Читать книгу Choroby wirusowe w praktyce klinicznej - Группа авторов - Страница 88

Zakażenia mięśnia sercowego wywołane przez wirus Epsteina-Barr (EBV, HHV-4) obserwuje się jako bardzo rzadkie powikłanie mononukleozy zakaźnej, lub w sytuacji, gdy zakażenie dotyczy osób, u których wykrycie wirusa w próbce mięśnia sercowego nie może zostać jednoznacznie powiązane z uprzednimi objawami powodowanymi przez EBV. Zapalenie mięśnia sercowego jako powikłanie mononukleozy zakaźnej zdarza się skrajnie rzadko, przy czym w piśmiennictwie międzynarodowym dostępne są sporadyczne doniesienia opisujące takie przypadki, z których najwcześniejsze pochodzą z lat 40. XX wieku. Nasilenie i forma objawów kardiologicznych, opisywanych w związku z mononukleozą zakaźną, obejmują zarówno ostre i nadostre ZMS, postać ZMS z towarzyszącym zapaleniem osierdzia, jak i przewlekłą kardiomiopatię. Należy zaznaczyć, że wykazanie związku między mononukleozą zakaźną a objawami ze strony mięśnia sercowego opierało się przede wszystkim na koincydencji w czasie, potwierdzanej badaniami serologicznymi (wykrywanie przeciwciał przeciwko antygenom VCA (viral capsid antigen), EA (early antigen) i EBNA (Epstein-Barr nuclear antigen) EBV, oraz – rzadziej – na ocenie histopatologicznej próbek mięśnia sercowego, w których stwierdzano naciek limfocytarny. Na podstawie przeprowadzonych w ciągu ostatnich 10 lat badań, mających na celu wykrycie DNA EBV w próbkach mięśnia sercowego, ocenia się, że wirus odpowiedzialny jest za około 0,5% przypadków ZMS i około 2% przypadków idiopatycznej kardiomiopatii rozstrzeniowej.