Читать книгу Lhotse’89. Ostatnia wyprawa Jerzego Kukuczki - Elżbieta Piętak - Страница 10

Wiosną 1989 roku odebrałam telefon. Dzwonił Jurek Kukuczka. W krótkich żołnierskich słowach powiedział, że choć nie bardzo lubi jeździć z babami na wyprawy, to chce zrobić wyjątek. Zależy mu na tym, żeby zrealizować film z wyprawy na południową ścianę Lhotse, i chce, żebym ja go zrobiła. Ponadto chce, żebym zajęła się również promocją i może pisaniem jakichś artykułów z tego wyjazdu.

Odpowiedziałam, że czuję się zaszczycona, ale nie wiem, jak to będzie, bo dostałam zaproszenie na festiwal filmów górskich do Japonii i lecę tam w lipcu.

Odrzekł, że w takim razie muszę zrezygnować z Japonii, bo on chce, żebym poleciała w pierwszej grupie uczestników i pomogła trochę w ­Delhi przy organizacji wyprawy. Odparłam, że nie ma mowy, nie zrezygnuję z tak szczególnej okazji obejrzenia produkcji o górach, które tam będą prezentowane. Tak z zawodowego, jak i podróżniczego punktu widzenia była to dla mnie zbyt wielka sprawa.

Zapadła cisza. Spodziewałam się, że za chwilę usłyszę: „No to nie lecisz na wyprawę”. W końcu odpowiedział, że dobrze. Polecę w drugiej grupie, ale z Japonii muszę wrócić wcześniej.

Świetnie.

Tą radosną nowiną podzieliłam się natychmiast z moim mężem Darkiem, wspinaczem i grotołazem. Gdy skończyłam mu relacjonować rozmowę z Kukuczką, widziałam po jego minie, że coś jest nie tak. Powiedział krótko: „No co ty, Kukuczce się nie odmawia”.