Читать книгу Księga patronów - Iwona Dojka - Страница 23

Ten syn szlacheckiej rodziny, urodzony między 1175 a 1180 r., odznaczał się niepospolitymi zaletami umysłu. Uczył retoryki, logiki, by w końcu dać się poznać jako znakomity prawnik. W 1216 r. uzyskał na uniwersytecie w Bolonii tytuł doktora. Dla św. Piotra Nolasco opracował konstytucje zakonu. Sam jednak wstąpił do dominikanów. Jako ­kapelan i penitencjariusz papieża Grzegorza IX podjął się zebrania i uporządkowania wszystkich dekretów papieskich. Powstały w ciągu czterech lat zbiór „Pięć dekretów” stanowi w Kościele oficjalną wersję tych dokumentów. Napisał też podręcznik teologii moralnej, a jako generał dominikanów opracował konstytucje zakonne. Okazał się wspaniałym administratorem i organizatorem zgromadzenia, które błyskawicznie rozszerzało się po Europie. Zabiegał też o utworzenie zakonnej szkoły, gdzie nauczano by języków wschodnich. Ów znany doradca hierarchów Kościoła i świeckich władców zmarł 6 stycznia 1275 r. W 1601 r. został zaliczony do grona świętych przez papieża Klemensa VIII. Jego relikwie spoczywają w kościele Dominikanów w Barcelonie.