Читать книгу АСАРЛАР (III жилд) - - Страница 32

Доим янграб турсин шеър ила ғазал,

Давру замонимдан қайирма, Худо.

Ҳамма ҳам яшасин, фақат энг аввал

Мени устозимдан айирма, Худо.

Маҳкам қил эзгулик чегараларин,

Ғамга чулғамагин теваракларин.

Асрагин гулдайин невараларин,

Мени устозимдан айирма, Худо.

У дилларда яшар, ўзи – дилпора,

Тоғдек улуғ, бироқ хасдан бечора.

Бу зорим сенга ҳам етсайди зора,

Мени устозимдан айирма, Худо

Бир буюк, бир даҳшат шоирчалар бор,

Бир-бирин қовуриб ейишга тайёр.

Уларга ҳеч кимни қилма гирифтор,

Мени устозимдан айирма, Худо.

Эсиз шеър ёзолмай юрган пайтларим,

Сувга оқиб кетди қанча дардларим.

Ўтди не-не дўст-ёр, мард, номардларим,

Мени устозимдан айирма, Худо.

Ҳасрат майи тўла бир пиёладир,

Бағри қизғиш, юзи сарғиш лоладир,

Етмиш ёшга бораётган боладир,

Мени устозимдан айирма, Худо.

Менинг энг беғубор чоғларим кетган,

Яшил адирларим, боғларим кетган.

Қанчалар суянган тоғларим кетган,

Мени устозимдан айирма, Худо.

Сўз қадрин, туз қадрин билиб юрдимми?

Бир зум имтиҳонсиз умр кўрдимми?

Паноҳингга олгин элим, юртимни,

Мени устозимдан айирма, Худо.

Одамзот авзойи ўзингга маълум,

Бир умр яшаб ҳам олмагай таълим.

Отадан сўнг турар ахир муаллим,

Мени устозимдан айирма, Худо.