Читать книгу Надлом - Илис Фисс - Страница 4

Аскепкі сыплюцца аб плоць

Патрэсквае сухі пагляд

Рука дранцвее пуста цела

Не бачны свет размытых фраз

Хаця здалося

Прыгнечана

Глядзець у бязмежны акіян

І бачыць як Зямля нядбайна

Надломвае дужы стан

Раскрышыць ногі лёгкі вецер

Застанецца ледзь дробны пыл

І галава так ціхамірна

Пампуецца ў густы наплыў

Пацьмяне пробліск

Сэрца грук

Зацягне саладосць мук

Але і яно нетрывалым сном

Прапусціць праз сябе надлом