Читать книгу DER SCHÄMS-SCHEUSS-VIRUS - Karl-Ulrich Burgdorf - Страница 10

Dat Alienotranslatonium

Оглавление

mönsterlandsk platt van Hannes Demming

So, Hiärm, nu geit mi van dienen besten Dubbelkorn äs üörndlick enen in! Nä, nich so’n minn Pinnken! Niëhm män forts en richtigen Hüüldopp orre, no biätter, dat Waterglas dao! Dann vertell ick di, wat mi up den Weg nao hierhen passeert is, un ick kann di säggen: Sowat häs du silliäwe no nich haort.

Also: Ick gaoh aohne Arg an den Kamp van den aollen Tönne Farwick längs; meteens häör ick in de Lucht so’n gediegen Geluud: en fien Brummen, äs wäör en helen Imm unnerweggens, blaots dat et dao jä gar keine Immen mähr giëwen kann, sietdem dat Tönne sienen Mais alltied met düt nieë Pestizid besplentert. Un äs’k nao buowen kiekem wat seih ick dao? En … Ding, dat blänkert un schiëmert un kümp ümmer daiper un daiper. Ick denk: Dat sall wull ene van düsse niemodernen Drohnen sein, de vandage üöwerall harümflaigt. Aower Pustekoken! Dat was keine Drohne, dat was en echt flaigend Unnerschäölken, äs m’ iähr uut Filme un uut’t Färnseihen kennt. Un de lannde direkt vüör mi up den Patt. Naja, »lannen« is vlicht nich de päössige Uutdruck. Eenfack in de Lucht staohnbliëwen is et, äs wäör’t uphangen an en Faam, den m’ nich seihn kann. Jä, un dann geiht buowen an den runnen Dack van dat Dingen ‘ne Klappe up, un drei lüttke, gröne Kärlkes stiegt uut un smiet’t sick up den Rand von dat flaigend Unnerschäölken vüör miene Augen in Posentur: diärtig Zentimeters haug, Klöör äs en Kohschiëtt orre, wann’k en lück vüörneihmer küern sall, äs den Wackelpeter met den künstlicken Ruukmüsekensmack, den wi fröher sunndags van Moder äs Naoiätsel kregen. Vader moch den pattu nich, aower wi fief Blagen häbt us ümmer üm siene Portion fochten.

Ach, ick kuomm in’t Quatern, also wieder! Du fräöggs, of’k mi verfeert häff? Wat ‘ne Fraoge! Ick doch nich. Daoför mösses du mi wull kennen.

‘ne Bangebüxe sin’k silliäwe nich west, un wann, dann här’t in mien Liäwen heel annere Situationen giëwen, wao’k mi här verferen konnt, tom Bispiël tijaohr, äs Beisenküötters Anni bi den Füerwehrball direkt vüör mi up den Disk kleide un an dansen fonk: Iähr Rock flaug hauge, un … ick keek in’t Paradies. Kärl, nä! … Sägg äs, wat büs du kniepig met den Sluck! Ick wedde, du häs no teminnst ene Pulle ächter’t Schapp in de Upkamer staohn. To, laot’t laupen! … Nu geiht’t wier, hä!

Also, wao was ick staohnbliëwen? Jau, richtig: De drei Kärlkes, de haren so’n Technik-Gerai bi sick, en Apparat met viële bunte Lämpkes un twee Dutz Knaip un en Luudspriäker vüörne dran. Un dann fongen se an küern: Et was män een Twittern un Quinkeleren un Fiepen, un wat menns du, wat dann passeerde? Du räöds et nich! … Akraot: Vüörne uut den Luudspriäker kamm dat, wat se saggen, in Haugdüütsk wier haruut, orre, biätter säggt, in ‘ne Spraoke, de m’ vandage so äs Haugdüütsk beliektekent.

»Hi, Alter«, sagg also dat ene van de grönen Kärlkes, »nun mal keine Panik auf der Titanic! Wir sind nämlich in ganz friedlicher Mission hier: peace, love and happiness und so weiter. Dass wir ausgerechnet in deinem Sektor aufgeschlagen sind, das liegt daran, dass das hier eine echt geile Gegend ist, alles so schön grün, genau wie bei uns zu Hause.«

Un dann vertall et wat daovan, dat iähre Maschine use Spraoke düör »Abhören des bildlosen Tonfunks«, lährt här, un twaorens, äs wi so säggen daien, »auf der Frequenz 105,5 Megahertz«.

Dann mook et iärst maol en Päusken un keek mi an, äs dai et wat van mi verwaochten. Un ick, sotosäggen Repräsentant van alle Mensken up usen Globus, smiet mi in de Buorst un sägge to em: »Kieksüh, dat freit mi aower unüesel, dat ji just use schöne Mönsterland för juen iärsten Besöök up den Planeten Ärde uutsocht häbt. Wi Mönsterlänner sind nämlicks en düör un düör gastfröndlicken Slagg Lüde. Wisse, et giff Mensken, de us nich lieden müegt un säggt, we bi us kaim, de möss iärst maol en Sack Saolt, hunnert Pund Töttken un dusend Näppe dicke Bauhnen met us vertehren, ähr dat he hier willkuommen wäör. Dat is apatt bar Afgunst, frie erfunnen un heel un deel luogen. Ick här mi aower freit, wann ji …«

Män dao miärk ick, dat de drei mi gar nich tolustern, sunnern engaolweg up den Apparat kiekt, also de Maschine, we Menskenspraoke üöwersetten kann. De Lämpkes sind nämlicks in ene Tour an’t Glinstern, löchtet nervös up, maol raud, maol blao, maol giäl, maol witt, maol gröön, maol pink un so wieder, äs in’t Kauphuus van Oktober an en Wiehnachtsbaum met siene bunten Lechtkes, Kuegeln un Kärßen.

»Ist ja voll krass!«, mennt dat ene van de Männkes to de twee annern, wieldes et mähr äs hibbelig an de Knaip van de Maschine harümdreiht un fummelt, un de Maschine dööt nix anners, äs alls, wat et sägg, in Eins-Live-Düütsk to üöwersetten. »Ich glaub, ich pack es nicht! Die Lieferfirma hat uns doch garantiert, dass die Box alles perfekt checken würde, was die Erdlinge hier im Sektor so reden! Da wird der Oberste Rat aber ordentlich was zu reklamieren haben. Ich hoffe nur, die schieben uns das nicht in die Sandalen, von wegen Bedienungsfehler oder so …!«

Un häs du mi nich seihn häbt se den Kasten wier inpackt un sind in iähre Ufo-Kiste verswunnen. Klappe to! Wegg sind se. Ick staoh dao, krigg dat Muul nich to un kiek iähr nao.

Äs ick wier bikuommen was, häwwick mi natürlick üöwerleggt, waorüm de iähre Maschine nich funktioneerde. Un dann wuor mi upmaol klaor: De hele Misere is natürlick de WDR inschuld, ümdat he siet Jaohr un Dag dat mönsterländske Platt links liggen läött. Anners hären de grönen Männkes iähren Wunnerapparat jä Wiäke för Wiäke met ‘ne üörndlicke Mule vull Platt foern konnt; un dann här et hier söcke Problemen nich giëwen.

‘t magg apatt sein, dat se annerwao auk Malessen kriëgen hären, tom Bispiël in Klein Muffi orre in’n Ruhrpott orre … in Brüssel.

DER SCHÄMS-SCHEUSS-VIRUS

Подняться наверх