Читать книгу Księga patronów - Iwona Dojka - Страница 43

Urodził się między 310 a 320 r. w rodzinie pogańskich prominentów. Otrzymał znakomite wykształcenie. Ze szczególnym zainteresowaniem studiował Pismo Święte. Już jako mąż i ojciec przyjął chrzest, stając się gorliwym wyznawcą Chrystusa. W 350 r. został wybrany biskupem. Gdy w sporze ariańskim odmówił potępienia św. Atanazego z Aleksandrii, cesarz Konstancjusz skazał go na zesłanie do Azji Mniejszej. Hilary nie marnował jednak tam czasu, tylko zgłębiał wiedzę o kulturze Wschodu. Napisał kilka rozpraw teologicznych, komponował hymny liturgiczne, głosił kazania. Prowadził aktywną działalność na rzecz porozumienia między Wschodem a Zachodem. Nazywany jest często pierwszym ekumenistą. Po powrocie z wygnania przyczynił się do zwołania synodu w Paryżu, na którym biskupi Galii przyjęli wyznanie wiary ułożone na soborze w Nicei. Zaliczany jest do najwybitniejszych teologów w dziejach Kościoła. Wniósł ogromny wkład w rozwój chrystologii i nauki o Trójcy Świętej. Zmarł w 367 r. Część zachowanych jego szczątków znajduje się w kościele św. Dionizego w Paryżu oraz w Poitiers.