Читать книгу Ciałoterapia - Katarzyna Jasiewicz - Страница 11

Miednica – kobiece centrum dowodzenia, o którym na pewno nie wiesz wszystkiego. Jak działa, co wpływa na kondycję miednicy, jak o nią dbać? Czasem w ogóle o niej zapominasz. I nic dziwnego.

Kultura podpowiada nam, że miednica to źródło cierpień: bolesnych miesiączek, trudnych porodów, nietrzymania moczu, wstydliwych podniet i problemów, które ukrywamy pod spódnicą. Tymczasem to precyzyjny mechanizm, który – choć delikatny – wytrzymuje ogromne obciążenia fizyczne i emocjonalne. Mięśnie dna miednicy podtrzymują narządy wewnętrzne, jamę brzuszną, umożliwiają wydalanie i doświadczanie wielokrotnych orgazmów.

Twierdza delikatna jak motyl

Miednica. Dla jednych przemilczane źródło przyjemności i sekretnych konfliktów od pierwszego dnia życia kobiety. Dla drugich źródło kobiecej mocy i płodności.

Dziewiętnastowieczny malarz Gustave Courbet nazwał namalowany akt „początkiem świata”. Kiedy jego obraz przedstawiający kobiece krocze trafił na salony, wywołał skandal. Courbet pokazał wyraźnie i realistycznie to, co miało pozostać ukryte nawet przed kobietami. Oburzeni paryscy mieszczanie zażądali zdjęcia obrazu ze ściany. Kupiec poprosił, by dyskretnie przykryć to „coś” ruchomą deską z innym obrazem, którą będzie mógł odchylać w zaciszu domowym. Scenka rodzajowa przysłoniła prawdziwy, mocny sens obrazu i stała się metaforą świetnie opisującą nasz stosunek do miednicy, waginy i brzucha. Pornograficzna etykietka obrazu towarzyszy mu do dzisiaj. Facebook do tej pory blokuje profile użytkowników po jego zamieszczeniu, choć czymże jest „Początek świata” wobec codziennej nagości widywanej w filmach i czasopismach?

ILUSTRACJA 1 / TALERZE BIODROWE

Palec serdeczny zaznacza kolec biodrowy przedni. Druga dłoń opiera się na lewym talerzu biodrowym. Są one szerzej rozstawione u kobiet niż u mężczyzn. Najbardziej skierowaną ku tyłowi częścią kości miednicznej jest kolec biodrowy tylny górny. Na skórze znaczy dołeczki Wenus.

Jednym kobieca miednica przypomina motyla, inni porównują ją do skomplikowanych budowli architektonicznych. Jej ściany boczne chronią narządy wewnętrzne, obejmując je jak twierdza. Kładąc dłonie w talii, opierasz je na talerzach biodrowych. U kobiet odległość pomiędzy nimi jest większa niż u mężczyzn.

ILUSTRACJA 2

DNO MIEDNICY WIDOCZNE OD STRONY JAMY BRZUSZNEJ

(1) Mięsień łonowo-odbytniczy,

(2) mięsień łonowo-guziczny,

(3) mięsień biodrowo-guziczny,

(4) mięsień guziczny,

(5) środek ścięgnisty krocza.

Przesuwając dłonie ku przodowi, wyczujesz dwa „kolce”, które u osób szczupłych są częściej narażone na urazy. Idąc ku tyłowi, znajdziesz dwa wyrostki zazwyczaj zaznaczające na skórze dołeczki Wenus (Ilustracja 12). Powinny one być na tej samej wysokości. Na mężczyzn mogą działać jak afrodyzjak. Aby je podkreślić, wystarczy poćwiczyć mięśnie okolicy lędźwiowej. Ale warto je obserwować również z innych powodów, gdyż asymetria może świadczyć o zablokowaniu jednego ze stawów krzyżowo-biodrowych lub o nierównej długości kończyn dolnych.

ILUSTRACJA 3

WARSTWA WEWNĘTRZNA MIĘŚNI DNA MIEDNICY

Mięsień dźwigacz odbytu (m. levator ani) tworzą trzy mięśnie: (1) mięsień łonowo-odbytniczy, (2) mięsień łonowo-guziczny, (3) mięsień biodrowo-guziczny.

Dźwigacz odbytu stanowi przednią ścianę „lejka”. Tylna zbudowana jest z mięśnia guzicznego (4).

Ściana tylna miednicy to kość krzyżowa. Poniżej niej znajduje się kość guziczna, którą zestresowani próbujemy podwinąć pod siebie jak ogon. Do niej jest przyczepionych wiele bardzo ważnych, choć głęboko ukrytych mięśni budujących delikatną ścianę dolną.

Gdzie znajduje się dno miednicy?

Ściana dolna miednicy to misternie utkana sieć porównywana z podłogą podtrzymującą narządy wewnętrzne, co podkreśla jej nazwa anglojęzyczna pelvic floor. Jest zbudowana z mięśni i powięzi, które idąc od strony jamy brzusznej, tworzą warstwy: wewnętrzną, środkową i zewnętrzną. Każda ma do odegrania ważną rolę.

Warstwa wewnętrzna – przepona miedniczna: wygląda jak lejek zwrócony podstawą ku jamie brzusznej, wierzchołkiem obejmujący kanał odbytniczy. Potocznie nazywa się go dźwigaczem odbytu, w nawiązaniu do największego z tworzących go mięśni, choć w lejku jest też mięsień guziczny. Napięty lejek unosi narządy jamy miednicy ku górze, zapewniając więcej miejsca pęcherzowi moczowemu. Szyjka lejka, przylegając do pochwy, wydłuża ją i zwęża bez konieczności napinania jej mięśni (Ilustracje 2, 3, 6).

Oprócz udziału w mikcji, wydalaniu i podtrzymywaniu narządów przepona miedniczna pełni inne ważne funkcje. Ułatwia poruszanie kończynami dolnymi, wspomagając stabilny chód, nadaje ruchom grację, co ułatwia ich synchronizację. Poprawia dopływ krwi do okolic nerwu sromowego, zwiększając tym samym odczuwanie i libido. Kondycja dźwigacza odbytu poprzez wpływ na ustawienie miednicy przyczynia się do uniesienia piersi i pośladków lub zaokrąglenia, a nawet przygarbienia pleców. Łatwo sobie wyobrazić, co się dzieje, gdy lejek obwisa z powodu wiotczenia tworzących go mięśni.

Na Ilustracji 8 możesz obejrzeć przykłady różnych ustawień miednicy i ich wpływ na postawę ciała. Dźwigacz odbytu nie jest jedynym mięśniem odpowiedzialnym za ustawienie ciała. Więcej opiszę w dalszej części.

Warstwa środkowa – przepona moczowo-płciowa: tworzy ją mięsień przepony moczowo-płciowej. U kobiet przechodzą przez nią cewka moczowa i pochwa. Znajduje się z przodu i poniżej przepony miednicznej (Ilustracja 4). Jest rozpięta pomiędzy kośćmi łonowymi a guzami kulszowymi (to te, na których siedzisz, jeżeli robisz to zdrowo).

Zbyt intensywne ćwiczenia mogą doprowadzić do wzmożonego napięcia przepony moczowo-płciowej, negatywnie wpływając na stawy biodrowe, szczególnie u sportowców mających nadmiernie rozwinięte przywodziciele ud.

Pomiędzy pochwą a odbytem znajduje się krocze, stanowiące połączenie wszystkich opisywanych warstw.

Warstwa zewnętrzna – zwieracze zewnętrzne: to mięsień zewnętrzny zwieracz odbytu oraz mięśnie okrążające pochwę – zwierające i napinające ją. Gałęzie boczne tej warstwy podtrzymują wzwód łechtaczki (Ilustracja 5).

Za „łącznik” mięśni dna miednicy z powłokami brzucha niektórzy uznają przykrywający spojenie łonowe mięsień piramidowy. Co ciekawe, do niedawna był on uznawany za atawistyczny, czyli za zbędną pozostałość po naszych odległych przodkach (podobnie jak zęby mądrości). Kiedy mięsień piramidowy i mięsień poprzeczny brzucha są wiotkie, nawet u szczupłych kobiet nad spojeniem łonowym pojawia się mały brzuszek.

ILUSTRACJA 4

WARSTWA ŚRODKOWA MIĘŚNI DNA MIEDNICY

(1) Mięsień zwieracz cewki moczowej zewnętrzny,

(2) przepona moczowo-płciowa,

(3) mięsień poprzeczny głęboki krocza,

(4) mięsień kulszowo-jamisty,

(5) środek ścięgnisty krocza.

Wagina często nieznana

Wagina jest często nieznaną częścią ciała. Nawet używane w języku polskim nieprecyzyjne i ubogie słownictwo jest pierwszym tego dowodem. Potocznie słowem wagina określa się kobiece okolice intymne zewnętrzne i pochwę. W łacinie słowo vagina znaczy pochwa. Innym niemiło brzmiącym słowem jest srom. To okolica rozciągająca się od połączenia warg sromowych większych po odbyt. Niestety nie mamy tak bogatej liczby słów opisujących kobiecą intymność, jak jest to na przykład w języku francuskim. Może warto to zmienić?

Niewiele z nas miało możliwość obejrzenia wagin innych kobiet. Może na „Wielkim murze wagin” – brytyjskiego rzeźbiarza Jamiego McCartneya – który przedstawia czterysta gipsowych odlewów wagin kobiet od osiemnastego do siedemdziesiątego szóstego roku życia. Ich różnorodność zadziwia i pozwala stwierdzić, że każdy kształt, wielkość, rozmiar są naturalne. Możesz je porównać z własną. Usiądź na brzegu krzesła lub kucnij nad lusterkiem. Jeżeli chcesz wszystko zobaczyć, weź latarkę i plastikowy wziernik dopochwowy kupiony w aptece. Będę używać określeń anatomicznych, bo z nimi się spotkasz najczęściej.

Porozmawiaj z kobietami i mężczyznami, jak chcieliby nazywać kobiecą intymność. W sposób pełen miłości, uśmiechu, namiętności, a może niegrzecznie, ale nie obraźliwie. Przyczyń się do wzbogacenia języka polskiego, aby do wyboru nie mieć tylko papajka, wagina, vulva, muszelka, srom, szparka itp. Przeprowadźmy metamorfozę języka. Swoje propozycje możesz mi przekazać, korzystając z portalu metamorfozy.com.

Jako pierwszy widoczny jest wzgórek łonowy. Pojawienie się na nim owłosienia oznacza wejście w okres dojrzewania. Odchodzą od niego u jednych kobiet wyraźnie zaznaczone, u innych prawie niewidoczne, pokryte włoskami i wypełnione tkanką tłuszczową wargi sromowe większe. Włoski mogą też znajdować się wokół odbytu. Podążając ku wewnątrz od warg sromowych większych leżą mniejsze. Są nieowłosione i w czasie podniecenia wskutek napływu krwi wyraźnie się powiększają i ciemnieją. Mimo sugestywnych nazw proporcje wielkości pomiędzy wargami mogą być odwrotne – to budowa fizjologiczna.

ILUSTRACJA 5

WARSTWA ZEWNĘTRZNA MIĘŚNI DNA MIEDNICY

(1) Mięsień opuszkowo-gąbczasty,

(2) ujście zewnętrzne cewki moczowej,

(3) przedsionek pochwy,

(4) mięsień zwieracz odbytu zewnętrzny,

(5) środek ścięgnisty krocza,

(6) mięsień poprzeczny powierzchowny krocza,

(7) więzadło odbytniczo-guziczne.

W miejscu łączenia warg daje się wyczuć wałeczek – to trzon łechtaczki zakończony żołędzią pokrytą napletkiem. Oprócz tych części łechtaczka ma dwie wewnętrzne odnogi, każda o długości około 7,5 cm. Poniżej niej znajdują się ujście cewki moczowej, wejście do pochwy i nawilżające gruczoły Bartholina oraz odpowiedzialne za wydzielanie ejakulatu w trakcie kobiecego wytrysku gruczoły Skenego. Wokół wejścia do pochwy są poduszki, które podobnie jak łechtaczka zwiększają objętość w czasie podniecenia seksualnego. Zdarza się, że przekrwienie następuje także przed miesiączką, dając uczucie ciężkości w dnie miednicy. Poniżej pochwy znajduje się krocze, a za nim odbyt. Krocze, jak wspomniałam wcześniej, to miejsce przenikania się wielu mięśni dna miednicy.

Uroginekologia zajmuje się wielospecjalistycznym leczeniem wszystkich form nietrzymania moczu, a także obniżenia narządów miednicy mniejszej i związanych z tym dolegliwości. W procesie leczenia, w zależności od rodzaju schorzenia, uczestniczą ginekolog, urolog, chirurg, neurolog, internista i inni specjaliści. Często, aby utrwalić efekty leczenia, potrzebna jest pomoc fizjoterapeuty.

Po wsunięciu palca do pochwy wyczujesz szyjkę macicy. W dotyku przypomina górkę z dołeczkiem pośrodku. U kobiet, które rodziły, szyjka jest mniej spiczasta, a dołeczek to dłuższe zagłębienie. Środowisko pochwy jest wilgotne i kwaśne, aby zapobiec rozwojowi stanów zapalnych. Może być prawie suche przed osiągnięciem dojrzałości płciowej, tuż po miesiączce, w okresie karmienia i po menopauzie. Podczas owulacji, w ciąży oraz w czasie podniecenia seksualnego wilgotność jest największa. Jeżeli przesuniesz palcem po ściankach pochwy, wyczujesz pofałdowania ich ścian zwane marszczkami. Tak, dobrze czytasz, nie zmarszczkami. Możesz odczuć kurczenie się ścianek pochwy, za które odpowiadają mięśnie dna miednicy. Niezależnie od tego, czy twoja wagina jest w rozmiarze XS, czy L, powinnaś móc objąć pochwą dwa palce oraz swobodnie ją rozluźnić. Jeżeli czujesz bardzo duży nacisk, być może mięśnie dna miednicy są zbyt napięte. Jeśli natomiast nie jesteś w stanie objąć palców, mogą być zbyt wiotkie. Zgrubienia, które wyczuwasz przez ściankę pochwy od strony kręgosłupa, mogą być stolcem, gdyż tam przebiega odbytnica. Ale jeżeli naciśniesz guzek, a on zniknie, po czym po ustąpieniu nacisku ponownie się wypełnia, możesz mieć hemoroidy, czyli żylaki odbytu.