Читать книгу Księga patronów - Iwona Dojka - Страница 9

Nosił przydomek „Teolog” ze względu na swoje znakomite homilie. Znany też z listów i poematów. Urodził się ok. 330 r. w Azjanzos w Kapadocji jako syn biskupa Grzegorza z Nazjanzu i św. Nonny. Po studiach zaprzyjaźnił się ze św. Bazylim. Razem stworzyli zarys reguły zakonnej i „Filokalia” – zbiór tekstów różnych autorów z zakresu duchowości prawosławnej. Przyjął święcenia kapłańskie w 361 r. pod przymusem ze strony ojca, który poszukiwał współpracownika do zarządzania diecezją. To zapoczątkowało liczne ucieczki i powroty do Nazjanzu. Wspólnie z Bazylim przebywał w Poncie, potem znów z Nazjanzu wyruszył do Sazymy, gdzie na prośbę przyjaciela miał objąć biskupstwo, do czego jednak nie doszło. Ponownie znalazł się w pustelni, by pod wpływem nalegań ojca wrócić do Nazjanzu, gdzie po jego śmierci zarządzał diecezją. Osiadł w klasztorze św. Tekli w Seleucji. Następnie poznajemy go jako autora kazań w Konstantynopolu. Tam też został biskupem, by po raz czwarty powrócić do Nazjanzu w 381 r. Kiedy jego kuzyn Eulaliusz objął funkcję tamtejszego biskupa, usunął się do swojej posiadłości w Azjanzos. Zmarł w 389 lub 390 r.