Читать книгу Ο Σινάνης: Κωμωδία εις πέντε πράξεις - Demetrios Konstantinou Vyzantios - Страница 21

Ο Σινάνης μόνος, έπειτα ο Μουζάνας, και τελευταίον ο Φουντανέλλης.

Σιν. (καθ' εαυτόν) Χιώτη, και πάλαι χιώτη! ατζανούμ άντρωπο είναι… δουλειά του κυττάζει σάγικα… τρέχει απάνου κάτου… ντεν είναι σαν Καλαμπάκο κεφάλι ψημένο… ιστέ άντρωπος, μάνη μάνη ηύρε όμορφη, νοικοκαιρά, αρχόντισσα, ούλα τα καλά… Καλαμπάκο, όχι ένα είναι τζιμπλού, άλλο είναι μιμπλού, άλλο γρια, άλλο φτωχή… μισέ Ροδάνη ένα ηύρε και καλό… άφεριμ μισέ Ροδάνη, χαλάλι να γένη βενέτικο π' όδωκα, σα μάνας μου γάλα… αρτίκ πγια λακιρντί τε τέλει… μόνε αρραβώνα και χαρά… αρραβώνα και χαρά… αρραβώνα και χαρά…. (σηκώνεται όρθιος και πηδά) αρραβώνα (πηδά) χαρά (πηδά)

Μουζ. (εισέρχεται αιφνιδίως·) Έρχεται ο ιατρός αφέντη.

Σιν. Αρραβώνα και χαρά [πηδά· προς τον Μουζάναν] πήδα ντε και συ κιοπόγλου…

Μουζ. Γιατί;

Σιν. Αρραβώνα και χαρά, ητ ογλού ήτ…

Μουζ. Πότε;

Σιν. Την πέφτη, πήδα ντε;

Μουζ. Έι… στάσου… αρραβώνα και χαρά ητ ογλού, την πέφτη…

Σιν. Όχι μπρε…

Μουζ. Αμέ πώς;

Σιν. Αρραβώνα και χαρά. [πηδά·]

Φοντ. (εισέρχεται αιφνιδίως) Ε, και τι καλά μπαλλάρει αφέντη 'δικό μου…

Σιν. Αρραβώνα και χαρά, πήδα κ' εσύ ντετόρο μου;

Φον. Ε, κε δεν έκω γκούστο, κε να σπάνω ποδάρι μου… ε κε γιατί μπαλλάρει;

Σιν. Ηύρα νύφη… έφερες μπογιά;

Φον. Το έκω στο πουριφικατζιόνε…

Σιν. Ντεν έφκιασες ακόμα;

Φον. Έφκιασα επόι τ' όβανα κε να πουριφικάρη..

Σιν. Άνταμ… φικάρει μικάρει, τι τα πη; μπογιά έφκιασες;

Φον. Να καταρίση…

Σιν. Ωχ!.. ας μη καταρίση άνταμ… έτζι φέρτο … αρραβώνα και χαρά· πέφτη τέλω;

Φον. Τρελλάτηκε αφέντη δικό μου, όλο σαλτάρει, αρραβώνα και καρά… τι έκει; κάτζε και να μην έρκεται, κανένα κόλπο απέ το καρά σου…

Σιν. [κάθεται] Καλά με λες ντετόρο μου,.. έι μπογιά; σακίν τέλεις κι' άλλα βενέτικα;

Φον. [καθ' εαυτόν] Κάσπιτα!!! τούτο αβάρο διάβολο για το γυναίκα κε γένεται τζενερόζο… τώρα να πάρω, γιατί έκει δελίριο… [προς τον Σινάνη] Τέλω, τέλω, κε έκω μπιζόνιο.

Σιν. (τω δίδει άλλα πέντε βενέτικα) Να ντετόρο μου; πάρτα με γεια σου, με χαρά σου…

Φον. Κολόρο πότε κε να το φέρνω;

Σιν. Πέφτη χωρίς άλλο καρτερώ.

Φον. Δούνκε μπον ώρα, κε φέρνω, και κολορίρουμαι μουστάτζιο δικό σου…

Σιν. Ναι ντετόρο μου…

Φον. Κε να έρκουμαι· αδίο. [αναχωρεί]