Читать книгу Надлом - Илис Фисс - Страница 6

І ўтоены імглой

Я адчыняю

Бяздонных ніш пусту істу

І пада мной дзіра зеўрае

Ў яе я з галавой ужо нырну

Бязмерная плынь цёмных вод

Крыніц падземных моц

Нясе мяне праз цвержу пустэч

Утоеных ад людскі спрэч

Круцячыся ў струмені вечнай цемры

Ўдыхая прэсных вод пары

Я іду ў бездань імглы