Читать книгу Męskie sposoby na damskie rozmowy - Katarzyna Miller - Страница 21

Kasiu, na co zwracasz uwagę u mężczyzn?

Teraz na coś innego niż kiedyś. Zawsze na inteligencję – zawsze! – ale teraz bardziej na emocjonalną. Mam nadzieję, że dużo ludzi już odróżnia tę umysłowo-scjentystyczną inteligencję, tak bym ją nazwała.

To widać?

Widać. Inteligencja emocjonalna to żywość człowieka, taka jego ruchliwość wewnętrzna, spojrzenie, rodzaj kontaktu, umiejętność wchodzenia w relacje, reagowanie na słowa, odpowiadanie, wymiana... To jest jak płynąca woda – coś mży, zmoczy nas, pokropi i popieści. Dzieje się wtedy coś tak wspaniałego, co mnie bierze – nieprawdopodobne.

O pierwszym wrażeniu, którego nie można powtórzyć, decyduje zaledwie kilkanaście sekund. Ale gdy patrzysz na człowieka pierwszy raz, to nie wiesz, dlaczego jest taki pobudzony. Może wypił trzy kawy? A ty powiesz o nim: „Inteligentny!”.

Nie wciskaj mi kitu! Oczywiście wygląd jako pierwszy rzuca się w oczy, ale przecież w wyglądzie zawiera się również ten ruch. Człowiek nie musi się nawet poruszać, żeby było wiadomo, czy jest nieruchomy, czy ruchliwy – wystarczy spojrzeć, czy jego oczy są żywe i błyszczące. Przy pierwszym kontakcie to właśnie spojrzenie działa od razu. Oczywiście ważne jest też to, czy on mi się w ogóle podoba. Mój kolega Tomek Jastrun powiedział mi kiedyś: „Jak to miło, że napisałaś w książce, że mali faceci są fajni, bo poręczni. Bo nikt się za nami nie ujmuje”. Dziewczyny zawsze mówią: chcę, żeby był wysoki. A ja lubię różnych chłopaków, ważne – żeby on był jakiś. Żeby miał w sobie coś, co mi się podoba. Ale na pewno powinna to być właśnie ta wewnętrzna ruchliwość, żeby nie było w nim tego zastałego jeziora.

Rozumiem – tylko inteligencja.

Nie, ładny też może być. I smaczny. Apetyczny.

Treść dostępna w pełnej wersji eBooka.