Читать книгу АСАРЛАР ТЎПЛАМИ (3-жилд) - - Страница 5

Тун чоғи бир шамол эсдию кетди,

Гулнинг титроқлари қўйнимга тушди.

Ёр ўз сочларидан узун дор этди,

Зулфин сиртмоқлари бўйнимга тушди.

Осмонлар айланиб, ойлар тўлдилар,

Қошлар камон тортиб, ёйлар бўлдилар.

Қўллар, кокиллари сойлар бўлдилар,

Ундан ирмоқлари бўйнимга тушди.

Ё, раб, бу қандайин кўргулик, омад,

Хушқадам, хушқилиқ, хуш қадду қомат,

Бир тун савдосида маҳшар – қиёмат

Савол-сўроқлари бўйнимга тушди.

Ҳаётнинг энг гўзал, шоҳ устунлари,

Ваҳ, бу устунлари, воҳ устунлари!

Муҳаббат қасрининг оқ устунлари –

Ёрнинг оёқлари бўйнимга тушди.