Читать книгу АСАРЛАР (III жилд) - - Страница 27

Аҳмад фермер деганлари Деновдадир,

Ҳар бир куни меҳнат билан синовдадир,

– Бойлик нима? – дейди фермер. – Қўлнинг кири,

Бугун сенда, эрта эса бировдадир.

Жийрон отдай учқур умр ўтаверар,

Яхшилик қил, токи қўлинг жиловдадир.

Саҳар туриб даласида ўйлар сурар,

Ҳар ғўзанинг ниҳолида бўйлар кўрар,

Куй-қўшиғи унинг – тарғил, говмишлари,

Қўйларининг кўзида ҳам тўйлар кўрар.

Ўзи учун кошоналар солмади у,

Қурса фақат болаларга уйлар қурар.

Тошканда ҳам ном қозонган пишлоқлари,

Яшнаб борар униб-ўсган қишлоқлари.

Болакайлар, қўзиларга тўлсин дейди,

Она юртнинг қирларию қирғоқлари.

Аҳмад фермер бу дунёда кам ухлайди,

Зар бўлгайдир шунинг учун тупроқлари.

Тойчоқ бўлиб кезиб юрган чоғим Ватан,

Йироқ тушсам – соғинчим, титроғим, Ватан.

Боболарим сингиб кетган муқаддас ер,

Осмон десам, кўксимдаги тоғим, Ватан.

Токи шундай фарзандларинг заҳмат чеккай,

Завол билмас, мангу сўлмас боғим, Ватан.