Читать книгу АСАРЛАР ТЎПЛАМИ (3-жилд) - - Страница 20

Сен ёлғиз эмасдирсан,

       Бу дунёда миннат бор.

Ҳар инсон боласининг

       манглайида бир хат бор.

Яхшилик ҳам туганмас,

       ёмонлик ҳам фақат бор.

Ва лекин бир гул диёр

       куй-ғазал, булбул диёр –

Унда битмас муҳаббат,

       унда меҳру шафқат бор.

Қуёш ҳам Меҳр ахир,

       оламда айлангайдир.

Меҳрсиз жойда умр

       мотамга айлангайдир.

Кўнглинг очсанг майса ҳам

       болангга айлангайдир.

Бошинг узра Ватанинг

       Онангга айлангайдир.

Бир кун бу полапонлар

       одамга айлангайдир.

Эл номин осмон этиб,

       оламга айлангайдир.

О, ҳаёт кўчаларинг,

       ғунча ҳам гулчаларинг!

Меҳрибонлик уйида

       мен кўрдим қўлчаларинг,

Бўстонимда саф тортиб,

       очилгувчи гулларим.

Болам десам, ҳар доим

       жимирлаган дилларим.

Менинг бедор маконим,

       чароғон манзилларим.

Бийрон тилим ўзингиз,

       менинг уйғоқ йилларим.

Сиз менинг жаҳонларга

       элтар кўприк, йўлларим.

Қора қош ҳам қора кўз

       қанча бола бу юртда.

Тириклик чечаклари,

       гул ҳам лола бу юртда,

Ой-қуёш ҳам бир тўхтаб

       ўйлар: қолай бу юртда.

Сувларидан, куй бериб,

       куйлар олай бу юртда.

Юртим десам, онам у,

       онам десам, бу – юрт-да.

Сен ёлғиз эмассан, юрт,

       меҳрдир дўст тутганинг.

Заҳматларни жим торта,

       дунёга кўз тутганинг.

Улуғларинг хокини

       кўзларингга суртганинг.

Бир фарзанд ўстирганинг –

       бир Ватан ўстирганинг.

Бир ўғлон ўстирганинг –

       бир қўрғон ўстирганинг.