Читать книгу Bartoszewski. Opowieści przyjaciół - Jerzy Kubrak - Страница 9

Grudzień 1949 r. Dwudziestosiedmioletni Władysław Bartoszewski przemierza szybkim krokiem warszawskie Aleje Niepodległości. Idzie do domu. Dochodzi do kamienicy pod numerem 138, w której mieszka, gdy z samochodu wyskakują do niego dwaj tajniacy. „Pan pojedzie z nami!” – mówią, łapiąc go pod ramiona. „Może wejdę na chwilę do domu i wezmę jakieś rzeczy?” – pyta Bartoszewski. „Nic wam nie potrzeba. Wszystko szybko się wyjaśni” – słyszy w odpowiedzi. „Wyjaśnienia” trwają pięć lat.