Читать книгу Szczepienia ochronne. Obowiązkowe i zalecane od A do Z - Группа авторов - Страница 18

W związku z powszechnymi szczepieniami w ramach PSO, od 1984 roku w Polsce nie zarejestrowano przypadku zachorowania na poliomyelitis wywołanego przez dziki wirus polio. Jednak w różnych regionach świata nadal występują zachorowania, dlatego zaleca się podawanie dawek przypominających osobom udającym się w regiony zagrożone. W 2009 roku odnotowano 1606 przypadków zachorowań, w tym 1256 w krajach „endemicznych” (Afganistan, Nigeria i Pakistan) i 350 przypadków zawleczonych z tych krajów. W kwietniu 2010 roku WHO potwierdziła nowe ognisko zachorowań w Tadżykistanie, gdzie odnotowano 120 przypadków porażeń wiotkich o etiologii poliomyelitis. W Syrii, gdzie w wyniku wojny domowej poziom zaszczepienia przeciwko poliomyelitis zmniejszył się o połowę, w październiku 2013 roku w wyniku zachorowania na poliomyelitis zostało sparaliżowanych 17 dzieci. W 2013 roku odnotowano 416 przypadków zachorowań na poliomyelitis, w tym 160 w krajach endemicznych, a do listopada 2014 roku było ich już 291, w tym 272 w krajach endemicznych. Szczepienia przeciw poliomyelitis (podstawowe lub przypominające) są zalecane osobom udającym się w podróż do krajów endemicznego występowania zachorowań oraz osobom powyżej 19. roku życia nieszczepionym przeciw poliomyelitis w ramach szczepień obowiązkowych. Szczepienie przeciw poliomyelitis uodparnia na 10 lat i należy je wykonać na 4 tygodnie przed planowanym wyjazdem. Zgodnie z PSO zaleca się, aby szczepienia te były realizowane szczepionką inaktywowaną IPV poliwalentną (zawierającą 1, 2, 3 typ wirusa).

W Polsce zarejestrowane są następujące szczepionki:

1) Monowalentne:

■ Imovax Polio /Sanofi Pasteur/ lub Poliorix /GSK Biologicals/, szczepionka zawierająca 3 typy wirusów polio (1, 2, 3) inaktywowanych, do stosowania domięśniowego lub podskórnego u niemowląt, dzieci i dorosłych jako szczepienie podstawowe oraz jako dawka przypominająca. Przeciwwskazaniem specyficznym do stosowania szczepionki IPV jest nadwrażliwość na którykolwiek z jej składników, m.in. neomycynę, streptomycynę i polimyksynę B. Niepożądane odczyny poszczepienne mają charakter miejscowy w postaci bólu, zaczerwienienia i obrzęku.

2) Skojarzone:

■ Dultavax /Sanofi Pasteur/, inaktywowana szczepionka przeciwko błonicy, tężcowi i poliomyelitis, do stosowania domięśniowego, u osób dorosłych jako dawka przypominająca po wcześniejszym szczepieniu podstawowym przeciwko tym patogenom. W przypadku osób dorosłych szczepionych więcej niż 10 lat temu lub takich, które nie wiedzą, czy były szczepione, można podać drugą dawkę po 4 tygodniach, szczególnie w razie ryzyka zakażenia błonicą. W wyjątkowych przypadkach (np. brak szczepionki przeciwko błonicy, tężcowi i poliomyelitis zalecanej w PSO) może być podana dzieciom powyżej 6. roku życia lub starszym jako dawka przypominająca.

■ Boostrix Polio

przeciw błonicy, tężcowi, krztuścowi (komponent acelularny) i poliomyetis:

■ Tetraxim do stosowania u dzieci od 5. roku życia oraz młodzieży i osób dorosłych wyłącznie jako dawka przypominająca, tzn. u osób szczepionych podstawowo przeciw błonicy, tężcowi, krztuścowi i poliomyelitis przy zastosowaniu innych szczepionek.

■ Infanrix-IPV + Hib do stosowania od 2. do 36. miesiąca życia.

■ Pentaxim do stosowania od 2. do 24. miesiąca życia.

■ Infanrix hexa do stosowania od 2. do 36. miesiąca życia.

■ Hexacima do stosowania od 2. do 24. miesiąca życia.

Niepożądane odczyny poszczepienne mają charakter miejscowy w postaci bólu, zaczerwienienia i obrzęku. Przeciwwskazaniem specyficznym do stosowania szczepionki jest nadwrażliwość na którykolwiek z jej składników, m.in. neomycynę, streptomycynę i polimyksynę B.