Читать книгу Księga patronów - Iwona Dojka - Страница 28

Pochodził z zamożnego florenckiego rodu Corsinich. Był długo wyczekiwanym dzieckiem. Kiedy urodził się 30 listopada 1302 r., nadano mu imię patrona wspominanego właśnie w tym dniu. Młodość upłynęła mu na zabawach i rozrywkach. Zmienił swe postępowanie dopiero wówczas, kiedy – jak głosi podanie – matka opowiedziała mu swój sen, który miała jeszcze przed jego narodzeniem. Miała w nim widzieć wilka, który wstępując do klasztoru Karmelitów we Florencji, zamienił się w łagodnego baranka. Powiedziała mu również, że jego przyjście na świat wyprosiła modlitwą, ponieważ wcześniej daremnie wyczekiwała potomstwa. Po tych wyznaniach Andrzej wstąpił do karmelitów bosych we Florencji, a po studiach w Paryżu i Awinionie otrzymał święcenia kapłańskie. W 1349 r. został mianowany biskupem Fiesole. Był niezwykle operatywnym duszpasterzem, szczególnie wyczulonym na cierpienia ubogich i chorych. Kilkakrotnie doprowadzał do zgody zwaśnione wówczas włoskie miasta. Zmarł 6 stycznia 1374 r. Został pochowany we Florencji, w kaplicy ufundowanej przez jego rodzinę. Papież Urban VIII zaliczył go w poczet świętych w 1629 r., ale podał to do publicznej wiadomości dopiero Benedykt XIII w 1724 r. W rocznicę śmierci Andrzeja we Florencji odbywa się procesja z jego relikwiami.