σας τι να δήτεν!..
Σιν. Μουζάνα.
Ροδ. Με φωνάζετε αφέντη;
Σιν. Ναι, τρέχα Φουντανέλλα γιατρό γλίγωρα να πης ν' άρτη… άιντε… ακόμα εδώ είσαι;
Ροδ. Κ' ίντα πάθετεν; μπα και σας ήρτε λιγοθυμιά γι' αυτά π' ακούτεν;
Σιν. Όχι, μόνε τέλω… αλητεία λες ούλα τούτα; γιόξαμ χορατεύεις! ..
Ροδ. Να με δήτεν με τ' όνα, α σας γελώ…
Σιν. Μην κάμης όρκο, άνταμ, πίστεψα… αμέ τι φορεί για;
Ροδ. Καπελίνο της μόδας, και βέσταις αλλά φράγκα…
Σιν. Σαν κοκόναις που γλέπω όξου;
Ροδ. Κι' αμέ;
Σιν. Ωχ! τέτοια τέλω κ' εγώ!.. μάνα, κύρη έχει;
Ροδ. Όσκαι… μιαν αδρεφή, κ' έναν αδρεφό… άμ' αυτοί τρώνε χώργια τως, και κοιμούνται χώργια τως…
Σιν. Ταμάμ, κ' εγώ εκείνο τέλω, να μην έχουμε μπελάδες….
Ροδ. Τίποτις να σας χαρώ… εσείς τα πασουμάκια σας μόνε να βγάλτεν, και να μπήτεν στο σπήτι μέσα… τίποτις έξοδα θα μην κάμετεν, κι' όλα ότοιμα θα τα βρήτεν.
Σιν. Κι' εγώ αυτό τέλω… πότε τα πάμε να την δγιω;
Ροδ. Την κυριακή…
Σιν. Πολύ είναι… την πέφτη.
Ροδ. Καλό, μόνε νάστεν ότοιμος, να μπαρμπεριστήτεν, και να βάλετεν τα σκολλιάτικά σας, για νάστεν όμορφος…
Σιν. Έλμπετ… ζαχέρ!.. αμ' έτζ τα πάγω; τα φορέσω καλά μου ρούχα…
Ροδ. Ναι, ναι· να μη με ντροπιάστεν να σας χαρώ… ε με δίνετεν τώρη τίποτις να πάγω της νύφης, για να καταλάβη 'πούν' αλήθεια, να δγη π' ούμαστεν κι' άρχοντες;
Σιν. Τι να δώκω για;
Ροδ. Καμμιάν κοσαργιά δούπιαις.
Σιν. Είναι πολλαίς… τι λες άνταμ;
Ροδ. Κάμτέ της πέντε, κι' έννοια σας… εκείναις πάλι είν' δικαίς σας… εν ταις χαλνάει…
Σιν. Σαν είπες π' ούναι νοικοκαιρά, ζαέρ δεν χαλνάει…
Ροδ. (καθ' εαυτόν) έλα Χριστάκι μου κι' άγια Κιουρά μου, να βγουν τ' αποκράτικα· [προς τον Σινάνην] καλέ ίντα θα πη; νοικοκιουρά, και νοικοκιουρά… οχωνούς εκείνη στο διάφορο να της βάνη θε …
Σιν. [φέρει πέντε δούπιαις] Να, δώσεταις στο χέρι της. κύτταξαι καλά, γιατί θα ρωτήξω…
Ροδ. Κι' ε με πιστευγούστεν μαθές;
Σιν. Σε πιστεύω… έτζη χορατά είπα…
Ροδ. Αμ' εμένα ε με δίνετεν καμμιά;
Σιν. Την πέφτη που τα πάμε στη νύφη…
Ροδ. Και δόμουτεν τώρη, και την πέφτη μη μου δίνετεν.
Σιν. Αφεντιά σου να δώκω αρτίκ ένα βενέτικο… κόπο έκαμες… και πάλαι σα δγιω νύφη, τότες αρτίκ δίνω ένα ντοπλόνι. [τω δίδει έν βενέτικον.]
Ροδ. Ας ην πλια κι' ένα βενέτικο [το λαμβάνει] ετοιμαστήτεν για τη πέφτη.
Σιν. Σε καρτερώ.
Ροδ. Έννοια σας, [αναχωρεί]