Читать книгу Надлом - Илис Фисс - Страница 24

Зорка ззяе

Не мяжа

Цвердзіць мне гэта бясконцасць

І ў мітусні нятленных спраў

Губляецца розуму вечнасць

Утрапёнасць халодным лёдам

По скуры спусціцца нявінна

Згублены розуму мой горан

Сцякае фарбамі фрыгідна

Марудліва ідучы

Ў зыбкія пяскі агню

Дзе буду я палаць ні дню