Читать книгу Sulejman II Wspaniały i jego czasy - Jerzy S. Łątka - Страница 10

Treść dostępna w pełnej wersji eBooka.

9 Współcześni historycy zwracają uwagę, że „chociaż w Europie Imperium często nazywano Turcją, pojęcie to – tak w geograficznym, jak i politycznym znaczeniu – było całkowicie nieznane w osmańskim języku, jak i w licznych językach używanych przez poddanych w jego granicach”. M. Kunt, Ch. Woodhead, Süleyman Magnificent and his Age, London and New York 1995, s. 4. Pamiętając o tym, będę czasami stosował nazwę Turcja w znaczeniu Imperium. Przede wszystkim niejednokrotnie pojawiać się będzie w cytatach.

10 M. Kunt, Ch. Woodhead, Sulejman..., s. 22.

11 Wbrew powszechnej opinii Mehmed II, po zdobyciu Konstantynopola i uczynieniu z niego stolicy państwa, nie zmienił jego nazwy. Osmańskie elity, uważające się za spadkobierców Bizancjum, nazywały miasto nadal Konstantynopolem (w wymowie osmańskiej – Kustantinije). Taka też obowiązywała nazwa w dyplomacji. Polskie przedstawicielstwo dyplomatyczne w tym mieście jeszcze w 1929 r. posługiwało się pieczątką: „Konsulat generalny RP w Konstantynopolu”. Ludy słowiańskie, czasami również Polacy, bardzo często nazywały Konstantynopol Carogrodem. Istanbułem (po polsku Stambuł) nazywał stolicę osmański lud, błędnie przyjmując grecki zwrot „is tin polin” (do miasta) za jego nazwę. Nazwa Istanbul przyjęta została za oficjalną przez tureckich reformatorów w końcu XIX w.

12 A. Bombaci, Imperium Osmańskie, „Przegląd Orientalistyczny”, 1966, nr 3, s. 180.

13 A.L. Croutier, Harem – Peçeli Dünya, Istanbul 1990, s. 20; J.S. Łątka, Tajemnice haremów, s. 32.

14 M. Kunt, Ch. Woodhead, Sulejman..., s. 41.

15 R. Lewis, Życie codzienne w Turcji Osmańskiej, Warszawa 1984, s. 21.